Περίληψη |
Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η κριτική διερεύνηση του νοηματικού και φιλοσοφικού περιεχομένου που εμπεριέχεται στο λακωνικό απόφθεγμα από το "είναι" δεν μπορεί να προκόψει κανένα "πρέπει» ή όπως έχει επικρατήσει στη φιλοσοφική παράδοση να αναφέρεται με τον όρο φυσιοκρατική πλάνη. Αντίθετα από ότι πιστεύεται γενικά η πεποίθηση περί φυσιοκρατικής πλάνης αναπτύσσεται μέσα στο χρόνο με διαφορετικές μορφές περιεχομένου, μεθοδολογίας και αντίστοιχης αποτίμησης. Οι διάφορες εκδοχές διατύπωσης και νοήματος αποτέλεσαν αντικείμενο κριτικής επισκόπησης στην εργασία ενώ η φιλοσοφική τους διάσταση τέθηκε σε αντιπαράθεση και κριτική αποτίμηση με την επικούρεια φιλοσοφία και ιδιαίτερα τις θεωρήσεις του Επίκουρου περί φύσης και ηθικής. Από το τμήμα της νοηματικής διερεύνησης που προηγήθηκε στην αρχή της εργασίας προέκυψε ότι το ως άνω «λακωνικό απόφθεγμα» δεν συνιστά ολοκληρωμένη φιλοσοφική θέση, ελέγχεται ως ελλειμματικό νοήματος ενώ κρίθηκε γενικά ως ευρηματική πρόταση «κομψής» διατύπωσης η οποία περισσότερο υπονοεί παρά υποστηρίζει λογικά μια πλήρη και στέρεα νοήματος φιλοσοφική θέση. Αν ένας φορτισμένος φιλοσοφικά όρος όπως ο όρος «είναι» παραμείνει αφηρημένος, ο και επιπροσθέτως απαιτεί να προσδιορίσει έναν άλλο επίσης αφηρημένο όρο όπως το «πρέπει», το τελικό του νόημα, στην πορεία του ιδεαλιστικού ρεύματος της φιλοσοφίας που το υποστήριξε και το διέδωσε ειδικά ανάμεσα στους ακαδημαϊκούς κύκλους της φιλοσοφίας της ηθικής, καθίσταται αβέβαιο και αφηρημένο για να υποβιβαστεί τελικά σε ταυτολογία χωρίς φιλοσοφικό περιεχόμενο που να μπορεί να σταθεί με επιχειρήματα και σαφή λογική στο περιεχόμενο της φιλοσοφίας της ηθικής.
|