| Περίληψη |
Ο κρανιός θεωρείται νέο είδος για την ιχθυοκαλλιέργεια. Λόγω του πολύ μικρού αριθμού μελετών για το συγκεκριμένο είδος, οι γνώσεις για την εκτροφή του είναι πραγματικά περιορισμένες. Στόχος λοιπόν της εργασίας ήταν να συνεισφέρει στην απόκτηση γνώσεων κι εμπειριών, απαραίτητων για την καλλιέργεια του είδους. Ο προσδιορισμός της βέλτιστης ιχθυοφόρτισης, αποτελεί πολύ βασική γνώση για την εκτροφή ενός είδους. Σκοπός του πρώτου πειράματος ήταν η μελέτη των επιδράσεων των διαφορετικών ιχθυοφορτίσεων στην αύξηση, την αξιοποίηση της τροφής, τη σύσταση του σώματος, του μυός και του ήπατος και τους βιοχημικούς μεταβολίτες στο αίμα του κρανιού και ο προσδιορισμός της βέλτιστης πυκνότητας εκτροφής για το συγκεκριμένο είδος. Ιχθύδια βάρους 84±10 g. (μέση τιμή ± τυπική απόκλιση) τοποθετήθηκαν σε κυλινδρικές δεξαμενές 500 lt, σε ιχθυοφορτίσεις 12, 24 και 48 ψάρια/δεξαμενή (χαμηλή, μεσαία, υψηλή) (n=3) για 206 ημέρες. Κάθε μήνα πραγματοποιούνταν μετρήσεις μήκους και βάρους όλων των ατόμων. Στην αρχή και το τέλος του πειράματος ελήφθησαν δείγματα ήπατος, μυός αλλά και ολόκληρα σώματα για αναλύσεις σύστασης, καθώς επίσης και αίμα για βιοχημικές αναλύσεις. Κατά τη διάρκεια του πειράματος, το μήκος και το βάρος των ψαριών της μεσαίας πυκνότητας ήταν σημαντικά μεγαλύτερα από αυτά της υψηλής (ΑNOVA, DNMR, p<0,05), ενώ τα ψάρια της χαμηλής πυκνότητας παρουσίασαν ενδιάμεσα μήκη και βάρη. Παρόλα αυτά όταν η ανάλυση έγινε μόνο για τα τελικά δεδομένα, δε διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στις τρεις πυκνότητες, έχοντας μέσες τιμές μήκους 272,5±5,2 mm και βάρους 214,7±11,6 g. Επίσης δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά στον ειδικό ρυθμό αύξησης (specific growth rate, SGR), στο δείκτη μετατρεψιμότητας της τροφής (feed conversion ratio, FCR) και στο συντελεστή ευρωστίας (condition factor, CF), οι μέσες τιμές των οποίων ήταν 0,46±0,02, 1,26±0,10 και 1,05±0,01, αντίστοιχα. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στον ηπατοσωματικό και το σπλαχνοσωματικό δείκτη. Οι αναλύσεις σύστασης έδειξαν ότι οι αλλαγές της πυκνότητας εκτροφής δεν επηρέασαν γενικά τη σύσταση του σώματος και του μυός. Πιο συγκεκριμένα, δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά σε κανένα από τα συστατικά του μυ, ενώ η μόνη διαφορά που διαπιστώθηκε στη σύσταση του σώματος, ήταν στην τέφρα, όπου τα ψάρια της υψηλής (3.31 ± 0.32%) και της μεσαίας (3.94 ± 0.17%) ιχθυοφόρτισης παρουσίασαν μεγαλύτερα ποσοστά τέφρας, από αυτά της χαμηλής πυκνότητας (2.38 ± 0.23%). Διαφορές παρατηρήθηκαν και στη σύσταση του ήπατος. Το περιεχόμενο του ήπατος σε λίπος διέφερε και στις τρεις ιχθυοφορτίσεις. Πιο συγκεκριμένα, τα ψάρια τη υψηλής ιχθυοφόρτισης εμφάνισαν 15.37 ± 0.68% λίπος, της μεσαίας 8.87 ± 0.58% και της χαμηλής 19.18 ± 1.66%. Αντιθέτως, στο γλυκογόνο του ήπατος δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά ανάμεσα στις τρεις ιχθυοφορτίσεις, του οποίου οι τιμές κυμάνθηκαν από 6.86-7.59%. Ανεπηρέστα έμειναν και τα βιοχημικά συστατικά του αίματος από τις αλλαγές στην πυκνότητα εκτροφής. Συμπερασματικά, η ιχθυοφόρτιση δε φάνηκε να επηρεάζει την αύξηση του κρανιού, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό καθώς επιτρέπει την εκτροφή του σε υψηλές ιχθυοφορτίσεις (22,7 kg m-3).
