| Περίληψη |
Εισαγωγή : H έρευνα έχει σχεδιαστεί μέσα από την αναγκαιότητα να ερευνηθεί η συμβολή
της εντερικής και της παρεντερικής σίτισης των νεογνών στην έκβαση και ανάπτυξη, τόσο των
διαφορετικών ομάδων προωρότητας, όσο και των εξαιρετικά χαμηλών για το βάρος
γέννησης νεογνών (<1000 γραμματίων βάρους γέννησης) ή extremely low birth weight
(ELBW) που νοσηλεύονται σε μια Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ). Εκτιμάται
παγκοσμίως ότι 14,9 εκατομμύρια (11,1%) όλων των γεννήσεων αποτελούν τα πρόωρα
νεογνά και ότι οι επιπλοκές τους ευθύνονται για το 50 % των νεογνικών θανάτων. Ως εκ
τούτου, η θρεπτική υποστήριξη είναι μία από τις κυριότερες παρεμβάσεις για τον πρόωρο
πληθυσμό και έχει ως στόχο την εδραίωση ενός θρεπτικού ισοζυγίου ενεργειακής-
πρωτεϊνικής πρόσληψης, ικανού για την ομαλή ανάπτυξή του. Ο στόχος αυτός είναι
ιδιαίτερα σημαντικός, καθώς η περίοδος που ακολουθεί μετά την γέννηση του πρόωρου
νεογνού χαρακτηρίζεται από ταχύτατους ρυθμούς ανάπτυξης, που δεν παρατηρούνται σε
καμία άλλη περίοδο της ζωής του ανθρώπου. Η πρόωρη γέννηση έχει βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις στην ανάπτυξη του νεογνού και
μακροπρόθεσμες, καθώς επηρεάζει την σωστή νευρολογική του ανάπτυξη. Για το λόγο αυτό
η καλύτερη στρατηγική θρέψης που προτείνεται (εντερική ή παρεντερική, μόνη ή
συμπληρωματική), πρέπει να εδραιώνεται από την πρώτη ημέρα ζωής του ώστε να
διατηρήσει ένα βέλτιστο ρυθμό ανάπτυξης και να αποτρέψει τον καταβολισμό με τις
σημαντικές αρνητικές του επιπτώσεις στις οργανικές λειτουργίες και έκβασης.
Για το πρόωρο νεογνό ιδανική ανάπτυξη θεωρείται εκείνη που επιτυγχάνει αύξηση
συγκρίσιμη με τον ενδομήτριο ρυθμό του αναπτυσσόμενου εμβρύου. Αυτό όμως δεν είναι
πάντοτε εφικτό και οι λόγοι που συμβάλουν σε αυτό μπορεί να είναι : η προωρότητα, η
αναπνευστική δυσχέρεια, οι συγγενείς ανωμαλίες, η υπογλυκαιμία, η έλλειψη πρωτοκόλλου
σίτισης ή ακόμα και η μη σωστή τήρηση του υπάρχοντος πρωτοκόλλου. Συνεπώς πραγματική
πρόκληση των σύγχρονων ΜΕΝΝ είναι η ανάπτυξη του νεογνού με τις λιγότερες επιπλοκές
και την όσο το δυνατόν καλύτερη έκβαση.
Σκοπός της μελέτης είναι να υπολογιστεί το ισοζύγιο ενεργειακής – πρωτεϊνικής πρόσληψης
σε πρόωρα βρέφη διαχρονικά και να αξιολογηθεί η επίπτωσή του στους δείκτες ανάπτυξης
και νοσηρότητας κατά τη νοσηλεία τους σε Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών. Υλικό και μέθοδος: Η μελέτη, πραγματοποιήθηκε στην MENN του Β.Γ.Ν.Ηρακλείου και η
διάρκειά της ήταν 12 μήνες (Αύγουστος 2019-Αύγουστος 2020). Χρησιμοποιήθηκε έντυπο
καταγραφής που περιελάμβανε δημογραφικά στοιχεία, σωματομετρικές πληροφορίες στην
εισαγωγή και στην έξοδο, κλινικά στοιχεία, και διάφορες διατροφικές παραμέτρους.
Μελετήθηκαν τρεις κατηγορίες νεογνών : 1) ανάλογα με την ηλικία κύησης (εξαιρετικά
πρόωρα<28 εβδομάδων, πολύ πρόωρα 28-32 εβδομάδων και μέτρια πρόωρα 32-37
εβδομάδες) και 2) ανάλογα με το βάρος γέννησής τους.
Aποτελέσματα: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν συνολικά 84 νεογνά, 54 αγόρια (64,3%), 30
κορίτσια (35,7%). Τα νεογνά <28 εβδομάδων είχαν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο ζωής όπως
υπολογίζεται με το CRIB II score (18,5%, p<0,001) και θνητότητα (12,5% p<0,022) συγκριτικά
με νεογνά >28 εβδομάδων κύησης. Η ομάδα αυτή των νεογνών χρειάσθηκε συχνότερα
ανάνηψη (87,5%), ανέπτυξε συχνότερα RDS ή σήψη, επιπλοκές PDA, NEC, BPD και τέθηκε
συχνότερα και για μεγαλύτερο διάστημα σε μηχανικό αερισμό (όλα, p<0.001). H διάρκεια
νοσηλείας των νεογνών διέφερε μεταξύ των ομάδων και παρουσίασε σημαντική αρνητική
συσχέτιση (r= -0,85, p<0,001) με την ηλικία κύησης.
