Περίληψη |
Ο συνδυασμός διαφόρων βιομορίων με ένα ανόργανο υλικό, τα φυλλόμορφα διπλά υδροξείδια (LDH), έχει ως αποτέλεσμα τη σύνθεση βιοσυμβατών νανοϋβριδίων. Τα νανοϋβρίδια αυτά σχεδιάστηκαν κατάλληλα με σκοπό τη χρήση τους σε βιολογικές εφαρμογές όπως η μεταφορά φαρμάκων και
η φωτοδυναμική θεραπεία.
Με σκοπό την παρασκευή ενός συστήματος μεταφοράς φαρμάκων,
τέσσερα διαφορετικά φάρμακα, που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές κατηγορίες αντιβιοτικών, εισήχθησαν σε φυλλόμορφα διπλά υδροξείδια. Τα δύο από αυτά, η γραμισιδίνη και η αμφοτερικίνη Β, είναι υδρόφοβα αντιβιοτικά και ενσωματώθηκαν σε τεχνητές μεμβράνες που σχηματίστηκαν μέσα στο ανόργανο υπόστρωμα. Τα άλλα δύο, η αμπικιλλίνη και το ναλιδιξικό οξύ, είναι υδατοδιαλυτά αντιβιοτικά και εισήχθησαν απευθείας με ιονανταλλαγή. Τα νανοϋβρίδια που προέκυψαν χαρακτηρίστηκαν με διάφορες τεχνικές όπως περίθλαση ακτινών Χ, φασματοσκοπία υπερύθρου και φασματοσκοπία υπεριώδους-ορατού. Η αντιστρεπτή αλληλεπίδραση των φαρμάκων με το ανόργανο υπόστρωμα επιτρέπει την απελευθέρωσή τους υπό κατάλληλες συνθήκες. Οι μελέτες απελευθέρωσης έδειξαν ότι τα υβριδικά αυτά υλικά μπορούν να βρουν εφαρμογή σε συστήματα ελεγχόμενης απελευθέρωσης για διάφορα είδη αντιβιοτικών.
Η πρωτοπορφυρίνη ΙΧ (ppIX) ακινητοποιήθηκε σε LDH με σκοπό την
παρασκευή βιοσυμβατών νανοϋβριδίων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη
φωτοδυναμική θεραπεία. Επιπλέον παρασκευάστηκαν νανοϋβρίδια που
περιείχαν εκτός από την ppIX και υπερφθοροεπτανοϊκό οξύ ή παλμιτικό οξύ. Τα νανοϋβρίδια χαρακτηρίστηκαν με περίθλαση ακτινών Χ, φασματοσκοπία
υπερύθρου, φασματοσκοπία υπεριώδους-ορατού, φασματοσκοπία φθορισμού
και θερμοσταθμική ανάλυση. Η φωτοξείδωση οργανικών υποστρωμάτων όπως η ιστιδίνη, το 2,3-διμέθυλο-2-βουτένιο και το λινελαϊκό οξύ, απέδειξε την ικανότητα των νανοϋβριδίων να παράγουν οξυγόνο απλής κατάστασης όταν ακτινοβολούνται με ορατό φως. Επιπλέον, η δυνατότητα εφαρμογής των
νανοϋβριδίων στη φωτοδυναμική θεραπεία ελέγχθηκε χρησιμοποιώντας ως
μοντέλο το μύκητα S. cerevisiae.
Συντέθηκαν επίσης νανοϋβρίδια με βελτιωμένη υδατοδιαλυτότητα και την
ικανότητα της στόχευσης καρκινικών κυττάρων. Αυτό επιτεύχθηκε με την
ομοιοπολική πρόσδεση φυλλικού οξέος ή βιοτίνης στην επιφάνεια των LDH.
Επιπλέον, προσδέθηκε αλγινικό νάτριο στην επιφάνεια του LDH-ppIX με
ηλεκτροστατική αλληλεπίδραση. Τα νανοϋβρίδια αυτά χαρακτηρίστηκαν με
φασματοσκοπία υπερύθρου και φασματοσκοπία υπεριώδους-ορατού. Η
ομοιοπολική πρόσδεση του φυλλικού οξέος δίνει στο LDH τη δυνατότητα να
στοχεύει καρκινικά κύτταρα HeLa.
|