| Περίληψη |
Εισαγωγή: Στις μέρες μας πολλοί είναι αυτοί που υποβάλλονται σε διαθλαστική
επέμβαση με Laser για να διορθώσουν το σφαιροκυλινδρικό τους σφάλμα. Διαρκής
προσπάθεια αποτελεί η βελτιστοποίηση των αλγορίθμων εκτομής, για το καλύτερο
και πιο ασφαλές μετεγχειρητικό αποτέλεσμα. Μία από τις παραμέτρους που
επηρεάζουν την ποιότητα της όρασης είναι η ασφαιρικότητα του κερατοειδούς, η
οποία υπολογίζεται από την τοπογραφία του κερατοειδούς.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας ήταν να μελετηθεί αν υπάρχει διαφορά στο
διαθλαστικό αποτέλεσμα και ειδικά στην ασφαιρικότητα, μεταξύ των
εξατομικευμένων επεμβάσεων με βάση την προεγχειρητική ασφαιρικότητα και των
συμβατικών επεμβάσεων.
Μεθοδολογία: Η μελέτη μας πραγματοποιήθηκε σε 44 ασθενείς, οι οποίοι
επιδιώκοντας τη διόρθωση της όρασής τους, υποβλήθηκαν σε διαθλαστική
χειρουργική επέμβαση με λέιζερ. Όλοι οι ασθενείς ήταν μύωπες. Χειρουργήθηκαν και
οι δύο οφθαλμοί του κάθε ασθενή (n = 88) στον ίδιο χρόνο. Στον έναν οφθαλμό
εφαρμόστηκε η συμβατική διόρθωση (ομάδα ελέγχου), ενώ στον άλλο εφαρμόστηκε
η διόρθωση με εξατομικευμένη ασφαιρικότητα (ομάδα μελέτης), στην οποία
εισήχθηκε ως δεδομένο η προεγχειρητική ασφαιρικότητα. Οι 31 ασθενείς
υποβλήθηκαν σε PRK και οι 13 σε LASIK. Οι ασθενείς εξετάστηκαν προεγχειρητικά
καθώς και 1, 3 και 6 μήνες μετά από τη χειρουργική επέμβαση. Οι εξετάσεις αυτές
περιλάμβαναν τη μέτρηση της διάθλασης, της μη διορθωμένης οπτικής οξύτητας
(UCVA) και της καλύτερα διορθωμένης οπτικής οξύτητας (BCVA). Έγινε η
τοπογραφία του κερατοειδούς με το Allegretto Wave Topolyzer. Μετρήθηκαν οι
εκτροπές του μετώπου κύματος, με τις κόρες διεσταλμένες, με το Allegretto Wave
Analyzer και χρησιμοποιήθηκε το RMS (Root Mean Square) ως μετρική για το
wavefront.
Αποτελέσματα: Η διόρθωση του διαθλαστικού σφάλματος, καθώς επίσης και η
σταθερότητα του αποτελέσματος ήταν επιτυχής και για τις δύο ομάδες.
Μετεγχειρητικά η ασφαιρικότητα μεταβλήθηκε προς τις πιο θετικές τιμές και έτσι οι
κερατοειδείς από επιμήκεις έγιναν πεπλατυσμένοι και στις δύο ομάδες. Σε όλους τους
μετεγχειρητικούς ελέγχους η ασφαιρικότητα (Q) παρουσίασε περισσότερο θετικές
τιμές στην ομάδα μελέτης, συγκρινόμενη με την ομάδα ελέγχου. Επίσης μία τάση
προς μεγαλύτερη αλλαγή στην ασφαιρικότητα και περισσότερη πεπλάτυνση
παρατηρήθηκε στους οφθαλμούς, όπου εφαρμόστηκαν οι υψηλότερες μυωπικές
διορθώσεις και στις δύο ομάδες. Η σφαιρική εκτροπή αυξήθηκε με μία γραμμική
μορφή ανάλογα με το μέγεθος της μυωπικής διόρθωσης και στις δύο ομάδες.
Επιπλέον οι πιο θετικές τιμές του Q συνδέθηκαν με υψηλότερα επίπεδα σφαιρικής
εκτροπής περισσότερο για την ομάδα μελέτης. Μετεγχειρητικά το σφάλμα RMS των
εκτροπών υψηλής τάξης αυξήθηκε και στις δύο ομάδες και μάλιστα ανάλογα με το
βαθμό της μυωπικής διόρθωσης.
Συμπεράσματα: Και ο συμβατικός και ο εξατομικευμένος αλγόριθμος εκτομής για
τη διόρθωση του μυωπικού αστιγματισμού μεταβάλλουν την κερατοειδική
ασφαιρικότητα και τις οφθαλμικές εκτροπές υψηλής τάξης. Έτσι παρατηρήθηκε μία
τάση προς θετικές τιμές της ασφαιρικότητας (δηλαδή προς την πεπλάτυνση) και
μεγαλύτερη αύξηση των εκτροπών, ιδιαίτερα όταν επιχειρήθηκε μεγαλύτερη μυωπική
διόρθωση. Όσον αφορά την ασφάλεια, την αποτελεσματικότητα της διόρθωσης του
διαθλαστικού σφάλματος και την σταθερότητα δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά
σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων.
|
Ασφαιρικότητα κερατοειδούς μετά από τις διαθλαστικές επεμβάσεις
