| Περίληψη |
O λευκός λιπώδης ιστός εκκρίνει ένα μεγάλο αριθμό βιολογικά ενεργών μορίων, τα οποία παίζουν σπουδαίο ρόλο στη ρύθμιση του μεταβολισμού και στην αλληλεπίδραση του λιπώδους ιστού και του ανοσοποιητικού συστήματος, ρυθμίζοντας τη φλεγμονώδη απόκριση. Η αδιπονεκτίνη εκφράζεται αποκλειστικά και σε πολύ υψηλά επίπεδα στα λιποκύτταρα και η συγκέντρωσή της στο πλάσμα είναι η υψηλότερη, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη, γνωστή μέχρι σήμερα, ορμόνη. Τα επίπεδα της αδιπονεκτίνης ελαττώνονται σε καταστάσεις, όπως η παχυσαρκία, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου ΙΙ και η στεφανιαία νόσος. Η αδιπονεκτίνη θεωρείται ότι ασκεί προστατευτική δράση έναντι της ανάπτυξης αθηρωματικής πλάκας και του μεταβολικού συνδρόμου, λόγω της αντι-φλεγμονώδους και αντι-διαβητικής δράσης της. Η αντι-φλεγμονώδης δράση της αδιπονεκτίνης συνίσταται κυρίως στην καταστολή της δραστηριότητας των μακροφάγων, τα οποία είναι η κύρια πηγή προ-φλεγμονωδών κυτοκινών. Στην παρούσα μελέτη αναφέρουμε ότι η αδιπονεκτίνη επάγει ισχυρά την έκκριση προ-φλεγμονωδών κυτοκινών από THP-1 μακροφάγα και πρωτογενή μακροφάγα ανθρώπου και ποντικού. Για να εξηγηθεί το πώς μια ορμόνη που φαίνεται να έχει ισχυρή προ-φλεγμονώδη δράση, καταλήγει να έχει προστατευτική δράση έναντι στη φλεγμονή, προτείναμε ότι η παρατεταμένη έκθεση των μακροφάγων σε υψηλές δόσεις αδιπονεκτίνης είναι πιθανό να απευαισθητοποιεί τα μακροφάγα και να επάγει την ανοχή τους στην ίδια την ορμόνη και σε άλλα προ-φλεγμονώδη ερεθίσματα. Μάλιστα, προτείνεται ότι η επίδραση της αδιπονεκτίνης στην ευαισθησία των μακροφάγων εξαρτάται από τη συγκέντρωσή της. Πράγματι, η παρατεταμένη έκθεση μακροφάγων σε υψηλές συγκεντρώσεις αδιπονεκτίνης (που αντιπροσωπεύουν τη συγκέντρωση αδιπονεκτίνης στο πλάσμα ατόμων με φυσιολογικό ΒΜΙ) είχε σαν αποτέλεσμα την απευαισθητοποίηση των κυττάρων σε επακόλουθη διέγερση με την ορμόνη και με άλλα προ-φλεγμονώδη ερεθίσματα. Αντίθετα, η έκθεση μακροφάγων σε χαμηλές συγκεντρώσεις αδιπονεκτίνης (που αντιπροσωπεύουν τη συγκέντρωση της ορμόνης στο πλάσμα παχύσαρκων ατόμων) δεν απευαισθητοποιεί τα μακροφάγα, με αποτέλεσμα η ακόλουθη έκθεσή τους σε υψηλές συγκεντρώσεις αδιπονεκτίνης να προκαλεί την έκκριση προ-φλεγμονωδών παραγόντων, αποκαλύπτοντας τη δυναμική της σα προ-φλεγμονώδη παράγοντα. Επίσης, η αδιπονεκτίνη επάγει την ενεργοποίηση του μεταγραφικού παράγοντα NFkB, ενώ η παρατεταμένη έκθεση των μακροφάγων σε αδιπονεκτίνη καταστέλλει την επαγόμενη από την ίδια και τον LPS ενεργοποίηση του NFkB. Προτείνουμε, λοιπόν, ότι η διατήρηση υψηλών επιπέδων αδιπονεκτίνης στο πλάσμα επάγει την ανοχή τους στη δράση της και στη δράση άλλων προ-φλεγμονωδών ερεθισμάτων, με αποτέλεσμα να δρα προστατευτικά. ’λλοι παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της φλεγμονώδους απόκρισης είναι τα νευροπεπτίδια της οικογένειας CRH. Τα νευροπεπτίδια αυτά απελευθερώνεται σε περιοχές φλεγμονής από τις απολήξεις των συμπαθητικών νευρώνων, από επιθηλιακά κύτταρα και από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και ενεργοποιούν τα μακροφάγα, ασκώντας προ-φλεγμονώδη δράση. Στη συγκεκριμένη εργασία μελετήθηκε η επίδραση των νευροπεπτιδίων της οικογένειας CRH στη ρύθμιση των υποδοχέων AdipoR1 και AdipoR2 και στην επαγόμενη από αδιπονεκτίνη και LPS έκκριση προ-φλεγμονωδών κυτοκινών, από τα μακροφάγα. Βρέθηκε ότι τα νευροπεπτίδια CRH και UCN2 μειώνουν σημαντικά την έκφραση των υποδοχέων AdipoR1 και AdipoR2 σε THP-1 μονοκύτταρα, ενώ φαίνεται να μην επηρεάζουν την επαγόμενη από αδιπονεκτίνη και LPS έκκριση προ-φλεγμονωδών κυτοκινών από THP-1 μακροφάγα.
|
Μελέτη της επίδρασης της αδιπονεκτίνης στη διέγερση των μακροφάγων
