| Περίληψη |
Σκοπός της έρευνας ήτο η μελέτη της ανάπτυξης σπληνικκού ιστού στο κουνέλι, και της ανοσοβιολογικής κατάστασης του αυτομεταμοσχευθέντος κουνελιού. Χρησιμοποιήθηκαν 65 θηλυκά λευκά κουνέλια τα οποία ανήκαν σε τέσσερις ομάδες: Φυσιολογική (Α), Σπληνεκτομηθέντα (Β), και Αυτομεταμοσχευθέντα (Γ&Δ). Μελετήθηκαν η ικανότητα των Πολυμορφοπυρήνων Λευκοκυττάρων (ΠΛ) για φαγοκυττάρωση και ενδοκυττάριο θάνατο, ως επίσης και η παραγωγή ανοσοσφαιρινών στις 6 και 12 εβδομάδες μετεγχειρητικά. Στις 12 εβδομάδες έγινε δικιμασία προκλητής μικροβιαιμίας με πνευμονιόκοκκο, και μελετήθηκε η θνησιμότητα. Στις 12 εβδομάδες έγινε δοκιμασία προκλητής μικροβιαιμίας με πνευμονιόκοκκο, και μελετήθηκε η θνησιμότητα. Τέλος όλα τα ζώα υπεβλήθηκαν σε αυτοψία και ο σπληνικός και αυτομεταμοσχευθείς σπληνικός ιστός εξετάστηκαν ιστολογικά. Εξετάστηκαν επίσης οι πνεύμονες, το ήπαρ και τα επινεφρίδια των ζώων. Οι δοκιμασίες έδειξαν τα πιο κάτω συμπεράσματα : 1- Η σπληνεκτομή καθυστερεί την φαγοκυτταρική ικανότητα των ΠΛ λόγω μείωσης κάποιου παράγοντα του όρρου, ενώ δεν επηρεάζει την λειτουργικότητα των ΠΛ. 2- Η αυτομεταμόσχευση στις 12 εβδομάδες αποκαθιστά την φαγοκυτταρική δράση. 3- Η έλλειψη ενεργού σπληνικού οστού έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση της ικανότητας των ΠΛ για ενδοκυττάριο θάνατο των μικροβίων, ενώ 4- ο αυτομεταμοσχευθείς σπληνικός ιστός αποκαθιστά την ικανότητα αυτή. 5- Η σπληνεκτομή έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση των επιπέδων IgG, IgM του ορρού, ενώ ο αυτομεταμοσχευθείς σπληνικός ιστός αυξάνει τα επίπεδα αυτά χωρίς όμως να φθάνει τα φυσιολογικά
|
Μελέτη της ανάπτυξης αυτομεταμοσχευθέντα σπληνικού ιστού στο κουνέλι
