| Περίληψη |
Eισαγωγή: Οι μυοσκελετικές διαταραχές που σχετίζονται με την εργασία αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα υγείας στον τομέα της υγειονομικής φροντίδας. Όλοι οι επαγγελματίες υγείας εκτίθενται καθημερινά σε διάφορους φυσικούς και ψυχολογικούς παράγοντες, οι οποίοι αυξάνουν τον κίνδυνο μυοσκελετικών διαταραχών.
Σκοπός της μελέτης: Η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ των μυοσκελετικών διαταραχών που σχετίζονται με την εργασία και της ανίχνευσης άγχους στο νοσηλευτικό προσωπικό του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου. Eπιπλέον στόχοι της μελέτης είναι: α)Ανίχνευση μυοσκελετικών διαταραχών και άγχους στους νοσηλευτές, β) Καταγραφή της συχνότητας εμφάνισης μυοσκελετικών διαταραχών και άγχους στους νοσηλευτές, γ) Ανίχνευση των αιτιών ανάπτυξης μυοσκελετικών διαταραχών και άγχους στο περιβάλλον εργασίας των νοσηλευτών, δ) Διερεύνηση των παραγόντων κινδύνου ανάπτυξης μυοσκελετικών διαταραχών στους νοσηλευτές, ε) Η συσχέτιση της απουσίας από την εργασία και της δαπάνης για την αυτοφροντίδας των νοσηλευτών εξαιτίας μυοσκελετικών ενοχλημάτων
Υλικά και μέθοδοι: Πρόκειται για μία συγχρονική μελέτη όπου μοιράστηκαν 510 ερωτηματολόγια μοιράστηκαν σε 34 (κλινικές, μονάδες, εργαστήρια). Από τα 510 επιστράφηκαν 262 ερωτηματολόγια από τα οποία τα 227 συμπληρώθηκαν πλήρως, ενώ 35 ερωτηματολόγια για λόγους που σχετίζονται με το εργασιακό φορτίο δεν συμπληρώθηκαν. Χρησιμοποιήθηκε το Nordic Questionairre για τη διερεύνηση του επιπολασμού των μυοσκελετικών συμπτωμάτων, το Short Anxiety Screening Test ( SAST ) για την ανίχνευση του άγχους ενώ κατασκευάστηκε εργαλείο συλλογής πληροφορίας για τα κλινικό – δημογραφικά και ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά του νοσηλευτικού προσωπικού του ΠΑΓΝΗ όπως το φύλο, ημερομηνία γέννησης, δείκτης μάζας σώματος, νοσηρότητα, συνήθειες υγείας κ.τ.λ.
Αποτελέσματα: Από το δείγμα της μελέτης (184/227, 88,0%,) ήταν γυναίκες οι οποίες αποτέλεσαν τη πλειονότητα του δείγματος. Το 82,1 % των νοσηλευτών έχει εμφανίσει τουλάχιστον ένα μυοσκελετικό σύμπτωμα τους τελευταίους 12 μήνες. Ο συνολικός επιπολασμός μυοσκελετικών συμπτωμάτων τους τελευταίους 12 μήνες έχει ως εξής: αυχένας (110/227, 53,9%) , ώμος (102/227, 50,8%), οσφυϊκή περιοχή (99/227, 49,5%) , καρποί/χέρια (69/227, 34,5%), γλουτοί (57/227, 29,5%), γόνατα (58/227, 29,3% , ποδοκνημική (31/227, 15,8%), άνω μέρος της ράχης (30/227, 15,7%) , αγκώνες (30/227, 15,0%). Προέκυψε θετική συσχέτιση μεταξύ του άγχους και της εμφάνισης μυοσκελετικών συμπτωμάτων στο χρόνο (r=0,216, p=0,002), σοβαρών μυοσκελετικών στο χρόνο (r=0.172, p=0.013) και παρόντων μυοσκελετικών (r=0,225, p=0,001)
Οι ανατομικές περιοχές όπου φαίνεται να εντοπίζονται μυοσκελετικά ενοχλήματα όταν τα επίπεδα άγχους είναι αυξημένα είναι ο αυχένας, ώμος και το κάτω μέρος της ράχης. Η απουσία από την εργασία δείχνει να σχετίζεται με την εκδήλωση σοβαρών μυοσκελετικών συμπτωμάτων (p<0,001) ενώ η προσωπική οικονομική δαπάνη (pocket – payment) των νοσηλευτών δείχνει να σχετίζεται με την εκδήλωση οποιουδήποτε συμπτώματος στους 12 μήνες, τα σοβαρά μυοσκελετικά συμπτώματα στους 12 μήνες και τα παρόντα μυοσκελετικά συμπτώματα (p<0,001), (p=0,002) και (p=0,002) αντίστοιχα. Η πιο συχνή σε εμφάνιση νοσηρότητα στους νοσηλευτές ήταν η έλλειψη Β-12, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, η αναιμία, η δυσλιπιδαιμία και η υπέρταση ενώ ο δείκτης μάζας σώματος (BMI) δεν δείχνει να σχετίζεται με την εκδήλωση μυοσκελετικών συμπτωμάτων (p=0,137).
Συμπερασματα: Οι μυοσκελετικές διαταραχές είναι αρκετά συχνές στο νοσηλευτικό προσωπικό και η εμφάνιση τους παρουσιάζει παρόμοια σειρά εμφάνισης όπως και σε πολλές παρόμοιες μελέτης. Η σύνδεση των μυοσκελετικών διαταραχών με το άγχος δηλώνει ότι οι νοσηλευτές με μεγαλύτερο άγχος εμφανίζουν μεγαλύτερο επιπολασμό μυοσκελετικών ενοχλημάτων.
|
Συγχρονική μελέτη για τις μυοσκελετικές διαταραχές και ανίχνευση άγχους στο νοσηλευτικό προσωπικό του ΠαΓΝΗ