Οι ημέρες μεγίστης απώλειας βάρους και ανάκτησης βάρους γέννησης ήταν σημαντικά
παρατεταμένες στα <28 εβδομάδων συγκριτικά με τα νεογνά 28-32 εβδομάδων (p<0,001) και
τα μεγαλύτερα πρόωρα νεογνά. Οι χρόνοι έναρξης της εντερικής σίτισης ή πλήρους κάλυψης
του νεογνού με εντερική σίτιση όπως και η διάρκεια της παρεντερικής σίτισης ήταν
σημαντικά μεγαλύτεροι στην ομάδα <28 εβδομάδων (p<0,001). Τα μικρά πρόωρα <28
εβδομάδων σιτίσθηκαν αρχικά σε ποσοστό 42,9% με παρεντερική διατροφή και στη συνέχεια
με σχήματα μικτής εντερικής και παρεντερικής διατροφής (85,7 και 71,4%). Η αθροιστική
μέσω της εντερικής και παρεντερικής διατροφής πρόσληψη ενέργειας (kcal/kg/day) την 7η
και 14η ημέρα ήταν σημαντικά μικρότερη από την ελάχιστη συνιστώμενη για νεογνά <32
εβδομάδων ηλικίας κύησης. Επίσης, η πρόσληψη πρωτεΐνης (gr/kg/day) υπολειπόταν της
ελάχιστης συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης πρωτεΐνης ισότιμα για όλες τις ομάδες
ηλικιών κύησης (p=0,279) την 7η ημέρα νοσηλείας.
Κατά την ημέρα εξόδου τους από τη ΜΕΝΝ τα νεογνά είχαν αυξήσει σημαντικά τα
σωματομετρικά τους αλλά έχασαν σε στατιστικά σημαντικό βαθμό θέσεις στις καμπύλες ΕΘ
σε όλες τις σωματομετρικές μετρήσεις κατά την έξοδο (ΕΘ βάρους Z =-6,278, p<0,001,
μήκους Z =3,726, p<0,001, περιμέτρου κεφαλής Z =-2,184, p<0,001). Σε ανεξάρτητη
συσχέτιση με θετική μεταβολή του z-score βάρους εισόδου – εξόδου έφθασε μόνο το
άθροισμα των χορηγούμενων θερμίδων την 14η ημέρα νοσηλείας (p=0,014) και μήκους η μικρή ηλικία κύησης των νεογνών (p<0,001). Ανεξάρτητοι παράγοντες πρόβλεψης αρνητικού
ενεργειακού ισοζυγίου, αναδείχθηκαν για την 14 ημέρα νοσηλείας η χαμηλή ηλικία κύησης
(AUROC 0,82, p=0,012), υψηλό σκορ CRIB II (AUROC 0,83, p=0,009), και παρατεταμένοι χρόνοι
έναρξης εντερικής σίτισης, διάρκειας παρεντερικής διατροφής (AUROC 1,0, p<0,001) και
ημερών μηχανικού αερισμού (AUROC 0,89, p=0,002).Τέλος, ανεξάρτητοι παράγοντες
πρόβλεψης αρνητικού πρωτεϊνικού ισοζυγίου σε ανάλυση δείχθηκαν για την 7 ημέρα
νοσηλείας η ανεπαρκής χορήγηση θερμίδων (AUROC 0,66, p=0,29) και πρωτεΐνης (AUROC
1,0, p<0,001).
Συμπεράσματα: Συμπερασματικά, η μικρή ηλικία κύησης, η βαρύτητα νόσου, και
παρατεταμένοι χρόνοι έναρξης εντερικής σίτισης, διάρκειας παρεντερικής διατροφής και
ημερών μηχανικού αερισμού αποτελούν αρνητικούς παράγοντες κάλυψης των θερμιδικών
και πρωτεϊνικών αναγκών προώρων νεογνών.
Η ανεπαρκής χορήγηση θερμίδων και πρωτεΐνης αναδεικνύονται προβλεπτικοί παράγοντες
αρνητικού πρωτεϊνικού ισοζυγίου και αρνητικής μεταβολής του z-score βάρους εισόδου –
εξόδου. Σαν συνέπεια, πρόωρα νεογνά μικρότερης ηλικίας κύησης θα έχουν χάσει κατά την
έξοδό τους θέσεις στις καμπύλες ΕΘ και z-scores σε όλες τις σωματομετρικές μετρήσεις εκτός
της περιμέτρου κεφαλής.
Το γεγονός ότι οι ημέρες μεγίστης απώλειας βάρους και ανάκτησης βάρους γέννησης είναι
σημαντικά παρατεταμένες στα <28 εβδομάδων, παρά ότι σιτίζονται από την αρχή με
παρατεταμένα σχήματα παρεντερικής ή μικτής εντερικής διατροφής, υπογραμμίζει την
ανάγκη σχεδίασης ενός προσαρμοσμένου στις τελευταίες κατευθυντήριες οδηγίες
πρωτοκόλλου θρέψης.
|
Θρεπτική υποστήριξη προώρων που νοσηλεύονται σε Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών : επιπτώσεις του ισοζυγίου ενεργειακής – πρωτεϊνικής πρόσληψης σε δείκτες ανάπτυξης και έκβαση
