| Περίληψη |
Εισαγωγή: Ο αριθμός των ασθενών με λοίμωξη Covid-19 συνεχίζει να αυξάνει παγκόσμια
με κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο, καθώς και μεγάλο αριθμό θανάτων. Η λοίμωξη
SARS-CoV-2, ειδικά σε ηλικιωμένους ασθενείς και σε ασθενείς με συννοσηρότητες μπορεί
να εξελιχθεί σε σοβαρή νόσο και ανάγκη εισαγωγής σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Η
θεραπεία της νόσου αποτελεί πρόκληση, και αφορά κυρίως υποστηρικτικά μέτρα
αντιμετώπισης αναπνευστικής ανεπάρκειας. Ως εκ τούτου, η έγκαιρη αναγνώριση σοβαρών
μορφών της SARS-CoV-2 λοίμωξης, είναι απολύτως απαραίτητη για την αποτελεσματική
αντιμετώπιση της.
Σκοπός της συγκεκριμένης μελέτης είναι ο προσδιορισμός των παραγόντων κινδύνου
κλινικής επιδείνωσης καθώς και των δεικτών παρακολούθησης των ασθενών που
νοσηλεύτηκαν με Covid-19 λοίμωξη στη ΜΑΚ, ΜΑΚ-ΜΕΘ ή και μόνο ΜΕΘ στο Βενιζέλειο
Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου και ο συσχετισμός των κλινικο-εργαστηριακών στοιχείων
τους με την έκβαση τους. Η αναγνώριση προγνωστικών παραγόντων έκβασης, ο
συνδυασμός των χαρακτηριστικών των ασθενών με νόσο Covid-19 με τα συμπτώματα
εισαγωγής τους στο νοσοκομείο, τα χαρακτηριστικά εκείνων που εμφάνισαν κλινική
επιδείνωση και χρειάστηκαν νοσηλεία σε ΜΕΘ καθώς και η σύγκριση των υπο-ομάδων
ασθενών με σοβαρή νόσο έναντι ασθενών με κρίσιμη νόσο ως προς τα χαρακτηριστικά τους
(δημογραφικά, κλινικά, εργαστηριακά, θεραπευτικά) και τους δείκτες έκβασης τους
(διάρκεια νοσηλείας, αναπνευστική υποστήριξη μη επεμβατικού και επεμβατικού
αερισμού, θάνατος) αποτελούν επιπρόσθετους στόχους της μελέτης.
Μεθοδολογία: Πρόκειται για μία αναδρομική μελέτη παρατήρησης στην οποία
συμπεριλήφθησαν όλοι οι ασθενείς οι οποίοι νοσηλεύτηκαν στην Κλινική Covid-19 και
ΜΕΘ-Covid-19 στο Βενιζέλειο Γ.Ν.Η. με επιβεβαιωμένη με Rapid ή PCR test λοίμωξης Covid-
19, για το χρονικό διάστημα Μαρτίου 2020 έως Δεκεμβρίου 2021. Οι ομάδες ορίστηκαν ως
ΜΑΚ: ασθενείς που νοσηλεύτηκαν μόνο στη ΜΑΚ, ΜΑΚ-ΜΕΘ: ασθενείς που νοσηλεύτηκαν
στη ΜΑΚ επιδεινώθηκαν και εισήχθησαν στη ΜΕΘ, ΜΕΘ: ασθενείς που νοσηλεύτηκαν στη
ΜΕΘ, όχι απαραίτητα εισαγωγή από τη ΜΑΚ. Τα δεδομένα έχουν καταγραφεί και συλλεχθεί
μέσω ανασκόπησης ιατρικών φακέλων. Η συλλογή των στοιχείων πραγματοποιήθηκε σε φόρμα καταγραφής και ακολούθησε η στατιστική τους ανάλυση με ενδεδειγμένες
στατιστικές δοκιμασίες.
Αποτελέσματα: Ασθενείς ΜΑΚ vs ΜΑΚ-ΜΕΘ: Για το διάστημα που μελετάμε, το 8.7% των
ασθενών ήταν εμβολιασμένο. Μελετήθηκαν στο σύνολο τους 265 ασθενείς. 120 ασθενείς
που νοσηλεύτηκαν αρχικά στη ΜΑΚ, επιδεινώθηκαν και νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ, εκ των
οποίων 57.1% απεβίωσαν. Η αδρή θνητότητα ήταν 32.2% με στατιστικά σημαντική υπεροχή
στην ομάδα ΜΑΚ-ΜΕΘ (p<0.001). Οι ασθενείς που απεβίωσαν είχαν μεγαλύτερη ηλικία
(p<0.001) και μεγαλύτερο χρόνο παραμονής στο νοσοκομείο σε σχέση με αυτούς που
επιβίωσαν και στις δύο ομάδες (p<0.001). Τα αρχικά συμπτώματα καταβολής και
δύσπνοιας διέφεραν μεταξύ των ομάδων ΜΑΚ και ΜΑΚ-MΕΘ (p<0.001), όπως και η
σοβαρή υποξυγοναιμία (ΜΑΚ SpO2 93% vs ΜΑΚ→ΜΕΘ SpO2 91%, p=0.027). Οι ασθενείς
της ομάδας ΜΑΚ-ΜΕΘ έλαβαν πιο αναβαθμισμένους τρόπους οξυγονοθεραπείας (HFNC
(p<0.001), ΜΕΜΑ (p=0.008)) και τέθηκαν συχνότερα σε πρηνή θέση (p=0.006) από τους
ασθενείς ΜΑΚ, που συχνότερα λάμβαναν οξυγονοθεραπεία με ρινικό καθετήρα (p<0.001).
