Περίληψη |
Η αξιολόγηση της Μονο-όρασης στην απόσταση του ενός μέτρου με Απλούς Οπτικού
Χρόνου Αντίδρασης .
Μεθοδολογία:
Στην παρούσα μελέτη συμμετείχαν συνολικά 11 υγιείς νεαροί ενήλικες (μέση ηλικία: 30±6
έτη και μέση οπτική οξύτητα: -0,23±0,07 logMAR) χωρίς προηγούμενο σοβαρό
οφθαλμοπαθολογικό ιστορικό ή προηγούμενη διαθλαστική επέμβαση και απουσία
αμβλυωπίας ή ανισομετρωπίας.
Για την προσομοίωση της Μονο-όρασης χρησιμοποιήθηκε διοπτρική θόλωση από +0.50 D
έως +3.00 D με βήμα 0.50 D) η οποία τοποθετήθηκε στον κυρίαρχο ή στον μη κυρίαρχο
οφθαλμό επιπλέον της βέλτιστης διόρθωσης. Οι μετρήσεις επαναλήφθηκαν σε διόφθαλμη
θόλωση. Για την καταγραφή των οπτικών χρόνων αντίδρασης χρησιμοποιήθηκε ένα
ημιτονοειδές grating με 10% αντίθεση, 4 c/deg χωρική συχνότητα και οριζόντιο
προσανατολισμό. Όλες οι μετρήσεις έγιναν στο 1 μέτρο.
Οι χρόνοι αντίδρασης μετρήθηκαν 1) για ένα ερέθισμα που εμφανιζόταν στο κέντρο του
οπτικού πεδίου (ωχρική όραση), 2) με κορικά διαφράγματα (3mm και 6 mm) με κυκλοπληγία
και, 3) στην περιφέρεια του οπτικού πεδίου. Επίσης αξιολογήθηκε η οπτική οξύτητα με
πίνακα κοντινής οπτικής οξύτητας ETDRS.
Αποτελέσματα:
Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι η αύξηση της διοπτρικής θόλωσης είτε διόφθαλμα είτε
στις συνθήκες Μονο-όρασης, οδηγεί σε όλες τις περιπτώσεις σε αύξηση των οπτικών χρόνων
αντίδρασης και σε επιδείνωση της Οπτικής οξύτητας με το φαινόμενο να είναι πιο έντονο στη
συνθήκη της Διόφθαλμης Θόλωσης. Σε καμία δοκιμασία δεν προέκυψαν στατιστικά
σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο συνθηκών Μονο-όρασης. Στατιστικά σημαντικές
διαφορές προέκυψαν μεταξύ των συνθηκών Μονο-όρασης με τη Διόφθαλμη όραση (όταν η
θόλωση ήταν ≥1.0D). Στον έλεγχο της οπτικής απόδοσης με τη χρήση κορικών
διαφραγμάτων, προέκυψε ότι στα 6mm κορικού διαφράγματος η θόλωση οδηγούσε πάντα σε
ταχύτερους χρόνους αντίδρασης. Στη περιφερική όραση, στατιστικά σημαντικές διαφορές
[4]
προέκυψαν μεταξύ των δύο συνθηκών Μονο-όρασης και της βέλτιστης διόφθαλμης όρασης
με το φαινόμενο να μην είναι σημαντικό για τις 10 deg.
Μέσω των δευτεροβάθμιων εξισώσεων που προέκυψαν για τις δύο συνθήκες Μονο-όρασης
και στη συνθήκη διόφθαλμης θόλωσης υπολογίστηκαν οι αντίστοιχες τιμές της διόφθαλμης
διοπτρικής θόλωσης (για θόλωση +1.00, +2.00, +3.00D) όπου αντιστοιχούν οι τιμές της
Μονο-όρασης για τους Οπτικούς Χρόνους Αντίδρασης και την Οπτική Οξύτητα. Τέλος, τα
αποτελέσματα των Χρόνων Αντίδρασης/ Effective Contrast συνδυάστηκαν με την Οπτική
Οξύτητα. Οι μεταβολές στην οπτική οξύτητα οδηγούν σε πιο απότομες μεταβολές στους
χρόνους αντίδρασης/ effective contrast στη Μονο-όραση απ’ ό,τι στη διόφθαλμη θόλωση.
Συμπεράσματα:
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η αύξηση της θόλωσης οδηγεί σε επιβράδυνση των χρόνων
και σε μικρή μείωση της Οπτικής οξύτητας χωρίς να προκύπτει στατιστικά σημαντική μεταξύ
των δύο συνθηκών Μονο-όρασης. Οι ταχύτερες αποκρίσεις των χρόνων αντίδρασης στα 6mm
σε σχέση με τα 3mm διαφράγματος ίσως υποδεικνύουν ότι η φωτεινότητα αποτελεί πιο
σημαντικός παράγοντας στη Μονο-όραση από το βάθος πεδίου. Τέλος, η Μονο-όραση
φαίνεται να επηρεάζει περισσότερο την ωχρική όραση απ’ ό, τι τη περιφερική.
|