| Περίληψη |
Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας και ο καρκίνος του ενδομητρίου είναι από τα πιο συχνά αίτια γυναικολογικού καρκίνου. Η χειρουργική θεραπεία, η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία αποτελούν τα συνήθη θεραπευτικά μέσα για την αντιμετώπιση της κακοήθειας στο γυναικείο γεννητικό σύστημα. Η ακτινοθεραπεία είναι πολύ σημαντική για την αντιμετώπιση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, ενώ στην περίπτωση του καρκίνου του ενδομητρίου έχει πολύ μεγάλη σημασία στις περιπτώσεις προχωρημένης νόσου ή σε υψηλού διεγχειρητικού κινδύνου ασθενείς. Η συνεργασία πολλών γενετικών παραγόντων, γενετικών μεταλλάξεων και γενετικών πολυμορφισμών στην καρκινογένεση του γεννητικού συστήματος, οδηγεί στην μελέτη της πιθανής συσχέτισης των γενετικών αυτών φαινομένων με την πρόγνωση και την ανταπόκριση στην θεραπεία και ειδικότερα στην ακτινοθεραπεία για την περίπτωση της μελέτης μας. Επομένως, η αποτελεσματικότητα της ακτινοθεραπείας πιθανά επηρεάζεται από τα γενετικά χαρακτηριστικά των κακοηθών κυττάρων-στόχων. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διαπίστωση μοριακών προγνωστικών δεικτών για την ανταπόκριση του καρκίνου του τραχήλου και του ενδομητρίου στην ακτινοθεραπεία. Για την μελέτη αυτή χρησιμοποιήθηκαν μικροδορυφορικοί δείκτες εντοπιζόμενοι στα χρωμοσώματα 1, 2, 3, 9, 13 και 17. Πιο συγκεκριμένα η θέση εντόπισης τους ήταν στις εξής χρωμοσωμιακές περιοχές: 1p, 2p, 2q, 3p, 9p, 9q, 13q, 17p και 17q. Το υλικό μελέτης προέρχεται από ασθενείς με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και ασθενείς με καρκίνο του ενδομητρίου, οι οποίοι νοσηλεύτηκαν στην Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου από Μάρτιο του 1997 έως και τον Μάιο του 1999, ακολούθησαν συγκεκριμένο θεραπευτικό πρωτόκολλο και είχαν λεπτομερές follow-up. Ταυτόχρονα έγινε προσπάθεια ανίχνευσης των συσχετίσεων μεταξύ των κλινικο-παθολογικών παραμέτρων των ασθενών και γενετικών μεταλλάξεων στις γονιδιακές περιοχές της μελέτης μας. Όλα τα αποτελέσματα επεξεργάστηκαν στατιστικά για τις πιθανές συσχετίσεις μεταξύ τους. Γενετικές μεταλλάξεις στον αρχικό γονότυπο του όγκου διαπιστώθηκαν στο 86.5% των περιπτώσεων του καρκίνου του τραχήλου και στο 81% των περιπτώσεων του ενδομήτριου καρκίνου, μετά την ακτινοθεραπεία. Η επανεμφάνιση του αρχικού γονότυπου συνέβη στο 40.5% και στο 28.6% των περιπτώσεων αντίστοιχα, κυρίως στους ασθενείς που θεραπεύτηκαν παρά στις υποτροπιάζουσες περιπτώσεις. Οι καμπύλες επιβίωσης κατά Kaplan-Meier παρουσίασαν χειρότερη πρόγνωση στους ασθενείς με καρκίνο του τραχήλου που περιέχουν γενετικές μεταλλάξεις στην χρωμοσωμιακή περιοχή 3p ή 13q, και για τον καρκίνο του ενδομητρίου στην περιοχή 13q. Τα πειραματικά δεδομένα υποδεικνύουν πιθανή συσχέτιση των γονιδίων hMLH1 και BRCA2, τα οποία εμπλέκονται σε μονοπάτια επιδιόρθωσης DNA και εντοπίζονται στους γονιδιακούς τόπους 3p και 13q αντίστοιχα. Συνεπώς, η ανάλυση με την βοήθεια του μικροδορυφορικού DNA, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προγνωστικός δείκτης για την ανταπόκριση ασθενών με καρκίνο του ενδομητρίου ή του τραχήλου στην ακτινοθεραπεία.
|
Η ανίχνευση των μεταλλάξεων του μικροδορυφορικού DNA σε γυναικολογικούς καρκίνους που έχουν υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία
