| Περίληψη |
Οι λεκτίνες είναι πρωτεΐνες μη ανοσολογικής φύσης, οι οποίες αναγνωρίζουν με υψηλή εξειδίκευση και προσδένονται σε συγκεκριμένες σακχαρικές δομές χωρίς να τις τροποποιούν. Η ικανότητά τους να αναγνωρίζουν σάκχαρα και γλυκοσύμπλοκα, είτε αυτά είναι σε ελεύθερη μορφή, είτε βρίσκονται στην επιφάνεια των κυττάρων τις καθιστά πολύτιμα εργαλεία στη μελέτη υδατανθράκων και γλυκοσυμπλόκων. Οι μεταβολές τις οποίες υφίστανται τα γλυκοσύμπλοκα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης και διαφοροποίησης των κυττάρων, σε παθολογικές καταστάσεις και κατά την καρκινοποίηση των κυττάρων, έχουν μελετηθεί και συνεχίζουν να μελετώνται με τη χρήση λεκτινών. Για το σκοπό αυτό απομονώθηκε η λεκτίνη από το καρκινοειδές Squilla mantis και αφού προσδιορίστηκαν τα βιοχημικά της χαρακτηριστικά, στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως μέσο αναγνώρισης καρκινικών και φυσιολογικών ιστών σε πειράματα ιστοχημείας. Πιο συγκεκριμένα, αφού απομονώθηκε από την αιμολέμφο του ζώου με στήλη Ν-acetyl-glucosamine, αναλύθηκε σε αποδιατακτική πηκτή πολυακρυλαμίδης και βρέθηκε μια ζώνη που αντιστοιχεί στα 36kDa. Στη συνέχεια η αιμοσυγκολλητική της δραστικότητα βρέθηκε ότι αναστέλλεται ισχυρά από σιαλικό οξύ και μουκίνη και ο τίτλος ενεργότητάς της είναι 128-256. Σε μια προσπάθεια κλωνοποίησης του γονιδίου της λεκτίνης έγινε ο προσδιορισμός του αμινοτελικού άκρου της, καθώς και αναλύθηκε με φασματοσκοπία μάζας MALDI-TOF. Η επακόλουθη προσπάθεια «ψαρέματος» του γονιδίου οδήγησε στο γονίδιο της οξειδάσης του κυτοχρώματος c. Στα πειράματα ιστοχημείας που ακολούθησαν η φθορίζουσα πλέον λεκτίνη έδειξε σαφή ικανότητα να αναγνωρίζει και να προσδένεται σε στοιχεία φυσιολογικού και καρκινικού ιστού και ιδιαίτερα στα επιθηλιακά κύτταρα. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η ικανότητά της να διακρίνει μεταξύ φυσιολογικού και καρκινικού ιστού σε αρκετές περιπτώσεις ιστών.
|
Ιστοχημική μελέτη φυσιολογικών και καρκινικών ιστών με χρήση λεκτινών από καρκινοειδή
