| Περίληψη |
Οι ασθενείς με διαβήτη συχνά εμφανίζουν ακραίες τιμές γλυκόζης κατά την νοσηλεία τους στο νοσοκομείο. Είναι άγνωστο αν αυτά τα επεισόδια υπογλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμίας κατά τη νοσηλεία, και ειδικά κατά τις τελευταίες ημέρες αυτής, μπορεί να επηρεάζουν την βραχυπρόθεσμη κλινική πορεία των ασθενών που τις εμφανίζουν. Ο στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν να αξιολογηθεί εάν η υπογλυκαιμία και η αυξημένη μεταβλητότητα της γλυκόζης (GV) την τελευταία ημέρα νοσηλείας σχετίζονται με αυξημένη πιθανότητα επανεισαγωγης 30 ημερών και θνησιμότητα στις 30, 90 και 180 ημέρες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο. Για να απαντήσουμε αυτά τα ερευνητικά ερωτήματα, συλλέξαμε δεδομένα σε εθνικό επίπεδο από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, τα οποία αντλήθηκαν από ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων που εστιάζουν σε νοσηλευόμενους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία Veteran Affairs στις ΗΠΑ. Επειδή οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη έχουν πολλαπλές νοσηλείες στο νοσοκομείο, χρησιμοποιήσαμε προχωρημένα μοντέλα για τις στατιστικές αναλύσεις, GEE (Generalized Estimate Equations), τα οποία υπολογίζουν την επίδραση που έχουν στα αποτελέσματα οι πολλαπλές εισαγωγές στον ίδιο ασθενή. Τα πρωτόκολλα μελέτης εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο Θεσμικής Αναθεώρησης του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ (IRB) και την Επιτροπή Έρευνας και Ανάπτυξης Υποθέσεων Βετεράνων της Βαλτιμόρης. Τα αποτελέσματα των μελετών μας είναι καινοτόμα. Στην πρώτη μελέτη, δείξαμε ότι η υπογλυκαιμία και οι χαμηλές τιμές γλυκόζης κατά την τελευταία μέρα της νοσηλείας στο νοσοκομείο σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για επανεισαγωγή 30 ημερών και θνησιμότητα 30, 90 και 180 ημερών μετά την έξοδο. Επιπλέον, επεκτείναμε τα ερευνητικά μας ερωτήματα και προσδιορίσαμε συγκεκριμένες τιμές χαμηλών τιμών γλυκόζης, κάτω από τις οποίες οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο επανεισαγωγή και θνησιμότητας μετά το εξιτήριο.
Στη δεύτερη μελέτη, αξιολογήσαμε τον ρόλο της αυξημένη μεταβλητότητα της γλυκόζης κατά την τελευταία ημέρα νοσηλείας. Χρησιμοποιήσαμε τον συντελεστή διακύμανσης (CV) και την τυπική απόκλιση (SD) για να αντιπροσωπεύσουμε τις δύο πιο κοινές μετρήσεις της μεταβλητότητας της γλυκόζης. Διαπιστώσαμε ότι οι ασθενείς με διαβήτη και υψηλό CV ή SD την τελευταία ημέρα της νοσηλείας ήταν πιο πιθανό να εισαχθούν ξανά 30 ημέρες μετά το εξιτήριο. Τα ευρήματα αυτών των μελετών δημοσιεύτηκαν στο Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism και στο BMJ Open Diabetes Research & Care και έλαβαν διεθνή αναγνώριση. Μετά την ολοκλήρωση των παραπάνω αναδρομικών-επιδημιολογικών μελετών, οι οποίες κατέδειξαν τη σημασία του γλυκαιμικού ελέγχου σε ασθενείς που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο, εστιάσαμε σε κλινικές δοκιμές και παρεμβάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου κατά τη νοσηλεία. Η ομάδα μας ανέπτυξε έντονο ενδιαφέρον για τη χρήση τεχνολογιών και κυρίως συσκευών Continuous Glucose Monitoring (CGM) με καινοτόμους τρόπους για τη βελτίωση της φροντίδας των ασθενών με ΣΔ σε περιβάλλον νοσηλείας. Η σκέψη μας ήταν ότι χρησιμοποιώντας συσκευές CGM, θα μπορούσαμε να μειώσουμε την υπογλυκαιμία στο νοσοκομειακό περιβάλλον. Παρόλο που οι συσκευές CGM έχουν εγκριθεί για χρήση σε περιπατητικό περιβάλλον, η χρήση αυτών των συσκευών στο νοσοκομειακό περιβάλλον βρίσκεται σε ερευνητικό επίπεδο μόνο. Περιγράψαμε ένα νέο σύστημα παρακολούθησης, το οποίο ονομάσαμε Glucose Telemetry, το οποίο ξεπερνά πολλούς από τους περιορισμούς του CGM, καθώς είναι σε θέση να βοηθήσει τους ιατρούς να παρακολουθούν τις τιμές γλυκόζης από απόσταση. Αξιολογήσαμε το παραπάνω σύστημα σε πολλές απλές και πολυκεντρικές τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές, αξιολογώντας την ικανότητά του να βελτιώνει τα γλυκαιμικά αποτελέσματα και εάν αυτή η παρέμβαση μπορεί να είναι εφικτή στο νοσοκομειακό περιβάλλον.
|
The association of dysglycemia at hospital discharge with the risk of readmission and post-discharge mortality
