| Περίληψη |
Είναι γνωστό ότι ο «ασφαιρικός» πολυεστιακός σχεδιασμός, ενώ βελτιώνει το βάθος εστίασης συγκριτικά με το «γυμνό» οφθαλμό, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της οπτικής οξύτητας, συγκριτικά με τη βέλτιστη όραση που παρέχεται με τη χρήση των γυαλιών οράσεως.
Σκοπός: Ο σκοπός της έρευνας είναι η αξιολόγηση της οπτικής συμπεριφοράς των πολυεστιακών φακών επαφής με τη μέτρηση της οπτικής οξύτητας, σε διαφορετικά επίπεδα θόλωσης (0 D – 3 D) με τη χρήση φακών επαφής και ο υπολογισμός του βάθους πεδίου σε συνθήκες διαφορετικής κόρης εισόδου (3 και 6mm) και κατά τη μονόφθαλμη/διόφθαλμη παρατήρηση.
Μεθοδολογία: Για τις ανάγκες της παρούσας μελέτης συμμετείχαν 12 υγιείς, νεαροί (Μέση ηλικία: 27 έτη, Τ.Α: 5 έτη), εμμέτρωπες ή μύωπες. Το μέσο διαθλαστικό τους σφάλμα σε μορφή σφαιρικού ισοδύναμου στον κυρίαρχο οφθαλμό ήταν -2.24 D ± 2.22 D. Η πρεσβυωπία προσομοιάστηκε με την εφαρμογή κυκλοπεντολάτης (CYCLOGYL 1%). Για την αποτίμηση της επίδρασης της ταυτόχρονης όρασης χρησιμοποιήθηκαν τρείς σχεδιασμοί των Aqua Multifocal Contact Lenses, καθένας εκ των οποίων παρουσιάζει διαφορετική κατανομή της διοπτρικής ισχύος, με αποτέλεσμα να παρέχεται διόρθωση για χαμηλή (LO ADD), μέση (MED ADD) και υψηλή απαίτηση (HI ADD) για κοντινή όραση, αντίστοιχα.
Οι εκτροπές υψηλής τάξης υπολογίστηκαν μέσω του εκτροπόμετρου-τοπογράφου i-Trace by TRACEY, με διάμετρο κόρης των 6mm χωρίς τη διόρθωση των φ.ε..
Η οπτική οξύτητα καταγράφηκε με τη βέλτιστη διόρθωση για τη μακρινή, διόφθαλμη (4m) και μονόφθαλμη, παρατήρηση, με τη χρήση γυαλιών οράσεως (όπου αυτή χρειάστηκε), κατά την προοδευτική αύξηση της αφεστίασης, χρησιμοποιώντας τα logMAR charts (Plainis et al., 2007). Χρησιμοποιήθηκαν δύο διαφορετικές τεχνητές κόρες των 3mm και 6mm.
Η διόφθαλμη υποκειμενική εξέταση του βάθους εστίασης για τη μακρινή και κοντινή απόσταση εκτιμήθηκε μέσω των ‘defocus curves’. Αυτό επιτυγχάνεται, με τη χρήση «αρνητικών» φ.ε. (0.00 D έως 3.00 D, με βήμα 0.50 D), που τοποθετήθηκαν σε δοκιμαστικό σκελετό. Ως κριτήριο της λειτουργικής όρασης τέθηκε για αυτό το σκοπό, η οπτική οξύτητα των 0.10 logMAR.
