| Περίληψη |
Εισαγωγή: Τα Μυελικά Κατασταλτικά Κύτταρα (Myeloid Derived Suppressor Cells, MDSCs) αποτελούν ετερογενή πληθυσμό ανώριμων μυελικών κυττάρων που δρουν ανοσορρυθμιστικά. Η κύρια δράση τους συνίσταται σε καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, εμπλέκονται δε στην παθογένεια νεοπλασματικών και αυτοανόσων νοσημάτων. Διακρίνονται σε δύο υποπληθυσμούς, τα πολυμορφοπυρηνικά (PMN-) MDSCs και τα μονοκυτταρικά (M-) MDSCs που χαρακτηρίζονται ανοσοφαινοτυπικά ως HLA-DRlow/-CD11b+CD33+CD15+ και HLA-DRlow/-CD11b+CD33+CD14+ πληθυσμοί, αντίστοιχα. Η ανοσοκατασταλτική δράση των MDSCs διαμεσολαβείται με ποικίλους μηχανισμούς όπως με προαγωγή του πολλαπλασιασμού των Τ-ρυθμιστικών κυττάρων μέσω έκκρισης IL-10 και TGFβ, με παραγωγή υψηλών επιπέδων αργινάσης-1 που καθιστά ανεπαρκή την L-αργινίνη για τα Τ κύτταρα και με παραγωγή υψηλών επιπέδων ριζών οξυγόνου και ριζών αζώτου που οδηγούν σε αζωτοποίηση και νιτροζυλίωση του υποδοχέα του Τ-λεμφοκυττάρου (Bronte el al. 2016; Umansky et al. 2016; Millrud et al. 2017; Chesney et al. 2016).
Ως Χρόνια Ιδιοπαθή Ουδετεροπενία (Chronic Idiopathic Neutropenia, CIN) ορίζουμε την παρατεταμένη, και μη εξηγηθήσα αλλιώς, μείωση του αριθμού των ουδετερόφιλων του
5
περιφερικού αίματος κάτω του φυσιολογικού εύρους, λόγω ελλαττωματικής παραγωγής τους. Επίσης, εμπλέκεται χρόνια φλεγμονή επαγόμενη από το ανασταλτικό μικροπεριβάλλον του Μυελού των Οστών (ΜΟ) που αποτελείται από ολιγοκλωνικού προφίλ ενεργοποιημένα Τ-λεμφοκύτταρα και προ-φλεγμονώδεις διαμεσολαβητές (Papadaki et al. 2003; Papadaki et al. 2005; Papadaki et al. 2006; Velegraki et al. 2011; Pavlaki et al. 2014; Stavroulaki et al. 2011).
Σκοπός: Η παρούσα εργασία στοχεύει στη διερεύνηση της πιθανής εμπλοκής των υποπληθυσμών των MDSCs και των μονοκυττάρων στην παθογένεια της CIN, μέσω της μελέτης του αριθμού και των λειτουργικών χαρακτηριστικών των PMN-MDSCs και M-MDSCs και της συσχέτισής τους με τα αντίστοιχα των CD16+ προ-φλεγμονοδών μονοκυττάρων σε ασθενείς CIN συγκριτικά με υγιείς μάρτυρες. Προτείνουμε ότι ο αριθμός ή/και η λειτουργικότητα των κυτταρικών αυτών πληθυσμών επηρεάζεται επίσης συμβάλλοντας στην πιθανώς πρωτογενή βλάβη του ΜΟ και έτσι στην παθογένεια της νόσου.
