Περίληψη |
Η ατμοσφαιρική εναπόθεση είναι μία από τις σημαντικότερες πηγές θρεπτικών
συστατικών κυρίως σε ολιγοτροφικές περιοχές, όπως η Μεσόγειος θάλασσα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον
παρουσιάζει η εναπόθεση στοιχείων όπως το άζωτο (Ν), o φωσφόρος (P) και ο σίδηρος (Fe),
καθώς τα στοιχεία αυτά χαρακτηρίζονται ως απαραίτητα για την ανάπτυξη της ωκεάνιας χλωρίδας
και πανίδας. Εξαιτίας αυτού, διαπιστώθηκε ότι η ατμοσφαιρική εναπόθεση ιχνοστοιχείων μπορεί
να αποτελέσει έναν ιδιαίτερα σημαντικό παράγοντα που επιδρά στην παραγωγικότητα
ολιγοτροφικών θαλασσών, όπως η Μεσόγειος και κυρίως η Ανατολική της λεκάνη που έχει
αποδειχθεί ότι εμφανίζει περιορισμένη ποσότητα P.
Προκειμένου να παρατηρηθεί η διαχρονική διακύμανση της ατμοσφαιρικής εναπόθεσης
διαλυτού φωσφόρου, πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις ολικού διαλυτού φωσφόρου (TDP) και
διαλυτού ανόργανου (DIP) σε δείγματα υγρής και ξηρής εναπόθεσης μέσω
φασματοφωτομετρικού προσδιορισμού. Το αποτελέσματα οδήγησαν στον προσδιορισμό του
ποσοστού διαλυτού οργανικού φωσφόρου (DOP), το οποίο έχει αποδειχθεί σημαντικό στη
βιοδιαθεσιμότητα του στοιχείου και κατ’ επέκταση στη παραγωγικότητα της Μεσογείου. Οι
δειγματοληψίες πραγματοποιήθηκαν στο Φινοκαλιά (Nομός Λασιθίου, Κρήτη), μια
απομακρυσμένη παράκτια περιοχή και στο Ηράκλειο Κρήτης, ένα μεγάλο αστικό κέντρο της
Ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί, ότι μέσω της ανάλυσης των αποτελεσμάτων κατά τη
συγκεκριμένη μελέτη, παρατηρήθηκε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό συνεισφοράς DOP στο συνολικό
διαλυτό φώσφορο. Το γεγονός αυτό, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι κυριότερες μορφές φωσφόρου
είναι οργανικές. Συνεπώς, είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν άγνωστες πηγές οργανικού φωσφόρου.
Το συμπέρασμα αυτό έρχεται σε συμφωνία με προηγούμενη μελέτη, η οποία υποστηρίζει τη
βιολογική προέλευση των πηγών του φωσφόρου που υπερτερούν των υπολοίπων.
Στην παρούσα μελέτη, εξετάστηκαν οι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τις
μηνιαίες τιμές συγκέντρωσης και ροής του φωσφόρου κάθε περιοχής. Επίσης, ιδιαίτερο
ενδιαφέρον παρουσίασε η διαλυτότητα του φωσφόρου, η οποία αυξάνεται με την μείωση των
τιμών του pH στα δείγματα βροχής.
Τέλος, μελετώνται οι μηχανισμοί εναπόθεσης του διαλυτού ανόργανου φωσφόρου (DIP)
και παρουσιάζεται ο κυρίαρχος μηχανισμός εναπόθεσης, που είναι η ξηρή εναπόθεση. Όσον
αφορά στην εναπόθεση του διαλυτού οργανικού φωσφόρου είναι εξίσου σημαντικοί και οι δυο
μηχανισμοί εναπόθεσης (υγρή και ξηρή). Επιπρόσθετο σημείο αποτελεί η παρόμοια εποχικότητα
στις δυο περιοχές δειγματοληψίας (Ηράκλειο και Φινοκαλιά) που αποδεικνύεται μέσω της
σύγκρισης των δεδομένων.
|