Περίληψη |
Η παρούσα εργασία εντάσσεται στο πλαίσιο της συζήτησης για την κλιματική αλλαγή ή αλλιώς το ¨φαινόμενο του θερμοκηπίου¨, μάρτυρες του οποίου είναι όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη. Παρουσιάζονται οι ενέργειες και οι συμφωνίες που έχουν γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε να εντοπιστούν οι παράγοντες που συντελούν σ αυτήν την αλλαγή καθώς και να αντιμετωπιστούν τα αποτελέσματα που δημιουργούν αυτοί οι παράγοντες. Επίσης εξετάζεται το κατά πόσο οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση του φαινομένου επηρεάστηκαν από την παγκόσμια χρηματοοικονομική ύφεση του 2008.
Συγκεκριμένα, η εργασία εστιάζει στις εκπομπές αερίων που ευθύνονται για την ραγδαία αύξηση του φαινομένου κατά τις τελευταίες δεκαετίες και στις συνέπειες που έχει τόσο στην καθημερινότητα του ατόμου ειδικότερα, με την αλλαγή των κλιματικών συνθηκών, όσο και στην οικονομία γενικότερα. Η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 2ΟC σε σχέση με την προβιομηχανική περίοδο, αν δεν ληφθεί δράση άμεσα, αναμένεται να συμβεί στις επόμενες δυο δεκαετίες, με καταστροφικές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία.
Ακόμη, γίνεται εκτενής αναφορά στο πρωτόκολλο του Κιότο και στους μηχανισμούς που συμφωνήθηκαν από τις χώρες που συμμετείχαν, και σε παγκόσμια συνέδρια που οδήγησαν σ’ αυτήν την συμφωνία ή επακολούθησαν αυτής. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται οι αγορές άνθρακα και ειδικότερα η ευρωπαϊκή πρωτοβουλία μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και το EU Emissions Trading System, που αποτελεί το παγκόσμιο ηγετικό πρότυπο στον τομέα αυτό, με αρκετά ισχυρές οικονομίες του πλανήτη, όπως π.χ. οι ΗΠΑ, να συζητάνε την εφαρμογή παρόμοιων συστημάτων μέσα στα επόμενα χρόνια.
Τέλος, διερευνάται το πώς η παγκόσμια χρηματοοικονομική ύφεση που ξεκίνησε το 2008, επηρέασε τους μηχανισμούς δράσης απέναντι στη κλιματική αλλαγή καθώς και την περιβαλλοντική πολιτική των χωρών. Η οικονομική κρίση και η περιβαλλοντική ταυτίζονται και είναι πλέον καιρός να ληφθεί δράση καθώς μέσα από τη μία θα θεραπευτεί και η άλλη. Η παγκόσμια ύφεση του 2008 αποτελεί μια ευκαιρία για πιο επιθετικές πολιτικές, κυρίως για δημόσια δαπάνη σε περιβαλλοντικά αγαθά ώστε να διορθωθούν οι αποτυχίες της αγοράς. (Nicholas Stern).
|