Your browser does not support JavaScript!

Αρχική    Διαβητική κετοξέωση στην παιδική ηλικία  

Αποτελέσματα - Λεπτομέρειες

Προσθήκη στο καλάθι
[Προσθήκη στο καλάθι]
Κωδικός Πόρου 000431634
Τίτλος Διαβητική κετοξέωση στην παιδική ηλικία
Άλλος τίτλος Diabetic ketoacidosis in childhood
Συγγραφέας Μουδατσάκη, Μαρία
Σύμβουλος διατριβής Ηλία, Σταυρούλα
Μέλος κριτικής επιτροπής Μπριασούλης, Γεώργιος
Μαμουλάκης, Δημήτρης
Βαπορίδη, Αικατερίνη
Περίληψη Εισαγωγή Η διαβητική κετοξέωση (ΔΚΟ) είναι μία οξεία μεταβολική διαταραχή που δημιουργείται σε συνθήκες μεγάλης έλλειψης ινσουλίνης ή υπερέκκρισης ανταγωνιστικών της ορμονών. Χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία, μεταβολική οξέωση με αυξημένο χάσμα ανιόντων και αφυδάτωση. Δεν είναι σπάνια κατάσταση σε παιδιά με σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ) και σχετίζεται με σοβαρές και δυνητικά απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές. Η αντιμετώπιση των ασθενών με ΔΚΟ και η συσχέτιση των ενδοφλέβιων υγρών με τον κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικού οιδήματος αποτελεί αντικείμενο μεγάλης αντιπαράθεσης. Ακόμα και μεταξύ των κυριότερων θεραπευτικών πρωτοκόλλων υπάρχουν διαφορές. Στην Ελλάδα είναι σχεδόν άγνωστα τα δεδομένα που αφορούν τη ΔΚΟ στην παιδική ηλικία. Η ανάγκη συσχέτισης παραμέτρων της οξεοβασικής ισορροπίας με κλινικούς δείκτες βαρύτητας και έκβασης, κυρίως ως προς την παρακολούθηση για το ρυθμό διόρθωσης της ΔΚΟ και τη συχνότητα εμφάνισης επιπλοκών, καθώς και την κλινική τους χρησιμότητα ως προβλεπτικούς δείκτες, είναι επί του παρόντος το κυριότερο σημείο ενδιαφέροντος των επικείμενων μελετών. Σκοπός Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των επιδημιολογικών και κλινικών χαρακτηριστικών ασθενών που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ Παίδων (MEΘΠ) ΠαΓΝΗ με ΔΚΟ, η αναζήτηση κλινικών και εργαστηριακών δεικτών βαρύτητας της ΔΚΟ και η συσχέτισή τους με καθυστερημένη ή πρώιμη διόρθωση της οξέωσης και αφυδάτωσης, ενδεχόμενες επιπλοκές καθώς και με τη διάρκεια νοσηλείας και έκβαση. Μεθοδολογία Πρόκειται για μονοκεντρική, περιγραφική, αναδρομική μελέτη, στην οποία συμμετέχουν όλα τα παιδιά ηλικίας έως 18 ετών με νεοεμφανιζόμενο ή γνωστό σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 που παρουσιάστηκαν με ΔΚΟ και εισήχθησαν στη ΜΕΘΠ του ΠαΓΝΗ κατά τα έτη 2004- 2020. Για την ανάλυση των αποτελεσμάτων τα παιδιά χωρίστηκαν περαιτέρω σε δύο ομάδες σύγκρισης ανάλογα με: α) Τη βαρύτητα της ΔΚΟ, που χαρακτηρίζεται από το βαθμό οξέωσης, (σοβαρή ΔΚΟ-pH<7,1 vs μέτρια ΔΚΟ-pH&ge;7,1) με βάση την ταξινόμηση του NICE (2020) και β) Το ατομικό ιστορικό ΣΔ τύπου 1 (πρωτοδιάγνωση ΣΔΤ1 vs γνωστός ΣΔΤ1). Η αποκατάσταση της ΔΚΟ εξετάστηκε με τέσσερις παραμέτρους: pH, συγκέντρωση διττανθρακικών, έναρξη επανασίτισης και υποδόριας ινσουλίνης. Η έκβαση της ΔΚΟ εξετάστηκε με τρεις παραμέτρους: χρόνο παραμονής στο νοσοκομείο και ΜΕΘΠ και εμφάνιση επιπλοκών κατά τη διάρκεια αντιμετώπισης. Αποτελέσματα Από τα 1969 παιδιά που νοσηλεύτηκαν στη ΜΕΘ Παίδων το χρονικό διάστημα 2004-2020, εντοπίστηκαν 49 (2,5%) παιδιά με ΔΚΟ. Η συχνότητα της ΔΚΟ στη διάγνωση του ΣΔΤ1 ήταν 84%. Εγκεφαλικό οίδημα και θάνατος παρατηρήθηκαν σε ένα ασθενή. Οι ασθενείς με πρωτοεμφανιζόμενο ΣΔΤ1 είχαν σοβαρότερη οξέωση με pH <7,1, σε σχέση με τα παιδιά με γνωστό ΣΔΤ1, τα οποία σε μεγαλύτερο ποσοστό παρουσίασαν μέτρια οξέωση με pH &ge;7,1 (p=0,01). Το περισσότερα παιδιά έλαβαν ένα ή κανένα bolus NaCl 0,9%. Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στη χορήγηση των bolus υγρών σε σχέση με τη βαρύτητα της οξέωσης και με την έκβαση. Συσχέτιση μεταξύ κλινικής βαρύτητας που μετρήθηκε με PRISM και ηλικίας έδειξε ότι όσο μικρότερη είναι η ηλικία εμφάνισης ΔΚΟ στη διάγνωση ΣΔΤ1, τόσο βαρύτερη είναι η κλινική εικόνα, ενώ στα παιδιά με γνωστό ΣΔΤ1 η βαρύτητα αυξάνεται με την ηλικία. Τα παιδιά με θετικό οικογενειακό ιστορικό ΣΔΤ1 σε συγεννείς πρώτου ή δεύτερου βαθμού ή θετικό οικογενειακό ιστορικό ΣΔΤ2 φαίνεται ότι φτάνουν με βαρύτερη κλινική εικόνα στη ΜΕΘΠ (p=0,034). Όσον αφορά στο χρόνο διόρθωσης pH >7,3 και συγκέντρωσης διττανθρακικών >15 mmol/L, υπήρξε θετική συσχέτιση μεταξύ τους (p<0,001), αλλά επιπλέον χρονική διαφορά με το pH να αποκαθίσταται συντομότερα (mean=6,06 ώρες). Με τη βαρύτητα ΔΚΟ δε συσχετίστηκε το χάσμα ανιόντων. Μεταξύ των παιδιών με pH εισόδου <<,1 και αυτών με pH &ge;7,1 υπήρξε χρονική διαφορά στη διόρθωση pH >7,3 (p=0,007) και συγκέντρωση διττανθρακικών >15 mmol/L (p<0,001). Πιο συγκεκριμένα, στη σοβαρότερη οξέωση καθυστέρησε η αποκατάσταση ΔΚΟ. Το ίδιο συνέβη στην ομάδα αυτή και για την έναρξη επανασίτισης (p=0,004). Ο χρόνος νοσηλείας στη ΜΕΘΠ σχετίστηκε με τη βαρύτητα της ΔΚΟ με το μεγαλύτερο χρόνο παραμονής να αντιστοιχεί στους ασθενείς με pH εισαγωγής <7,1 (p<0,008). Όσο μικρότερη η ηλικία, ανεξαρτήτως βαρύτητας ΔΚΟ, τόσο μεγαλύτερη η νοσηλεία στο νοσοκομείο (p<0,001). Συμπεράσματα Σε πρωτοεμφανιζόμενο ΣΔΤ1 η βαρύτητα της ΔΚΟ είναι σοβαρότερη και μάλιστα παιδιά μικρότερης ηλικίας παρουσιάζονται με βαρύτερη κλινική εικόνα. Τα παιδιά με εγκατεστημένο ΣΔΤ1 εμφανίζουν βαρύτερη ΔΚΟ στην εφηβεία. Όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός της οξέωσης, τόσο αυξάνεται και ο χρόνος αποκατάστασης της ΔΚΟ στα παιδιά αυτά. Ο χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο είναι παρατεταμένος στα νήπια και παιδιά προσχολικής ηλικίας. Η διόρθωση της οξέωσης συμβαίνει μέσα στο πρώτο 24ωρο νοσηλείας και το δεύτερο 24ωρο ξεκινά η επανασίτιση, η υποδόρια χορήγηση ινσουλίνης και η έξοδος από ΜΕΘΠ. Το ποσοστό των επιπλοκών που σημειώνονται είναι χαμηλό.
Φυσική περιγραφή 56 σ. : πίν. σχήμ. ; 30 εκ.
Γλώσσα Ελληνικά
Θέμα Diabetesmellitus
Health-related quality of life
Longitudinal study
ΜΕΘ παίδων
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1
Ημερομηνία έκδοσης 2020-08-05
Συλλογή   Σχολή/Τμήμα--Ιατρική Σχολή--Τμήμα Ιατρικής--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
  Τύπος Εργασίας--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης
Εμφανίσεις 550

Ψηφιακά τεκμήρια
No preview available

Κατέβασμα Εγγράφου
Προβολή Εγγράφου
Εμφανίσεις : 4