Αποτελέσματα: Το βάθος πεδίου φαίνεται να επεκτείνεται κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση σε όλες τις περιπτώσεις. Επίσης φαίνεται ότι το βάθος πεδίου είναι αυξημένο κατά τη χρήση της τεχνητής κόρης των 3mm σε σχέση με αυτή των 6mm. Η επεξεργασία των δεδομένων με μια ανάλυση διακύμανσης (ANOVA), κατέδειξε μία στατιστικά σημαντική (p<0.001) επίδραση του τρόπου παρατήρησης (μονόφθαλμα- διόφθαλμα) στην επέκταση του βάθους πεδίου. Επίσης στατιστικά σημαντική (p=0.002) βρέθηκε η επίδραση του παράγοντα της διαμέτρου της τεχνητής κόρης, καθώς και η επίδραση της οιασδήποτε διαθλαστικής ισχύος που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα μελέτη (p=0.002). Δεν προέκυψε κάποια στατιστικά σημαντική επίδραση του συνδυασμού όλων των παραπάνω παραγόντων (p=0.881).
Το μέσο (± Τ.Σ.) βάθος πεδίου του «γυμνού» οφθαλμού στα 3mm τεχνητής κόρης είναι 1.55 D ± 0.22 D και 1.76 D ± 0.22 D, κατά τη μονόφθαλμη και τη διόφθαλμη παρατήρηση, αντίστοιχα. Ομοίως, το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του LO ADD φ.ε. είναι 1.60 D ± 0.23 D και 1.86 D ± 0.22 D, αντίστοιχα. Το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του MED ADD φ.ε. είναι 2.03 D ± 0.25 D και 2.40 D ± 0.23 D, αντίστοιχα. Το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του HI ADD φ.ε. είναι 2.42 D ± 0.28 D και 2.66 D ± 0.27 D, αντίστοιχα. Στα 6mm τεχνητής κόρης, κατά τη μονόφθαλμη παρατήρηση με το «γυμνό» οφθαλμό. είναι 1.30 D ± 0.23 D, ενώ κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση είναι 1.60 D ± 0.24 D. Το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του LO ADD φ.ε. είναι 1.41 D ± 0.24 D και 1.71 D ± 0.25 D, αντίστοιχα. Ομοίως το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του MED ADD φ.ε. είναι 1,71 D ± 0.28 D και 2.39 D ± 0.26 D. Το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του HI ADD φ.ε. είναι 2.19 D ± 0.29 D και 2.57 D ± 0.24 D.
Το μέσο βάθος πεδίου που προκύπτει με τη χρήση «θετικής» διοπτρικής ισχύος, η οποία προκαλεί αφεστίαση στα 3mm τεχνητής κόρης, κατά τη μονόφθαλμη παρατήρηση χωρίς την εφαρμογή φ.ε., είναι 0.96 D ± 0.14 D, ενώ κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση είναι 1.37 D ± 0.17 D. Το μέσο βάθος πεδίου στα 6mm τεχνητής κόρης, κατά τη μονόφθαλμη παρατήρηση χωρίς την εφαρμογή φ.ε., είναι 0.76 D ± 0.43 D, ενώ κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση είναι 1.05 D ± 0.45 D.
Η μέση σφαιρική εκτροπή όπως υπολογίστηκε για τον κυρίαρχο οφθαλμό είναι ίση με 0.073 ± 0.041 μm, ενώ κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση (μ.ο. της σφαιρικής εκτροπής των δύο οφθαλμών) προέκυψε ότι ισούται με 0.072 ± 0.038 μm.
Συμπεράσματα: Κατά την παρούσα μελέτη παρατηρήθηκε ότι όσο αυξάνεται η αρνητική σφαιρική εκτροπή που εισάγει ο κάθε σχεδιασμός (LO, MED και HI), τόσο αυξάνεται το βάθος πεδίου. Η αύξηση του βάθους πεδίου είναι υψηλότερη στα 3 mm σε σχέση με τα 6 mm τεχνητής κόρης, όπως και κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση συγκριτικά με τη μονόφθαλμη. Οι οπτικές εκτροπές του κάθε οφθαλμού επηρεάζουν την απόδοση του εκάστοτε φ.ε..
|
Αξιολόγηση της λειτουργικότητας των πολυεστιακών φακών επαφής τελευταίας γενιάς
