| Περίληψη |
Στην παρούσα διατριβή μελετήθηκε η οντογένεση της σπονδυλικής στήλης και του σκελετού των εξαρτημάτων του μυλοκοπιού, Umbrina cirrosa, (Linnaeus, 1758) καθώς και οι παραμορφώσεις που αυτό εμφανίζει σε συγκεκριμένες συνθήκες εκτροφής με στόχο την εφαρμογή των αποτελεσμάτων στην κατανόηση και επίλυση πρακτικών προβλημάτων που αφορούν στην εισαγωγή του μυλοκοπιού στην Μεσογειακή ιχθυοκαλλιέργεια. Η μελέτη της οστεολογικής ανάπτυξης πραγματοποιήθηκε σε 170 άτομα που εκτράφηκαν με την μέθοδο του μεσοκόσμου, ολικού μήκους (TL) από 2.7 έως 30.2 mm. Για την ανάπτυξη των σκελετικών παραμορφώσεων μελετήθηκαν συνολικά 821 άτομα που προήλθαν από εντατικές εκτροφές διαφορετικής ιχθυοφόρτισης (50 νύμφες/l και 25 νύμφες/l) και 231 άτομα από εντατικές εκτροφές διαφορετικού πρωτοκόλλου αποκοπής από τη ζωντανή τροφή (Α: αποκοπή ημέρα 29 Μ.Ε (χορήγηση Artemia spp.), B: αποκοπή ημέρα 20 M.E (χορήγηση Artemia spp.), Γ: αποκοπή ημέρα 29 Μ.Ε (μη χορήγηση Artemia spp.). Όλα τα δείγματα μελετήθηκαν μετά από εκλεκτική χρώση των χόνδρων και των οστών. Η έναρξη της οντογένεσης της σπονδυλικής στήλης παρατηρήθηκε στα 3.4 και 4.0 mm TL, με το σχηματισμό των πρώτων χόνδρινων νευρικών και αιματικών αποφύσεων αντίστοιχα, και ολοκληρώθηκε στα 12.5 mm TL όπου σχηματίστηκαν πλήρως οι νωτιαίες πλευρές. Τα κέντρα των σπονδύλων διαμορφώθηκαν μεταξύ 4.1 και 7.4 mm TL. Τα πρώτα στοιχεία πτερυγίων που σχηματίστηκαν ήταν τα στηρικτικά οστά των θωρακικών πτερυγίων (3.0 mm TL), και ακολούθησαν τα στηρικτικά οστά του ουραίου (3.8 mm TL), των κοιλιακών (3.9 mm TL) και τελευταία του εδρικού και του ραχιαίου πτερυγίου ταυτόχρονα (4.5 mm TL). Το ουραίο πτερύγιο στο μυλοκόπι ήταν το πρώτο που εμφάνισε ακτίνες και το πρώτο που απόκτησε τον πλήρη αριθμό λεπιδοτριχίων (4.5-6.8 mm TL), αλλά το τελευταίο που ολοκλήρωσε τον πλήρη αριθμό των δερματοτριχίων (6.9-17.5 mm TL). Τα επόμενα πτερύγια που εμφάνισαν ακτίνες, ήταν κατά σειρά το ραχιαίο (5.3 mm TL), τα θωρακικά (5.6 mm TL) και τέλος το εδρικό και τα κοιλιακά ταυτόχρονα (5.7 mm TL). Μετά τα ουραία λεπιδοτρίχια (6.8 mm TL), η οντογένεση των πτερυγίων ολοκληρώθηκε με τη εξής σειρά: ραχιαίο, εδρικό (6.9 mm TL), κοιλιακά (7.4 mm TL), και θωρακικά (9.8 mm TL). Τελευταία από τα μεριστικά, σχηματίστηκαν τα ουραία δερματοτρίχια.. Όσον αφορά την επίδραση της ιχθυοφόρτισης u963 στην ανάπτυξη των παραμορφώσεων, βρέθηκε ότι αυτή δεν επηρεάζει τον τύπο των παραμορφώσεων, παρά μόνο τη συχνότητα εμφάνισής τους. Δείχθηκε επίσης ότι η υψηλότερη ιχθυοφόρτιση οδηγεί σε μεγαλύτερο ποσοστό σκελετικών δυσπλασιών για τρεις σοβαρές παραμορφώσεις: την σύντηξη, λόρδωση και κύφωση. Όσον αφορά τα τρία πρωτόκολλα διατροφής, αυτά παρουσίασαν διαφορές μεταξύ τους στα ποσοστά εμφάνισης των επιμέρους παραμορφώσεων χωρίς να προκύπτει όμως ότι κάποιο από τα πρωτόκολλα είναι καταλληλότερο από τα άλλα. Το τελευταίο αποδεικνύεται και από τα ποσοστά των φυσιολογικών ατόμων που δε διέφεραν ιδιαίτερα ανάμεσα στις τρεις συνθήκες ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι ούτε και οι παρατηρούμενοι τύποι παραμορφώσεων διέφεραν μεταξύ των τριών συνθηκών. Τα παραπάνω αποτελέσματα συμβάλλουν τόσο στην έγκαιρη διάγνωση των σκελετικών παραμορφώσεων όσο και στη βελτίωση της ποιότητας των εκτρεφόμενων πληθυσμών μυλοκοπιού.
|
Μελέτη της οντογένεσης του σκελετού και των παραμορφώσεών του στο μυλοκόπι, Umbrina cirrisa (Linnaeus, 1758).
