| Περίληψη |
Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος παίζουν σημαντικό ρόλο στην παθοφυσιολογία του συνδρόμου της πρόπτωσης της μιτροειδούς βαλβίδας. Παραμένει, ωστόσο, ασαφές ποια ακριβώς είναι η σημασία της αλληλεπίδρασης των δύο σκελών του αυτόνομου, του συμπαθητικού και του παρασυμπαθητικού, στην εμφάνιση των συμπτωμάτων των ασθενών αλλά και στη μεταβολή των ηλεκτροφυσιολογικών χαρακτηριστικών του μυοκαρδίου και της κοιλιακής επαναπόλωσης που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές κοιλιακές αρρυθμίες. Είναι επίσης ακόμα άγνωστο αν οι ηλεκτροφυσιολογικές αυτές διαταραχές σχετίζονται με τη βαρύτητα της πρόπτωσης και την ύπαρξη ανεπάρκειας της μιτροειδούς βαλβίδας. Πρώτο αντικείμενο της διατριβής αυτής ήταν η μελέτη της συμπεριφοράς του αυτόνομου νευρικού συστήματος σε ασθενείς με πρόπτωση μιτροειδούς, όπως εκτιμάται με τη μεταβλητότητα της καρδιακής συχνότητας, καθώς και της σχέση της με τη συμπτωματολογία των ασθενών. Τα αποτελέσματά μας έδειξαν μια σημαντική δυσαυτονομία στο σύνολό των ασθενών αυτών που εκδηλώνεται κυρίως με μια επικράτηση του συμπαθητικού τόνου και η οποία είναι πιο έκδηλη στους ασθενείς με συμπτώματα. Δεύτερο αντικείμενο μελέτης ήταν ο ρόλος του αυτόνομου νευρικού συστήματος στις μεταβολές της κοιλιακής επαναπόλωσης στη διάρκεια του 24-ώρου, όπως εκτιμώνται με τη μέτρηση του διαστήματος QT, σε ασθενείς με πρόπτωση μιτροειδούς. Επίσης διερευνήσαμε τη σχέση της μεταβλητότητας του QT με την κοιλιακή αρρυθμογένεση. Τόσο το διάστημα QT όσο και η διορθωμένη για τον καρδιακό ρυθμό τιμή του, βρέθηκαν να μεταβάλλονται σημαντικά κατά τη διάρκεια του 24-ώρου στους ασθενείς αυτούς και οι διακυμάνσεις τους φάνηκαν να επηρεάζονται σημαντικά από τη δράση του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Ακόμα, τα ευρήματά μας έδειξαν ότι το εύρος και η ποιότητα των μεταβολών του QT σχετίζονται με την εμφάνιση υψηλού βαθμού κοιλιακής αρρυθμογένεσης. Στη συνέχεια προσπαθήσαμε να εξετάσομε τη σχέση μεταξύ των διαταραχών της κοιλιακής επαναπόλωσης και του βαθμού της πρόπτωσης της μιτροειδούς βαλβίδας. Η διασπορά του QT και των άλλων ΗΚΓκών παραμέτρων που μετρήθηκαν βρέθηκε σημαντικά μεγαλύτερη στους ασθενείς με τον υψηλότερο βαθμό πρόπτωσης. Οι ασθενείς αυτοί παρουσίασαν επίσης, σε σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό, σύμπλοκες κοιλιακές αρρυθμίες στη διάρκεια του 24-ώρου. Η πολυπαραγοντική ανάλυση απεκάλυψε ότι μεταξύ των διαφόρων παραμέτρων που εξετάσθηκαν, μόνο ο βαθμός της πρόπτωσης και το πάχος της πρόσθιας γλωχίνας της μιτροειδούς είχαν μια ανεξάρτητη σχέση με τη διασπορά του διαστήματος QT. Τέλος, διερευνήσαμε εάν η ισομετρική άσκηση μπορεί να αποκαλύψει μια ανεπάρκεια της προπίπτουσας μιτροειδούς βαλβίδας η οποία δεν είναι φανερή σε συνθήκες ηρεμίας και να εξετάσομε την προγνωστική σημασία ενός τέτοιου ευρήματος. Τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι κατά την ισομετρική άσκηση ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών εμφανίζουν ανεπάρκεια της μιτροειδούς ή οποία δεν ανιχνεύεται στην ηρεμία. Ακόμα, οι ασθενείς αυτοί έχουν υψηλότερο κίνδυνο μελλοντικών επιπλοκών όπως φάνηκε από την προοπτική παρακολούθησή τους. Τα παραπάνω αποτελέσματά μας δείχνουν ότι διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος παίζουν σημαντικό ρόλο τόσο στην εμφάνιση των συμπτωμάτων των ασθενών με πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας αλλά και στους μηχανισμούς οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την υψηλή κοιλιακή αρρυθμογένεση που χαρακτηρίζει τον πληθυσμό αυτό. Ακόμα, η υπερηχογραφική εκτίμηση του βαθμού της πρόπτωσης, των ανατομικών χαρακτηριστικών των μιτροειδικών γλωχίνων και της παρουσίας ανεπάρκειας της μιτροειδούς σε συνθήκες δυναμικής φόρτισης μπορεί να προσφέρει σημαντικές προγνωστικές πληροφορίες και να βοηθήσει στην αναγνώριση ασθενών με αυξημένο κίνδυνο για μελλοντικά συμβάματα. Αυτό μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην αποτελεσματικότερη παρακολούθηση και αντιμετώπιση των ασθενών με πρόπτωση μιτροειδούς.
|
Πρόπτωση μιτροειδούς: Μελέτη της συμπεριφοράς του αυτόνομου νευρικού συστήματος και η προγνωστική σημασία της ανεπάρκειας της βαλβίδας
