| Περίληψη |
Το θέμα της συνεργασίας οικογένειας και σχολείου, καταλαμβάνει στις μέρες μας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση. Η μελέτη της σύγχρονης βιβλιογραφίας μας δείχνει τη σπουδαιότητα αυτής της σχέσης και τη θετική της επίδραση στη σχολική πορεία των μαθητών.
Το σχολείο και η οικογένεια, αποτελούν δύο από τους σημαντικότερους θεσμούς στα πλαίσια της συνεργασίας σχολείου και οικογένειας και η «δυναμική» της σχέσης μεταξύ οικογένειας και σχολείου θεωρείται αδιαμφισβήτητη. Πρωταρχικό στόχο της συνεργασίας σχολείου - οικογένειας αποτελεί η εξέλιξη του παιδιού.
Για τη δημιουργία της σχέσης οικογένειας – εκπαιδευτικού, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το οικογενειακό περιβάλλον σε σχέση με τις εκπαιδευτικές προοπτικές των παιδιών, σε μία περίοδο ραγδαίων αλλαγών τόσο στο θεσμό της οικογένειας, όσο στο σχολείο αλλά και την κοινωνία γενικότερα. Επίσης, ισχυρό παράγοντα αποτελεί το κοινωνικοπολιτισμικό υπόβαθρο, των παιδαγωγών αλλά και των οικογενειών, μιας και δύναται να επηρεάσει τόσο τη μεταξύ τους σχέση, αλλά ακόμη και τη στάση των εκπαιδευτικών, απέναντι στους γονείς, αλλά και τη διαδικασία της γονικής και οικογενειακής συμμετοχής. Προβληματισμό αποτελεί ότι οι γονείς δε συνεργάζονται με τον ίδιο τρόπο με τον εκπαιδευτικό της τάξης. Άλλοι συμμετέχουν ικανοποιητικά, ενώ άλλοι ελάχιστα, χωρίς να γνωρίζουμε τους λόγους που τους οδηγούν σε αυτή τη συμπεριφορά.
Η θεωρία και η έρευνα έχουν τεκμηριώσει τη σημαντικότητα της συμμετοχής των γονέων στην εκπαίδευση των παιδιών τους, αναλογιζόμενοι τις θετικές επιδράσεις που εκείνη επιφέρει σε διάφορα επίπεδα, γνωστικά, κοινωνικά, αναπτυξιακά. Έτσι, η συνεργασία οικογένειας- εκπαιδευτικού αποτελεί κινητήρια δύναμη στην ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού, θετική επίδραση στη σχολική πορεία των μαθητών αλλά και θετικά αποτελέσματα για μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς, σχολεία και κοινωνία. Αποτελεί πρόκληση η ανάπτυξη μίας οικογενειοκεντρικής προσέγγισης και η ανάπτυξη εποικοδομητικών βάσεων, οι οποίες θα προωθούν τη συνεργασία οικογένειας και σχολείου προς όφελος του παιδιού.
Διάφορες Θεωρίες και μοντέλα έχουν αναπτυχθεί σχετικά με τη συνεργασία οικογένειας-σχολείου τα οποία έχουν επηρεάσει σε διαφορετικό βαθμό τη σκέψη των μελετητών, θέματα πολιτικής, αλλά και την καθημερινή πρακτική. Αυτές οι θεωρίες και τα μοντέλα, μπορούν να λειτουργούν και συμπληρωματικά.
Σκοπό της παρούσας μελέτης αποτελεί, να διερευνήσουμε μέσα από μία κοινωνιολογική μελέτη, μακροκοινωνιολογικά, βασισμένοι στη δομολειτουργική κοινωνιολογική προσέγγιση, τη σχέση της οικογένειας με το σχολείο ως μία κοινωνική σχέση τόσο σε θεωρητικό επίπεδο, όσο μέσα από την εμπειρική έρευνα, διερευνώντας τις αντιλήψεις αλλά και τις στάσεις των γονέων απέναντι σε αυτή τη συνεργασία εκπαιδευτικού και γονέα, αναδεικνύοντας πιθανότατα, κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανισότητες μέσα στην εκπαιδευτική και κοινωνική πράξη. Απώτερο στόχο αποτελεί η δημιουργία μίας ολοένα αποτελεσματικότερης συνεργασίας.
