| Περίληψη |
Εισαγωγή: Το σύνδρομο ευαλωτότητας (frailty syndrome) αποτελεί μια κατάσταση κλινικής αδυναμίας του ατόμου, το οποίο προκύπτει κυρίως λόγω προχωρημένης ηλικίας, προκαλώντας επιπτώσεις σε διάφορα φυσιολογικά συστήματα του ατόμου. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια αναμένεται να έχει επέλθει αύξηση της συχνότητας εμφάνισης του συνδρόμου ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η πόλη του Ηρακλείου ή επιμέρους ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες (άνεργοι, άστεγοι, ανασφάλιστοι).
Σκοπός: Η διερεύνηση των επιπέδων ευαλωτότητας, της ποιότητας ζωής και της ευημερίας σε ένα επιλεγμένο οικονομικά ασθενή πληθυσμό της πόλης του Ηρακλείου.
Μεθοδολογία: Περιοχή μελέτης θεωρήθηκε η πόλη του Ηρακλείου και συγκεκριμένα το δείγμα συλλέχθηκε από τον Κοινωνικό Χώρο του Δήμου Ηρακλείου (Ίδρυμα Α. & Μ. Καλοκαιρινού). Οι συμμετέχοντες ήταν ενήλικες άνω των 18 ετών οι οποίοι χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες του ιδρύματος. Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε στο στατιστικό πακέτο SPSS 20.0 (α=0.05), αφού πρώτα έγινε έλεγχος κανονικότητας όλων των μεταβλητών. Για τις μεταβλητές που εμφάνιζαν κανονική κατανομή (Pvalue>0.05) ακολουθήθηκε παραμετρικός έλεγχος (chi-square, anova, t-test) ενώ στην αντίθετη
Δημόσια Υγεία & Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας
Ιατρική Σχολή – Πανεπιστήμιο Κρήτης
6
περίπτωση (Pvalue<0.05), μη παραμετρικός έλεγχος (Fisher’s exact test, Kruskal Wallis, Man-Whitney). Τέλος, όλες οι μεταβλητές ελέχθησαν σε μονο-παραγοντικά αλλά και πολύ-παραγοντικά μοντέλα παλινδρόμησης. Αποτελέσματα: Το δείγμα αποτελούνταν από 314 ωφελούμενους του Κοινωνικού Χώρου του Δήμου Ηρακλείου. Ο επιπολασμός του συνδρόμου ευαλωτότητας στον πληθυσμό μελέτης ήταν 9.5% ενώ ήταν 18.4% για το προ-σταδίου ευαλωτότητας (συνολικά για τα δύο στάδια: 28.1%). Το ποσοστό ευαλωτότητας αυξήθηκε στα άτομα άνω των 65 ετών αγγίζοντας το 55.5% (22.2% και 33.3% για τους άνδρες και τις γυναίκες, αντίστοιχα). Η ηλικία, η οικογενειακή κατάσταση, ο τρόπος διαβίωσης, η διαμονή των παιδιών (αφορά τόσο τη διαμονή των παιδιών μακριά από τους ερωτηθέντες όσο και τους συμμετέχοντες που δεν έχουν παιδιά), το χαμηλό εισόδημα, τα έτη καπνίσματος, η κατανάλωση αλκοόλ και ο αριθμός των νοσημάτων φάνηκε να συνδέεται με την εμφάνιση του συνδρόμου ευαλωτότητας (Pvalue<0.05). Τόσο η άθληση (OR=0.2, 95%CI=0-0.4, Pvalue=0.01) όσο και η διαμονή των παιδιών στο ίδιο κτίριο, σε κοντινή/ίδια περιοχή (OR=0.5, 95%CI=0.1-0.7 και OR= 0.82, 95% CI=0.6-0.9, Pvalue <0.001 αντίστοιχα), φάνηκε ότι δρουν ως προστατευτικοί παράγοντες για το σύνδρομο ευαλωτότητας.
Συμπεράσματα: To συνδρόμου ευαλωτότητας, ιδιαίτερα εν καιρώ οικονομικής δυσχέρειας, έχει αυξηθεί στους μεγαλύτερους ενήλικες ενώ εμφανίστηκε ακόμη και σε νεότερους ενήλικες. Επομένως, η σύνταξη και εφαρμογή παρεμβάσεων που αφορούν τόσο την πρόληψη όσο την θεραπεία του συνδρόμου κρίνεται αναγκαία στην περίπτωση της πόλης του Ηρακλείου. Με αυτό τον τρόπο θα βελτιωθούν τα επίπεδα ποιότητας ζωής και ευημερίας των οικονομικά ασθενέστερων ενηλίκων.
|
Το σύνδρομο ευαλωτότητας και η ποιότητα ζωής σε ένα επιλεγμένο οικονομικά ασθενή πληθυσμό στην πόλη του Ηρακλείου : ο ρόλος των κοινωνικό-οικονομικών παραγόντων και του τρόπου ζωής
