Περίληψη |
Η φωτοδιαθλαστική κερατεκτομή (PRK) εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και αποτελεί έκτοτε μια από τις κυριότερες τεχνικές διαθλαστικής χειρουργικής. Η ανάπτυξη υποεπιθηλιακής θόλωσης (haze) λόγω ανώμαλης παραγωγής κολλαγόνου από τα κερατοκύτταρα αποτελεί την κύρια επιπλοκή της.
Σήμερα για την αντιμετώπιση του haze εφαρμόζεται μιτομυκίνη (MMC), διεγχειρητικά. Η μιτομυκίνη, ως κυτταροστατική ουσία, αναστέλλει τη δραστηριότητα των κερατοκυττάρων, με αποτέλεσμα μειωμένο haze και γρηγορότερη αποκατάσταση της όρασης μετά από PRK. Παρακολουθώντας τη μετεγχειρητική πορεία των ασθενών στους οποίους εφαρμόστηκε η μέθοδος PRK με χρήση μιτομυκίνης, παρατηρήθηκαν υπερδιορθώσεις.
Σκοπός:
Ο σκοπός της εργασίας είναι η δημιουργία ενός παλινδρομικού μοντέλου για την πρόβλεψη του τελικού διαθλαστικού αποτελέσματος σε επεμβάσεις τύπου PRK- MMC με βάση τις προ-εγχειρητικές παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένου και του χρόνου εφαρμογής μιτομυκίνης.
Μεθοδολογία:
Η μελέτη είναι αναδρομική και αφορά 186 ασθενείς (340 οφθαλμούς) οι οποίοι υποβλήθηκαν σε επέμβαση διόρθωσης μυωπίας και αστιγματισμού με τη μέθοδο PRK-MMC και επανεξεταστήκαν στους τρείς μήνες μετεγχειρητικά στο ίδιο κέντρο.
Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκε ο όρος “Defocus Equivalent Refraction” για να συμπεριλάβουμε στο δείγμα μας όλα τα περιστατικά στα οποία πράγματι υπάρχει υπολειπόμενο διαθλαστικό σφάλμα: μια πληροφορία που δεν δίνεται πάντα
από το Σφαιρικό Ισοδύναμο.
Εφαρμόστηκε πολλαπλή γραμμική παλινδρόμηση για τη δημιουργία ενός μοντέλου για την πρόβλεψη του υπολειπόμενου διαθλαστικού σφάλματος από τους προεγχειρητικούς παράγοντες: ηλικία, κεντρικό πάχος κερατοειδή, αναμενόμενη διόρθωση μυωπίας και αστιγματισμού καθώς και του χρόνου εφαρμογής της μιτομυκίνης.
Αποτελέσματα:
Βάσει των αποτελεσμάτων της πολλαπλής γραμμικής παλινδρόμησης, το υπολειπόμενο διαθλαστικό σφάλμα εξαρτάται από την αναμενόμενη διόρθωση και το χρόνο εφαρμογής της μιτομυκίνης αλλά όχι από την ηλικία και το πάχος του κερατοειδή. Η εξίσωση για το παλινδρομικό μοντέλο είναι:
RemDEF = 0,379 - 0,048 * ΑttemSph - 0,080*ΑttemCyl + 0,005*MMCt.
Συμπεράσματα:
Στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επέμβαση διόρθωσης μυωπίας και αστιγματισμού με τη μέθοδο PRK-MMC υπάρχουν υπερδιορθώσεις. Από τα αποτελέσματα της ανάλυσης παλινδρόμησης προκύπτει ότι το υπολειπόμενο μετεγχειρητικό διαθλαστικό σφάλμα στις επεμβάσεις PRK-MMC σχετίζεται σε βαθμό στατιστικά σημαντικό με το ύψος της διόρθωσης (το βαθμό της μυωπίας και του αστιγματισμού) και το χρόνο εφαρμογής της μιτομυκίνης.
Η εξίσωση που προκύπτει μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τη μορφή νομογράμματος, για να βελτιωθεί η ακρίβεια των επεμβάσεων αυτών.
|