Ο σκοπός του δεύτερου πειράματος ήταν να μελετηθούν οι επιδράσεις των διαφορετικών επιπέδων λίπους της τροφής στην αύξηση, την αξιοποίηση της τροφής, τη σύσταση του σώματος, του μυός και του ήπατος και τους βιοχημικούς μεταβολίτες στο αίμα του κρανιού και να προσδιοριστεί το καταλληλότερο επίπεδο διατροφικού λίπους για τη βέλτιστη ανάπτυξη του είδους. Ιχθύδια βάρους 229.7±1.4g (μέση τιμή ± τυπική απόκλιση) τοποθετήθηκαν σε κυλινδρικές δεξαμενές 500 lt, και τρέφονταν με τρεις δίαιτες με 13, 17, και 21% λίπος (n=3) για 16 εβδομάδες. Κάθε μήνα πραγματοποιούνταν μετρήσεις μήκους και βάρους όλων των ατόμων. Στην αρχή και το τέλος του πειράματος ελήφθησαν δείγματα ήπατος, μυός αλλά και ολόκληρα σώματα για αναλύσεις σύστασης, καθώς επίσης και αίμα για βιοχημικές αναλύσεις. Το βάρος, μήκος και ο ειδικός ρυθμός αύξησης των ψαριών που τρέφονταν με το σιτηρέσιο με 17% λιπος (βάρος: 385.4±1.1g, μήκος: 337.0±0.8mm, SGR: 0.46±0.00% ημέρα-1) ήταν σημαντικά υψηλότερα από αυτά των ψαριών που τρέφονταν με τα σιτηρέσια με 21% λίπος (βάρος: 371.0± 1.8g, μήκος: 333.4±1.2mm, SGR: 0.43±0.00% ημέρα-1), και 13% λίπος (βάρος: 357.1±5.1g, μήκος: 328.9±1.0mm, SGR: 0.40±0.00 % ημέρα-1) (ΑNOVA, DNMR, p<0,05). Η ημερήσια κατανάλωση τροφής δεν επηρεάστηκε από το διατροφικό επίπεδο λίπους, αλλά υπήρχαν σημαντικές διαφορές στο δείκτη μετατρεψιμότητας της τροφής (FCR) (17%: 1.38±0.03, 21%: 1.47±0.02, 13%: 1.61±0.03) και το δείκτη αξιοποίησης της πρωτεΐνης (PER) (17%: 1.68±0.04, 21%: 1.59±0.02, 13%: 1.44±0.02). Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στο συντελεστή ευρωστίας (CF), τον ηπατοσωματικό και το σπλαχνοσωματικό δείκτη. Οι αναλύσεις σύστασης έδειξαν ότι τα επίπεδα σωματικού και μυικού λίπους επηρεάστηκαν από την αύξηση του διατροφικού λίπους (21%: σώμα: 7.41±0.45%, μυς: 0.64±0.13%, 17%: σώμα: 5.92±0.12%, μυς: 0.37±0.08%, 13%: σώμα: 5.76±0.23%, μυς: 0.31±0.02%), ενώ τα υπόλοιπα χημικά συστατικά του σώματος, του μυός και του ήπατος έμειναν ανεπηρέαστα. Ανεπηρέστα έμειναν και τα βιοχημικά συστατικά του αίματος από τις αλλαγές του διατροφικού λίπους. Συμπερασματικά ο κρανιός είναι είδος με μέτριες απαιτήσεις λίπους και συνίσταται να αποφεύγονται μεγάλες ποσότητες διατροφικού λίπους, καθώς είναι υπέυθυνες για τη μείωση της αύξησης και τη συσσώρευση λίπους.
|
Βιολογικές βάσεις καλλιέργειας του κρανιού (Αrgyrosomus regius)
