Περίληψη |
Υβριδικές οργανικές-ανόργανες ενώσεις έχουν κεντρίσει την προσοχή των ερευνητών λόγω της ποικιλίας τόσο στη δομή όσο και στις εφαρμογές τους. Συνήθως, αποτελούνται από ένα ανόργανο μέρος, μεταλλικό ιόν ή μεταλλικές πλειάδες, συναρμοσμένο με έναν οργανικό υποκαταστάτη με λειτουργικές ομάδες ικανές να συναρμοστούν σε αυτό, όπως καρβοξυλικές, φωσφονικές, σουλφονικές, αμινικές κτλ. Για ένα μεταλλικό ιόν και έναν υποκαταστάτη, οι μεταλλοφωσφονικές ενώσεις παρουσιάζουν μεγαλύτερη δομική ποικιλία συγκριτικά με τις μεταλλοκαρβοξυλικές ενώσεις. Ανάλογα με τις συνθήκες του pH που επικρατούν, τα φωσφονικά μπορούν να βρεθούν σε διαφορετικό βαθμό αποπρωτονίωσης γεγονός που επηρεάζει τον τρόπο συναρμογής τους. Εφαρμογές των μεταλλοφωσφονικών ενώσεων απαντώνται κυρίως στην ιατρική, στη βιομηχανία ως αντιδιαβρωτικά, στην συντήρηση των αρχαίων ως στερεωτικά, στη χρήση τους ως καταλύτες, στην πρωτονιακή αγωγιμότητα, στην αποθήκευση και στον διαχωρισμό αερίων, κ.ά. Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας ήταν αρχικά η σύνθεση μεταλλοφωσφονικών ενώσεων, χρησιμοποιώντας το διφωσφονικό φάρμακο τρίτης γενιάς κατά της οστεοπόρωσης, ρισεδρονικό οξύ (risedronic acid) με βιοσυμβατά δισθενή μεταλλικά ιόντα αλκαλικών γαιών (Mg2+ , Ca2+ , Sr2+ , Ba2+) αλλά και με τα ιόντα μετάλλων μεταπτώσεως Zn2+ και Cu2+. Οι συντεθείσες ενώσεις που απομονώθηκαν και χαρακτηρίστηκαν δομικά ήταν αυτές που περιείχαν ρισεδρονικό οξύ με το ασβέστιο και τον χαλκό. Η ένωση με τον χαλκό έχει ήδη δημοσιευτεί με το όνομα «LUVMUL» από τους ερευνητές S. Kunnas-Hiltunen, E. Laurila, M. Haukka, J. Vepsalainen, M. Ahlgren4 . Tο ασβέστιο με το risedronate (Ca-RIS) μελετήθηκε για την ικανότητα του να αποδεσμεύει το διφωσφονικό ενεργό συστατικό με ένα προβλέψιμο και ελεγχόμενο τρόπο. Οι συνθήκες της ελεγχόμενης αποδέσμευσης προσομοιάστηκαν με εκείνες που επικρατούν στο ανθρώπινο στομάχι, δηλαδή σε χαμηλό pΗ, ώστε να γίνει πιο ρεαλιστική η αποικοδόμηση της δομής μετάλλουδιφωσφονικού φαρμάκου υπό βιολογικές συνθήκες. Ο φυσικοχημικός χαρακτηρισμός των ενώσεων πραγματοποιήθηκε με την βοήθεια της περίθλασης ακτινών Χ (XRD), της φασματοσκοπίας υπερύθρου (IR), της ηλεκτρονιακής μικροσκοπίας σάρωσης (SEM) και της φασματομετρίας EDS. Η αποδέσμευση του φαρμάκου ποσοτικοποιήθηκε με φασματοσκοπία Πυρηνικού Μαγνητικού Συντονισμού πρωτονίου (1H NMR). Τα αποτελέσματα απεικονίζονται σε διαγράμματα καμπυλών αποδέσμευσης που απεικονίζουν την % αποδέσμευση έναντι του χρόνου.
|