Περίληψη |
Ο στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει εάν η αντιλαμβανόμενη πατρική και
μητρική απόρριψη συνδέονται με την κακή ψυχολογική προσαρμογή και την αλεξιθυμία,
δηλαδή τη δυσκολία περιγραφής και αναγνώρισης συναισθημάτων και την εξωτερικά
προσανατολισμένη σκέψη. Επιπλέον, εξετάστηκε το κατά πόσο η αλεξιθυμία και οι
διαστάσεις της λειτουργούν διαμεσολαβητικά στην σχέση μεταξύ της γονεϊκής απόρριψης
και της κακής ψυχολογικής προσαρμογής. Η έρευνα διεξήχθη σε 150 φοιτητές, 73 αγόρια και
77 κορίτσια, με μέσο όρο ηλικίας Μ= 21.5, όλων των τμημάτων του Πανεπιστημίου Κρήτης
στο Ρέθυμνο. Οι κλίμακες αυτοαναφοράς που χρησιμοποιήθηκαν ήταν των δημογραφικών
στοιχείων, της πατρικής αποδοχής/απόρριψης, της μητρικής αποδοχής/απόρριψης, της
ψυχολογικής προσαρμογής και της αλεξιθυμίας. Οι επιδράσεις της διαμεσολάβησης
εξετάστηκαν με απλές αναλύσεις παλινδρόμησης και με τη χρήση του δείκτη Sobel.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, όλες οι μεταβλητές συσχετίστηκαν μεταξύ τους εκτός της
διάστασης της αλεξιθυμίας που αφορά στην εξωτερικά προσανατολισμένη σκέψη. Επίσης,
δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στις μεταβλητές ανάλογα με το φύλο. Η πατρική και
μητρική γονεϊκή απόρριψη βρέθηκαν πως μπορούν να προβλέψουν τόσο την κακή
ψυχολογική προσαρμογή, όσο και την αλεξιθυμία. Επιπρόσθετα, η αλεξιθυμία και οι
διαστάσεις της που αφορούν τις δυσκολίες περιγραφής και αναγνώρισης συναισθημάτων,
βρέθηκαν να διαμεσολαβούν μερικώς τη σχέση μεταξύ της αντιλαμβανόμενης μητρικής και
πατρικής γονεϊκής απόρριψης και της ψυχολογικής δυσπροσαρμογής. Τα ευρήματα
συμβάλλουν στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι γονεϊκές συμπεριφορές
εμπλέκονται στην συναισθηματική λειτουργία και προσαρμογή του ατόμου.
|