Περίληψη |
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξετάσει πώς αντέδρασε το ελληνικό δημοτικό σχολείο στην κρίση πανδημίας Covid-19 σύμφωνα με τις αντιλήψεις των σχολικών διευθυντών προκειμένου να διερευνήσει την ανταπόκριση του δημόσιου δημοτικού σχολείου στην κρίση. Ειδικότερα, εξετάζει, με βάση κυρίως τις απόψεις και τις βιωμένες εμπειρίες των διευθυντών δημοτικών σχολείων: α) τις επιπτώσεις της πανδημίας στο δημοτικό σχολείο β) τις ενέργειες και τις πρακτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης πανδημίας Covid-19 στο σχολείο γ) την αποτίμηση των τρόπων αντιμετώπισης της κρίσης πανδημίας Covid-19 και δ) τις προτάσεις των σχολικών διευθυντών για την καλύτερη αντιμετώπιση κρίσεων στο μέλλον. Διενεργήθηκε, ως εκ τούτου, δειγματοληπτική έρευνα με 15 διευθυντές, οι οποίοι όλοι εργάζονται σε δημόσια δημοτικά σχολεία της πόλης του Ηρακλείου Κρήτης. Το ερευνητικό εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε ήταν αυτό της ημιδομημένης συνέντευξης που αποτελείται από ανοιχτές ερωτήσεις. Η συλλογή των δεδομένων έγινε το Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2021 ενόσω το σχολείο ήταν κλειστό εξαιτίας της πανδημίας (3ο lockdown). Τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι το δημοτικό σχολείο κλήθηκε να αντιμετωπίσει την άνευ προηγουμένου κατάσταση αναστολής της λειτουργίας του στα πλαίσια της ανταπόκρισης στην κρίση πανδημίας Covid-19, χωρίς προηγούμενη τεχνογνωσία στην εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, σχεδιασμό και στρατηγική στη διαχείριση κρίσεων. Το κλείσιμο του σχολείου έγινε πολύ ξαφνικά, δίνοντας στην σχολική κοινότητα πολύ περιορισμένο χρόνο για να προετοιμαστεί. Η ξαφνική μετάβαση από την παραδοσιακή δια ζώσης διδασκαλία στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, έθεσε μεγάλες προκλήσεις για όλους τους εκπαιδευτικούς φορείς (διευθυντές σχολείων, εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς) που έπρεπε να προσαρμοστούν γρήγορα. Αυτές οι προκλήσεις σχετίζονταν με την ανεπαρκή ψηφιακή υποδομή και ικανότητα –τόσο σε επίπεδο σχολείου όσο και οικογένειας– καθώς και με την περιορισμένη τεχνογνωσία και κατάρτιση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Αυτή η μετάβαση, παρόλα αυτά, έχει προσφέρει μια πολύτιμη μαθησιακή εμπειρία, μια έντονη αίσθηση του “ανήκειν” στο σχολείο και νέους τρόπους συνεργασίας και επικοινωνίας. Ωστόσο, απαιτούνται πολιτικές ενέργειες για την αναβάθμιση όλων των σχολικών ψηφιακών υποδομών και για να διασφαλιστεί ότι κάθε μαθητής διαθέτει τον απαραίτητο ψηφιακό εξοπλισμό και πόρους καθώς και για να εξασφαλιστεί μια συγκροτημένη και χωρίς αποκλεισμούς εξ αποστάσεως μάθηση προκειμένου να επιταχυνθεί η ψηφιακή ανάπτυξη της εκπαίδευσης.
|