Μέσα από αυτή τη μελέτη, επιδιώκουμε να αναδείξουμε ότι είναι προσδοκώμενη η αλλαγή στις στρατηγικές συνεργασίας οικογένειας και σχολείου μέσα από τη δημιουργία ουσιαστικής αμφίδρομης επικοινωνίας, η οποία βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και στην εμπιστοσύνη, παρουσιάζει συνοχή και αναδεικνύεται μέσα από τη δημιουργία θετικών επικοινωνιακών δεσμών μεταξύ των δρώντων, οικογένειας και εκπαιδευτικών.
Λαμβάνοντας υπόψη τα θετικά αποτελέσματα συνεργασίας οικογένειας – εκπαιδευτικού, το γεγονός ότι η συνεργασία γονέων – εκπαιδευτικών στη σύγχρονη σχολική πραγματικότητα πλήττεται συνεχώς, επιπρόσθετα, ότι οι σχέσεις της οικογένειας με το σχολείο, πολλές φορές χαρακτηρίζονται από ανύπαρκτες έως ευκαιριακές αλλά και την ύπαρξη φυλετικών, γλωσσικών και εθνικών διαφοροποιήσεων, οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των σημερινών σχολικών τάξεων, πραγματοποιούμε μία ποσοτικού τύπου έρευνα, περιγραφικού και συσχετιστικού χαρακτήρα, επιδιώκοντας τη διερεύνηση των στάσεων, των συμπεριφορών αλλά και των αντιλήψεων της οικογένειας που σχετίζονται με την γονική συμμετοχή που συντελείται στο χώρο του δημοτικού σχολείου, στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
Βασικό στόχο της έρευνάς μας αποτελεί να εντοπίσουμε την ύπαρξη αλλά και τη σπουδαιότητα που οι γονείς αποδίδουν στη συνεργασία οικογένειας – σχολείου. Με αυτόν τον τρόπο, η έρευνα που πραγματοποιούμε, συμβάλει στο να επεκτείνει αλλά και να εμπλουτίσει τις γνώσεις μας, με απώτερο στόχο να συνεισφέρει στη βελτίωση της πρακτικής στην εκπαίδευση, ενισχύοντας την αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής πραγματικότητας.
Μέσα από τα αποτελέσματα της έρευνάς μας αναδεικνύεται ότι: i) η συνεργασία εκπαιδευτικού-οικογένειας στο δημοτικό σχολείο κυμαίνεται σε μέτρια προς υψηλά επίπεδα, ii)oι γονείς συμμετέχουν με διάφορους τρόπους στην εκπαίδευση των παιδιών τους που φοιτούν στο Δημοτικό σχολείο σε μέτρια προς υψηλά επίπεδα, iii)οι γονείς, γενικά, δε νιώθουν να υπάρχουν σημαντικά προβλήματα επικοινωνίας με τον εκπαιδευτικό της τάξης του παιδιού τους και αισθάνονται ότι οι εκπαιδευτικοί τους καταλαβαίνουν, iv)τα εμπόδια που δυσχεραίνουν τη συνεργασία σχολείου – οικογένειας είναι μέτριου επιπέδου, v) η οικογένεια επιθυμεί μέτρα για τη βελτίωση της συνεργασίας, όπως: περισσότερη ευελιξία στις ώρες συνάντησης, συμμετοχή σε συναντήσεις γονέων παιδαγωγικού χαρακτήρα που πραγματοποιούνται το απόγευμα και περισσότερη «εκπαίδευση» των γονέων, vi)οι γονείς αποδίδουν μεγάλη αξία στη συνεργασία τους με το δημοτικό σχολείο και ότι vii) χαρακτηριστικά της οικογένειας όπως: το φύλο γονέα, το μορφωτικό επίπεδο, η εργασιακή κατάσταση, η οικογενειακή κατάσταση, η περιοχή κατοικίας, η εθνικότητα και ο αριθμός τέκνων, σχετίζονται με τη συνεργασία οικογένειας – σχολείου.
|
Η συνεργασία της οικογένειας με τον εκπαιδευτικό σε δημοτικά σχολεία της Κρήτης
