| Περίληψη |
Η ανίχνευση της μυοκαρδιακής ισχαιμίας στην πλειονότητα των ασθενών της καθημερινής κλινικής πράξης γίνεται με την καταγραφή του ηλεκτροκαρδιογραφήματος 12 απαγωγών κατά την καταπόνηση του μυοκαρδίου. Ο συνδυασμός της μεθόδου με ταυτόχρονη απεικόνιση του μυοκαρδίου μετά από ενδοφλέβια χορήγηση ραδιοϊσοτόπων έχει βελτιώσει την ευαισθησία και την ειδικότητα της χρησιμοποιούμενης μεθόδου. Σε ασθενείς όμως με διαταραχές της ενδοκοιλιακής αγωγής του ερεθίσματος το ηλεκτροκαρδιογράφημα κόπωσης γίνεται μη διαγνωστικό για την ανίχνευση της μυοκαρδιακής ισχαιμίας και η ραδιοϊσοτοπική απεικόνιση του μυοκαρδίου στερείται διαγνωστικής ακρίβειας αφού συχνά εμφανίζει διαταραχές της αιμάτωσης παρά την απουσία νόσου των μεγάλων επικαρδιακών στεφανιαίων αγγείων. Στην παρούσα εργασία μελετήσαμε ασθενείς χωρίς αγγειογραφικά ανιχνεύσιμη στεφανιαία νόσο που εμφάνιζαν διαταραχές της ενδοκοιλιακής αγωγής. Συγκεκριμένα μελετήσαμε 13 ασθενείς με αποκλεισμό του αριστερού σκέλους του δεματίου του His και 14 με μόνιμα βηματοδοτούμενη κοιλιακή διέγερση. Έντεκα και 8 ασθενείς αντίστοιχα, χωρίς διαταραχές της ενδοκοιλιακής αγωγής και με φυσιολογικά στεφανιαία αγγεία αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Όλοι οι ασθενείς με διαταραχές της ενδοκοιλιακής αγωγής υποβλήθηκαν σε ραδιοϊσοτοπική εκτίμηση της αιμάτωσης του μυοκαρδίου (θάλλιο-201 SPECT) κατά τη φυσική άσκηση αλλά και κατά την φαρμακευτική αγγειοδιαστολή των στεφανιαίων αγγείων με διπυριδαμόλη. Τόσο οι ασθενείς με διαταραχές της ενδοκοιλιακής αγωγής όσο και οι ασθενείς των ομάδων ελέγχου υποβλήθηκαν σε επεμβατική μελέτη της στεφανιαίας κυκλοφορίας που έγινε με την καταγραφή της ταχύτητας ροής του αίματος με τη χρήση του ενδοστεφανιαίου Doppler. Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, οι ασθενείς με αποκλεισμό του αριστερού σκέλους του δεματίου του His εμφανίζουν ανεπάρκεια της πρώιμης διαστολικής ροής αίματος στον πρόσθιο κατιόντα κλάδο της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας καθώς επίσης και με μείωση της στεφανιαίας εφεδρείας στην ίδια περιοχή σαν αποτέλεσμα διαταραχών της μικροκυκλοφορίας. Το αποτέλεσμα αυτών των διαταραχών της στεφανιαίας κυκλοφορίας είναι η εμφάνιση, στην περιοχή άρδευσης του προσθίου κατιόντα, ελλειμμάτων αιμάτωσης στο 50% ασθενών κατά την ραδιοϊσοτοπική απεικόνιση του μυοκαρδίου υπό άσκηση και η απουσία τους κατά την απεικόνιση υπό αγγειοδιαστολή με διπυριδαμόλη13. Στους ασθενείς με μόνιμα βηματοδοτούμενη κοιλιακή διέγερση παρατηρήθηκε παρόμοια συχνότητα εμφάνισης ελλειμμάτων αιμάτωσης τόσο στις ραδιοϊσοτοπικές μελέτες υπό άσκηση όσο και στις μελέτες υπό φαρμακευτική αγγειοδιαστολή με διπυριδαμόλη αλλά στην περιοχή του κατωτέρου τοιχώματος της αριστερής κοιλίας. Η παρατηρούμενη αυτή διαταραχή της αιμάτωσης αποδείχθηκε ότι συσχετίζεται με περιοχικές μεταβολές της στεφανιαίας ροής αίματος και μείωση της στεφανιαίας εφεδρείας στην αντίστοιχη περιοχή σαν αποτέλεσμα λειτουργικών ή/και οργανικών αλλοιώσεων που προκαλεί η μόνιμα βηματοδοτούμενη κοιλιακή διέγερση100 . Έτσι λοιπόν φαίνεται ότι οι διαταραχές της ενδοκοιλιακής αγωγής του ερεθίσματος συσχετίζονται με διαταραχές της κυκλοφορίας με αποτέλεσμα την χαμηλή ειδικότητα των ραδιοϊσοτοπικών απεικονιστικών μεθόδων υπό άσκηση στον αποκλεισμό συνυπάρχουσας στεφανιαίας νόσου. Επίσης φαίνεται ότι αν και για τους ασθενείς με αποκλεισμό του αριστερού σκέλους του δεματίου του His, η ραδιοϊσοτοπική απεικόνιση της αιμάτωσης του μυοκαρδίου υπό φαρμακευτική αγγειοδιαστολή με διπυριδαμόλη αποτελεί ακριβή μέθοδο για τον αποκλεισμό συνυπάρχουσας μυοκαρδιακής ισχαιμίας δεν ισχύει το ίδιο για τους ασθενείς με μόνιμα βηματοδοτούμενη κοιλιακή διέγερση όπου η αγγειογραφική απεικόνιση των στεφανιαίων αρτηριών παραμένει η καλύτερη διαγνωστική προσέγγιση.
|
Συσχέτιση μεταξύ στεφανιαίας κυκλοφορίας και δεικτών μυοκαρδιακής ισχαιμίας σε ασθενείς με διαταραχές της ενδοκοιλιακής αγωγής
