| Περίληψη |
Η έναρξη της πρεσβυωπίας στην ηλικία των 40 ετών και η συνεχής μείωση του
εύρους προσαρμογής έως την ηλικία των 55 ετών δημιουργούσαν ενίοτε στα άτομα
μεσαίας ηλικίας πολλά προβλήματα σχετικά με καθημερινές ενασχολήσεις που
απαιτούν εργασία σε κοντινές αποστάσεις. Παρόλο που η θεραπεία της
πρεσβυωπίας υπήρξε ανέκαθεν επίκεντρο κλινικών μελετών μέσω πολλών
προσεγγίσεων, νέες δράσεις στην επιστημονική κοινότητα έχουν ως στόχο να
κάνουν το «παλιό» μάτι νέο ξανά. Επομένως, εκτός τις παραδοσιακές προσεγγίσεις
για τη διόρθωση της πρεσβυωπίας, όπως γυαλιά, φακοί επαφής και χειρουργικές
τεχνικές, μια νέα προσέγγιση αφορά τη χρήση οφθαλμικών σταγόνων (πιλοκαρπίνη)
με σκοπό να μειωθεί η διάμετρος της κόρης έτσι ώστε να επιτευχθεί αύξηση του
βάθους εστίασης (Depth-of-Focus, DOF). Καθώς το μέγεθος της κόρης είναι
υπεύθυνο για την ποσότητα φωτός που εισέρχεται στο μάτι, παίζει σημαντικό ρόλο
την πιθανή επιτυχία πολλών μεθόδων που χρησιμοποιούνται σήμερα για τη
βελτίωση της όρασης των πρεσβυώπων.
Η παρούσα εργασία, που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του μεταπτυχιακού
προγράμματος «Οπτική και Όραση», αποτελεί μια κλινική μελέτη, όπου
χρησιμοποιήθηκε μια σταγόνα 1% πιλοκαρπίνης στο μη κυρίαρχο οφθαλμό 10
πρεσβυώπων οι οποίοι υπεβλήθησαν σε διάφορες μετρήσεις αξιολόγησης της
όρασής τους πριν και μετά την ενστάλαξη πιλοκαρπίνης. Οι μετρήσεις αυτές
αφορούσαν την καταγραφή της οπτικής οξύτητας μακριά και κοντά με χρήση
πινάκων logMAR, την επίδραση της θόλωσης στην οξύτητα (defocus curves) με τη
χρήση οπτότυπου Landolt C, και την αξιολόγηση της επίδοσης ανάγνωσης (οξύτητα
και ταχύτητα ανάγνωσης), πριν και μετά την ενστάλαξη της πιλοκαρπίνης για να
προσδιοριστεί εάν υπήρχαν ωφέλιμες αλλαγές στην κοντινή όραση. Επιπλέον,
χρησιμοποιήθηκε ειδικά διαμορφωμένο ερωτηματολόγιο Near Activity Visual
Questionnaire (NAVQ) για να υπολογίσει υποκειμενικά την ικανοποίηση των
συμμετεχόντων σχετικά με την κοντινή τους όραση κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Η μείωση της διαμέτρου της κόρης με τη χρήση 1% πιλοκαρπίνης στον μη κυρίαρχο
οφθαλμό, έδειξε μια μικρή, αλλά μη στατιστικά σημαντική, βελτίωση στην κοντινή
οπτική οξύτητα, διατηρώντας παράλληλα καλή οξύτητα για μακριά. Οι defocus
curves έδειξαν βελτίωση της οξύτητας σε συγκεκριμένες αποστάσεις. Επιπλέον,
κάποια βελτίωση παρατηρήθηκε στις μετρήσεις απόδοσης ανάγνωσης, μετά την
ενστάλαξη της πιλοκαρπίνης, ειδικά για τη διόφθαλμη ταχύτητα ανάγνωσης.
Λαμβάνοντας υπόψη το αποτέλεσμα αυτής της εργασίας, υπάρχουν θετικές ενδείξεις
ότι η τρέχουσα προσέγγιση μπορεί να φανεί χρήσιμη σε μελλοντικές εφαρμογές και περαιτέρω έρευνες για τη διόρθωση της πρεσβυωπίας, ειδικά στους νέους
πρεσβύωπες.
|
An investigation in change of depth of focus with constriction of the pupil
