| Περίληψη |
Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ), αποτελεί μια πολύπλοκη, χρόνια αυτοάνοση ασθένεια με ευρύ φάσμα παθολογικών φαινοτύπων. Παρουσιάζει ετερογένεια ως προς τις κινικές εκδηλώσεις του και χαρακτηρίζεται από συστηματική ενεργοποίηση των Β και Τ λεμφοκυττάρων και μυελικών κυττάρων, καθώς επίσης την παρουσία παθογόνων αυτο-αντισωμάτων έναντι των νουκλεϊκών οξέων και των πρωτεϊνών που προσδένουν αυτές. Κατά αυτό τρόπο, γίνεται αντιληπτό ότι υπάρχει διαταραχή της ανοσολογικής ανοχής, με αυτή των Β κυττάρων να συμβάλλει ενεργά στην παθογένεια της νόσου. Η έλλειψη ανοχής των Β κυττάρων παίζει σημαντικό ρόλο στην ασθένεια, οδηγώντας στην συσσώρευση αυτοαντισωμάτων, τα οποία προκαλούν φλεγμονώδη αντίδραση και ιστικές βλάβες επηρεάζοντας βασικά όργανα του σώματος συμπεριλαμβανομένων του δέρματος, των αρθρώσεων, του νευρικού συστήματος και των νεφρών.Μεταξύ άλλων, διαφοροποιήσεις στην παραγωγή και έκκριση διάφορων κυτταροκινών συμβάλλουν στην ανοσολογική απορρύθμιση.
Ειδικότερα , η Ιντερφερόνη-α (IFNα) φαίνεται διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην αίτιο-παθογένεια της νόσου, μέσω της έκφρασης Ιντερφερονο-επαγόμενων γονιδίων , γνωστής και ως γονιδιακής "υπογραφής" της Ιντερφερόνης -α, που παρουσιάζουν οι ασθενείς με Λύκο. Επιπλέον, τα υψηλά επίπεδα της ιντερφερόνης-α έχει αναφερθεί ότι σχετίζονται με την σοβαρότητα και την ενεργότητα της ασθένειας καθώς και την παραγωγή των αυτοαντισωμάτων, που παρατηρούνται στον ορό των ασθενών. Στο ΣΕΛ, τα αυτοδραστικά μονοκύτταρα –μέσω της δράσης της IFNα- αποκτούν ένα φαινότυπο που μοιάζει με αυτόν των δενδριτικών κυττάρων, παρουσιάζοντας έντονη αντιγόνο-παρουσιαστική ικανότητα. Ωστόσο, έχει επίσης δειχθεί πως στην αντιγόνο-παρουσίαση των αυτοδραστικών κυττάρων , καθοριστικό ρόλο παίζει η κυτταρική αυτοφαγία, μια φυσιολογική διεργασία για την διατήρηση της κυτταρικής ομοιοστασίας, η οποία στους ασθενείς με ΣΕΛ παρουσιάζει διαταραχές. Παρά την χρόνια χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων για την βελτίωση της νόσου, τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ενδιαφέρον για πιο στοχευμένες θεραπείες, κυρίως στα Β κύτταρα. Παρόλο που η αρχική προσπάθεια εξάλειψης των Β κυττάρων δεν φάνηκε να είναι αποτελεσματική τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έχουν στραφεί στην στόχευση παραγόντων κυτταρικής επιβίωσης των Β ( B cell activating Factor-BAFF),αποτελώντας σημαντικό επίτευγμα στην θεραπεία του Λύκου.
Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν να εξακριβωθεί ο ρόλος της αυτοφαγίας των μονοκυττάρων στο Λύκο , που παρουσιάζουν έναν φαινότυπο δενδριτικών κυττάρων, στην ρύθμιση και έκκριση του παράγοντα BAFF, συμβάλλοντας στη διατήρηση και διαφοροποίηση των Β κυττάρων. Παρατηρήθηκε επαγώμενη έκφραση του παράγοντα BAFF, ύστερα από σηματοδότηση με Ιντερφαρόνη α, η οποια φαίνεται να σχετίζεται με την αυτοφαγική διαμόρφωση των CD14+ μονοκυττάρων. Η αποσαφήνιση ενός μηχανισμού ρύθμισης της διαφορετικής λειτουργίας του παράγοντα BAFF, καθώς επίσης και η αποσαφήνιση του ρόλου της αυτοφαγίας των μονοκυττάρων ως πιθανού μηχανισμού "παραγωγής" αλλά και συντήρησης των αυτοδραστικών Β κυττάρων, προσφέρει ένα μεγαλύτερο εύρος πιθανών θεραπευτικών στόχων στο ΣΕΛ.
|
Delineating the impact of IFNα-mediated autophagy in the regulation of the expression and function of BAFF of monocytes in active SLE
