Μια εφαρμογή μικρού μεγέθους μπορεί να μελετηθεί με βάση τον πηγαίο κώδικα. Ομως σύγχρονες εφαρμογές αυξημένου μεγέθους και πολυπλοκότητας είναι δύσκολο να μελετηθούν με αυτό τον τρόπο. Επιπλέον η παράλληλη εκτέλεση αυτών των εφαρμογών ενισχύει τη δυσκολία. Η λύση προκύπτει από το γεγονός ότι τα ανθρώπινα όντα χαρακτηρίζονται από την ικανότητα επεξεργασίας μεγάλης ποσότητας πληροφορίας, που περιέχεται σε εικόνες. Παρόλα αυτά όταν η ποσότητα της πληροφορίας αυξάνει σημαντικά, αυξάνει και η δυσκολία του παρατηρητή να επεξεργαστεί την εικόνα. Για αυτό ακριβώς θεωρείται απαραίτητη η ύπαρξη επιπέδων αφαίρεσης στη διαδικασία ανάλυσης που προηγείται λογικά της οπτικοποίησης. Τα επίπεδα αυτά συνιστούν τις πολλαπλές όψεις (views) που πρέπει να υπάρχουν σε ένα σύστημα ανάλυσης και οπτικοποίησης εφαρμογών.