Περίληψη |
Ο διαβήτης και η υπεργλυκαιμία είναι γνωστοί για την πρόκληση επιβλαβών επιδράσεων σε φυσιολογικές διεργασίες και συνδέονται με πολλές παθήσεις όπως καρδιαγγειακές παθήσεις, περιφερική νευροπάθεια, αμφιβληστροειδοπάθεια και τη νεφροπάθεια. Η επίδραση των μεταβολικών διαταραχών όπως ο διαβήτης και η παχυσαρκία στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) έχει μελετηθεί ευρέως. Συγκεκριμένα, ο διαβήτης βλάπτει τη μορφολογία και τη λειτουργία του εγκεφάλου και ιδιαίτερα τη φυσιολογική νευρογένεση των ενηλίκων στον ιππόκαμπο. Ως εκ τούτου, ο διαβήτης συνδέεται στενά με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Alzheimer (AD), καθώς ο ιππόκαμπος συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων εγκεφαλικών δομών που επηρεάζονται από την παθολογία AD. Ωστόσο, ο διαβήτης δεν έχει μόνο επίδραση στους νευρώνες και τα νευρικά βλαστικά κύτταρα αλλά και στα γλοιακά κύτταρα. Οι αλληλεπιδράσεις αστροκυττάρων-νευρώνων εμπλέκονται στην παθογένεση αρκετών νευρολογικών ασθενειών, ενώ μόρια που εκκρίνονται από τα αστροκύτταρα μπορούν να επηρεάσουν τα ενήλικα νευρικά βλαστικά / προγονικά κύτταρα και μπορούν να αυξήσουν τη διαφοροποίησή τους σε νευρώνες. Η υψηλή έκθεση στη γλυκόζη έχει επίσης αποδειχθεί ότι μεταβάλλει τη λειτουργία των αστροκυττάρων και αυξάνει την έκφραση των φλεγμονωδών κυτοκινών. Η φλεγμονή και η απόπτωση στον εγκέφαλο έχουν συσχετιστεί με τον υποδοχέα νευροτροφίνης p75 (p75NTR). Επιπλέον, ο υποδοχέας νευροτροφίνης p75 εμπλέκεται σε μια ποικιλία άλλων κυτταρικών αποκρίσεων, καθώς είναι ικανός να μεσολαβεί στην επιβίωση των κυττάρων και στη νευρωνική διαφοροποίηση. Ο p75NTR μπορεί επίσης να ρυθμίσει συγκεκριμένες πτυχές της νευρογένεσης, ενώ εκφράζεται επίσης από γλοιακά κύτταρα και ολιγοδενδροκύτταρα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η μελέτη μας επικεντρώθηκε στην επίδραση της υπεργλυκαιμίας στα νευρικά βλαστικά κύτταρα (NSCs) και στις ιδιότητες των αστροκυττάρων, καθώς και στην επίδραση της υπεργλυκαιμίας στα NSCs μέσω των αστροκυττάρων. Αποδείχθηκε ότι η υπεργλυκαιμία βλάπτει διάφορες πτυχές της νευρογένεσης καθώς επίσης προκαλεί την αντιδραστικότητα των αστροκυττάρων. Η υψηλή έκθεση σε γλυκόζη δεν επηρεάζει μόνο άμεσα τα NSCs, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει τη νευρογένεση και έμμεσα μέσω των αστροκυττάρων. Η ενεργοποίηση του P75NTR μπορεί να παίζει κάποιο ρόλο στις μεταβολές που παρατηρούνται στη διαφοροποίηση, τον πολλαπλασιασμό και την απόπτωση των NSCs εξαιτίας της υψηλής συγκέντρωσης γλυκόζης, καθώς και στην απόκριση των αστροκυττάρων στην υψηλή έκθεση στη γλυκόζη.
|