Μεθοδολογία: Έως τώρα έχουμε εξετάσει 35 ασθενείς CIN και 25 υγιείς μάρτυρες (αιμοδότες), ταιριασμένους με τους ασθενείς με βάση την ηλικία και το φύλο. Σύμφωνα με τα κριτήρια, οι ασθενείς CIN είχαν απόλυτο αριθμό ουδετερόφιλων (absolute neutrophil count, ANC) μικρότερο από 1800 x 106/L για διάστημα τουλάχιστον τριών μηνών, δεν είχαν κλινική, ορολογική ή υπερηχογραφική ένδειξη υποκείμενου νοσήματος που να συνδέεται με ουδετεροπενία, ιστορικό έκθεσης σε ακτινοβολία, χρήση χημικών σκευασμάτων ή φαρμάκων που να προκαλούν ουδετεροπενία, είχαν φυσιολογικό καρυότυπο Μυελού των Οστών (ΜΟ) και αρνητικά αντι-ουδετεροφιλικά αντισώματα. Οι περιπτώσεις κυκλικής ουδετεροπενίας αποκλείστηκαν με διαδοχικές μετρήσεις των ουδετερόφιλων. Τα MDSCs από το κλάσμα των μονοπύρηνων κυττάρων της μεσόφασης στο περιφερικό αίμα (Peripheral Blood Mononuclear Cells, PBMCs) σημαίνονται με τον συνδυασμό αντισωμάτων CD33-PC7/CD15-PC5/DR-ECD/CD14-PE/CD11b-FITC, ενώ σε δείγματα από ΜΟ (Bone Marrow Mononuclear Cells, BMMCs) χρησιμοποιείται ο συνδυασμός CD33-PC7/CD15-PC5/DR-ECD/CD14-PE/CD11b-FITC καθώς και ο συνδυασμός CD45-FITC/CD33-PC7/CD15-PC5/DR-ECD/CD14-PE. Η FACS ανάλυση γίνεται με το πρόγραμμα Kaluza, ενώ η στατιστική ανάλυση με το πρόγραμμα Graph Pad.
Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με CIN εμφανίζουν στατιστικά σημαντικά μειωμένα M-MDSCs στο κλάσμα των PBMCs (Mann-Whitney test, p=0,0228) ενώ, παρότι τα PMN-MDSCs εμφανίζουν τάση μείωσης, αυτή δεν είναι στατιστικά σημαντική (Mann-Whitney test, p=0,1475). Το ποσοστό των M-MDSCs στο κλάσμα των PBMCs των ασθενών παρουσιάζει μέση τιμή 0.657 ± 0.664. Αντίστοιχα, το ποσοστό των M-MDSCs στο κλάσμα των PBMCs των υγιών μαρτύρων παρουσιάζει μέση τιμή 2.085 ± 2.496. Ο αριθμός των M-MDSCs συσχετίζεται με τον ANC (r=0.2976, p=0.0273) υποδεικνύοντας ότι οι ασθενείς με πιο βαριά ουδετεροπενία
6
εμφανίζουν χαμηλότερα επίπεδα M-MDSCs.
Συμπεράσματα – Συζήτηση: Οι ασθενείς με CIN εμφανίζουν αύξηση των προφλεγμονοδών (ενδιάμεσων και μη-κλασσικών) μονοκυττάρων στο περιφερικό αίμα, που μπορεί να συμβάλλει στην εξεσημασμένη Τ-κυτταρική ενεργοποίηση και στη χρόνια φλεγμονή. Οι ίδιοι ασθενείς εμφανίζουν επίσης μικρότερους πληθυσμούς PMN-MDSCs και M-MDSCs σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες. Αυτά τα κύτταρα φυσιολογικά προστατεύουν από ανεξέλεγκτες ανοσολογικές αποκρίσεις, έτσι στη CIN ο μικρός αριθμός τους μπορεί να συμβάλλει στην παρατεταμένη χρόνια φλεγμονή.
Θα συνεχίσουμε εστιάζοντας στην απομόνωση των υποπληθυσμών των MDSCs και στη διερεύνηση της κατασταλτικής για τα Τ-κύτταρα δράσης τους και της παραγωγής από αυτά των μορίων ARG1, NOS2, COX2, TGFβ, IL6, IL10.
Schematic abstract
|
Association of myeloid derived suppressor cells (MDSCs) & monocyte subpopulations in patients with chronic idiopathic neutropenia (CIN)
