| Περίληψη |
Η υπεριώδης ακτινοβολία χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα διατριβή ως εργαλείο για τη μελέτη της επαγωγής του παράγοντα αύξησης του αγγειακού ενδοθηλίου (Vascular Endothelial Growth Factor, VEGF), και μέσω σύγχρονης βιοτεχνολογίας (σύστημα πολυφασματικής απεικόνισης), για την ανάδειξη φθορισμού και την αξιολόγησή του ως διαγνωστικού και θεραπευτικού κριτηρίου σε δερματικές λοιμώξεις. Ο παράγοντας VEGF αυξάνει την αγγειακή διαπερατότητα, προκαλεί μιτώσεις των αγγειακών ενδοθηλιακών κυττάρων και θεωρείται ισχυρός αγγειογενετικός παράγοντας. Είναι γνωστό ότι η υπεριώδης ακτινοβολία προκαλεί την αύξηση της παραγωγής του παράγοντα νέκρωσης όγκων (Tumor Necrosis Factor alpha, TNF-α) σε καλλιεργημένα κερατινοκύτταρα και ότι ο TNF-α προκαλεί την παραγωγή του VEGF. Ερευνήσαμε αν η εξουδετέρωση του TNF-α επηρέασε την έκφραση, σύνθεση και παραγωγή του VEGF από καλλιεργημένα κερατινοκύτταρα ύστερα από έκθεσή τους σε υπεριώδη ακτινοβολία. Συγκεκριμένα, η ακτινοβόληση των κετατινοκυττάρων με 30 mJ/cm2 ακτινοβολίας UVB, είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του mRNA του VEGF στα κύτταρα και της πρωτεΐνης του VEGF στο θρεπτικό υλικό. Επίσης, ως αναμενόταν, ο TNF-α προκάλεσε την παραγωγή του VEGF με τρόπο δοσοεξαρτώμενο. Προσθήκη στο υπερκείμενο μέσο των καλλιεργειών ενός πεπτιδίου που εξουδετερώνει τον TNF-α, μπλόκαρε την επίδραση του TNF-α στην παραγωγή του VEGF αλλά δεν είχε καμία επίδραση στην αύξηση του VEGF ύστερα από την έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία. Τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι η επαγωγή του VEGF από την υπεριώδη ακτινοβολία πιθανά ελέγχεται από πολλούς διαφορετικούς μηχανισμούς και ο αποκλεισμός ενός δεν αποτρέπει την αύξηση του παράγοντα. Βλάβες ερυθράσματος από πέντε ασθενείς ακτινοβολήθηκαν με υπεριώδη ακτινοβολία πριν την έναρξη και κατά τη διάρκεια τοπικής θεραπείας, ανά 24 ώρες, ως την εξαφάνισή του φθορισμού. Στους ίδιους χρόνους λήφθηκαν καλλιέργειες από τις βλάβες, αναπτύχθηκε το Corynebacterium minutissimum, έγινε επαγωγή με UV και μελετήθηκε ανά 24 ώρες ο φθορισμός των αποικιών. Ο φθορισμός επέμεινε στις βλάβες του ερυθράσματος για διαφορετικά χρονικά διαστήματα σε διαφορετικούς ασθενείς, από 2 ως 10 ημέρες. Στο χρόνο εξαφάνισης του φθορισμού υπήρχε βελτίωση της κλινικής εικόνας της βλάβης, αλλά ο παθογόνος μικροοργανισμός εξακολουθούσε να απομονώνεται στις καλλιέργειες. Ο φθορισμός από τις αποικίες έφθινε με το χρόνο μέχρι την τελική εξαφάνιση σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Ανακαλλιέργειες από τις μη φθορίζουσες αποικίες έδωσαν νέες αποικίες που φθόριζαν ως και οι μητέρες αποικίες. Σε δέκα ασθενείς με ποικιλόχρου πιτυρίαση αναζητήθηκε ύστερα από εξέταση με υπεριώδη ακτινοβολία ο κίτρινος φθορισμός στις βλάβες τους και παρατηρήθηκε μόνο σε τρεις από αυτούς. Συμπερασματικά, ο φθορισμός του C. minutissimum ίσως αποτελεί χρήσιμο διαγνωστικό κριτήριο και δείκτη παρακολούθησης της κλινικής πορείας της νόσου, αλλά δεν είναι ενδεικτικός πλήρους ίασης ούτε σχετίζεται άμεσα με τη βιωσιμότητα του μικροοργανισμού. Ο φθορισμός στις βλάβες της ποικιλοχρόου πιτυρίασης ίσως δεν αποτελεί αξιόπιστο διαγνωστικό κριτήριο αφού παρατηρήθηκε μόνο σε τρεις από τους δέκα ασθενείς που εξετάστηκαν.
|
Η επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας στα δερματικά κύτταρα και η χρήση της πολυφασματικής απεικόνισης για τη μελέτη των δερματικών λοιμώξεων