Στεροειδή έλαβε το 85.9% των ασθενών. Αντιπηκτική θεραπεία σε προφυλακτική δόση
έλαβε το 62.4% των ασθενών, και θεραπευτική δόση το 27%. Μονοκλωνικά αντισώματα
έλαβαν 16 ασθενείς και όλοι ανήκαν στην ομάδα ΜΑΚ-ΜΕΘ. Αντι-ιική αγωγή έλαβε το
52.4% ασθενών. Το 66.4% του συνόλου των ασθενών είχε εμφανίσει μια επιπλοκή μέχρι το
4ο 24ωρο νοσηλείας στην ΜΑΚ. Ανεξάρτητοι παράγοντες για εξέλιξη σε βαριά νόσο
αναδείχθηκαν η μεγάλη ηλικία, η αναπνευστική ανεπάρκεια και οι χαμηλοί δείκτες
οξυγόνωσης στην εισαγωγή, και η επιπλοκή με σήψη. Προγνωστικοί παράγοντες
θνητότητας ήταν η συν-νοσηρότητα, η ηλικία, η αναπνευστική ανεπάρκεια, η σήψη, και η
εισαγωγή στη ΜΕΘ.
Ασθενείς ΜΕΘ: Μελετήθηκαν στο σύνολο τους 125 ασθενείς, εκ των οποίων οι 76 (60.8%)
απεβίωσαν εντός ΜΕΘ. Ο αιματολογικός, βιοχημικός και έλεγχος αερίων διέφερε μεταξύ
των ασθενών που επιβίωσαν έναντι αυτών που απεβίωσαν και διαχρονικά την 1η, 3η, 7η και
14η ημέρα (all, p<0.001). Συγκεκριμένα στατιστικά σημαντικές διαφορές βρέθηκαν
διαχρονικά στο PF ratio (PaO2/FiO2), WBC, neutrophils, PLTs, CRP, ferritin, PT, urea,
creatinine. Στο σύνολο των ασθενών ΜΕΘ, το 99.2% (Ν=122) είχαν ARDS, 1 ασθενής
εμφάνισε πνευμονική εμβολή και 44 (35.8%) σηπτική καταπληξία χωρίς να διαφέρει
σημαντικά στην τελική έκβαση. 41 ασθενείς (35.8%) εμφάνισαν ως επιπλοκή Διάχυτη
Ενδαγγειακή Πήξη και 64 (51.2%) νεφρική ανεπάρκεια και ανάγκη εξωνεφρικής κάθαρσης,
με υπεροχή των ασθενών που απεβίωσαν. Ανεξάρτητοι παράγοντες συσχέτισης με τη θνητότητα στη ΜΕΘ βρέθηκαν να είναι η συννοσηρότητα, η αναπνευστική ανεπάρκεια
(p=0.009) και η νεφρική ανεπάρκεια που αντιμετωπίστηκε με εξωνεφρική κάθαρση
(p=0.004). Προγνωστικοί παράγοντες θνητότητας βρέθηκαν η μεγάλη ηλικία, η
αναπνευστική ανεπάρκεια και η νεφρική ανεπάρκεια (all, p<0.001).
Συμπεράσματα: Αιτία νοσηλείας ασθενών Covid-19 στο νοσοκομείο ήταν η σοβαρή
υποξυγοναιμία, η πνευμονία, και η σήψη. Οι ασθενείς που επιδεινώθηκαν
αντιμετωπίστηκαν με αναβαθμισμένους τρόπους οξυγονοθεραπείας και τέθηκαν
συχνότερα σε πρηνή θέση, ενώ είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου. Ανεξάρτητοι παράγοντες
για εξέλιξη σε βαριά νόσο αναδείχθηκαν η μεγάλη ηλικία, η αναπνευστική ανεπάρκεια και
οι χαμηλοί δείκτες οξυγόνωσης στην εισαγωγή, και η επιπλοκή με σήψη. Προγνωστικοί
παράγοντες θνητότητας ήταν η συν-νοσηρότητα, η ηλικία, η αναπνευστική ανεπάρκεια, η
σήψη, και η εισαγωγή στη ΜΕΘ. Ανεξάρτητοι παράγοντες θνητότητας των ασθενών με
βαριά νόσο (νοσηλεία ΜΕΘ) ήταν η ηλικία, η συνννοσηρότητα, η αναπνευστική ανεπάρκεια
(ARDS), και η επιπλοκή με νεφρική ανεπάρκεια και ανάγκη εξωνεφρικής κάθαρσης.
Προβλεπτικοί παράγοντες θνητότητας ασθενών με βαριά νόσο (νοσηλεία ΜΕΘ) ήταν η
μεγάλη ηλικία, η αναπνευστική ανεπάρκεια (ARDS), και η επιπλοκή με νεφρική ανεπάρκεια
και ανάγκη εξωνεφρικής κάθαρσης
|
Μελέτη παραγόντων κινδύνου επιδείνωσης και δείκτες παρακολούθησης ασθενών με Covid-19 λοίμωξη που νοσηλεύτηκαν στο Βενιζέλειο Γ.Ν.Η. – συσχέτιση με κλινικο-εργαστηριακά δεδομένα και έκβαση
