| Περίληψη |
Ο λατινικός όρος immunity αναφέρεται στην κατάσταση προστασίας από μολυσματικές ασθένειες. Η ανοσία λοιπόν έχει να κάνει με την ιδιότητα του οργανισμού να αμύνεται σε κάποιον εξωτερικό παράγοντα και να μην υφίσταται τις συνέπειές του. Ο οργανισμός αναπτύσσει αυτή την ιδιότητα με τη βοήθεια ενός πολύπλοκου, σημαντικού συστήματος, το λεγόμενο ανοσοποιητικό σύστημα, για το οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω. Η αντίδραση και η παραγωγή εξειδικευμένων κυττάρων και προϊόντων κατά του ξένου παράγοντα ονομάζεται ανοσοβιολογική απόκριση. Ο εξωτερικός παράγοντας που προκαλεί αυτήν την απόκριση ονομάζεται αντιγόνο, ενώ ο οργανισμός στον οποίον εισβάλει το αντιγόνο είναι ο ξενιστής.
Η ανοσία, η προστασία δηλαδή από μολυσματικές ασθένειες, διαθέτει τόσο μη ειδικά, όσο και ειδικά συστατικά. Το μη ειδικό συστατικό, η έμφυτη ανοσία, αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας ενάντια στις μολύνσεις. Τα περισσότερα συστατικά της έμφυτης ανοσίας υπάρχουν πριν την έναρξη της μόλυνσης και συνιστούν μια ομάδα μηχανισμών για αντοχή στις ασθένειες. Αυτοί οι μηχανισμοί δεν είναι ειδικοί για ένα συγκεκριμένο παθογόνο, αλλά περιλαμβάνουν κυτταρικά και μοριακά συστατικά τα οποία αναγνωρίζουν τάξεις μορίων, που μοιάζουν με τα συνήθη παθογόνα. Φαγοκύτταρα, φραγμοί (πχ. δέρμα) και μια ποικιλία αντιμικροβιακών συστατικών που συντίθενται από τον ξενιστή, παίζουν σημαντικό ρόλο στην έμφυτη ανοσία. (Calandra, 2003)
Αντίθετα, το ειδικό συστατικό, η προσαρμοστική ανοσία, δε συμμετέχει μέχρις ότου συμβεί αντιγονική επίθεση στον οργανισμό. Η προσαρμοστική ανοσία αποκρίνεται στην επίθεση με έναν υψηλό βαθμό εξειδίκευσης, καθώς επίσης και την ιδιότητα της «μνήμης». Η έκθεση σε ένα αντιγόνο για πρώτη φορά οδηγεί σε μια προσαρμοστική ανοσολογική απόκριση μέσα σε πέντε με έξι μέρες. Μια δεύτερη έκθεση στο ίδιο αντιγόνο προκαλεί μια απόκριση μνήμης. Η ανοσολογική απόκριση στη δεύτερη επαφή συμβαίνει πιο γρήγορα από την πρώτη, είναι ισχυρότερη και συχνά πιο δραστική στην εξουδετέρωση και την κάθαρση του παθογόνου. Οι βασικοί κυτταρικοί παράγοντες της προσαρμοστικής ανοσίας είναι τα λεμφοκύτταρα, τα αντισώματα και άλλα παραγόμενα μόρια.
Η ανοσία διακρίνεται σε δύο τύπους, ανάλογα με το αν τα αντισώματα παράγονται στον ίδιο τον οργανισμό ξενιστή ή παρέχονται σε αυτόν έτοιμα αντισώματα προερχόμενα από άλλον οργανισμό. Έτσι έχουμε την ενεργητική και την παθητική ανοσία, αντίστοιχα.
|
Μελέτη της έκφρασης του κλασσικού τάξης ΙΙ μορίου MHC HLA-DR, μετά την αναστολή της έκφρασης του μη κλασσικού HLA-DO σε ανθρώπινες τροφοβλαστικές κυτταρικές σειρές.
