| Περίληψη |
Γενικά: Ο καρκίνος της στοματικής κοιλότητας αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας, νόσημα το οποίο επιτηρείται από τον ΠΟΥ με στοιχεία ανησυχητικά όσον αφορά στην επίπτωση και θνησιμότητα σε παγκόσμιο επίπεδο εξαιτίας της συχνότητας εμφάνισης και των χαμηλών ποσοστών επιβίωσης ,αλλά και των δυσλειτουργικών συνεπειών στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Ο οικογενειακός ιατρός αποκτά έναν ακόμη σημαντικό ρόλο και ευθύνη στα πλαίσια άσκησης της ολιστικής και προληπτικής ιατρικής. Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας συστηματικής ανασκόπησης είναι να συλλέξει επιστημονικά δεδομένα τα οποία αφορούν στο καθεστώς γνώσης , στάσεων και συμπεριφοράς καθώς και πρακτικών του οικογενειακού ιατρού σχετικά με την νόσο και να αναδειχθεί το καθεστώς εκπαιδευτικής και κλινικής κατάρτισης του στα θέματα αυτά. Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε ηλεκτρονική αναζήτηση των άρθρων στην Medline/PubMed και Google scholar στην αγγλική γλώσσα έως και το έτος 2019 χωρίς χρονικό και γεωγραφικό περιορισμό δημοσίευσης, η οποία αφορά μονάχα σε ειδικευμένους γενικούς/οικογενειακούς ιατρούς. Αποτελέσματα: Η έρευνα συμπεριλαμβάνει 18 συγχρονικές μελέτες στις οποίες συμμετείχαν 3383 ιατροί παγκοσμίως. Απο το σύνολο των μελετών προέκυψε οτι 65-95% εκ των ιατρών που συμμετείχαν στις μελέτες, αναγνωρίζει ως παράγοντες αυξημένου κινδύνου όπως το κάπνισμα και τη χρήση αλκοόλ, το ιστορικό κακοήθειας κατά 70% ενώ κάτω από το 50% αναγνώρισε την μόλυνση από HPV , την υπεριώδη ακτινοβολία , την φτωχή διατροφή σε φρούτα και λαχανικά. Η Ενδοστοματική εξέταση αποτελεί πρακτική για το 27% των ιατρών ως κλινική πράξη ρουτίνας ενώ η ψηλάφηση τραχηλικών λεμφαδένων για το 38% των συμμετεχόντων. Το 66% αισθάνεται σε θέση να διενεργεί ενδοστοματικά εξέταση των βλεννογόνων. Λιγότερο από το 56% των ιατρών ήταν σε θέση να αναγνωρίσει δυνητικά κακοήθεις βλάβες των βλεννογόνων, όπως Λευκοπλακία, Ερυθροπλακία, ομαλό λειχήνα ( lichen Planus). Επίσης σε ποσοστό χαμηλότερο του 50% ανέδειξε γνώση για την ανατομική κατανομή του καρκίνου της στοματικής κοιλότητας, το οποίο αφορά στο 48% για το όργανο της γλώσσας, στο 32% για την κοιλιακή-πλευρική επιφάνεια της γλώσσας, στο 37% το έδαφος του στόματος, ενώ το 40% αναγνωρίζει τα χείλη για την ανάπτυξη κακοήθειας. Το 78% των ιατρών θεωρεί ότι θα πρέπει να λάβει εκπαίδευση σε ότι αφορά την ενδοστοματική εξέταση. Επιπλέον, η πλειοψηφία των ιατρών θα παρέπεμπε ασθενείς με ύποπτες στοματικές βλάβες στον ειδικό στοματολόγο (oral medicine expert) ή στον γναθοπροσωπικό χειρουργό (OMFS). Συμπεράσματα: Αποτυπώνεται με σαφήνεια η αναγκαιότητα για βελτιστοποίηση της γνώσης η οποία προκύπτει από τα κενά σε κλινικές διαδικασίες και η εκπαιδευτική ανασφάλεια στα θέματα του καρκίνου του στόματος, γεγονός το οποίο καθιστά απαραίτητη την θέσπιση εκπαιδευτικών παρεμβάσεων ώστε να προσφέρεται η μέγιστη δυνατή ιατρική συμβολή σε πρωτοβάθμιο επίπεδο.
|
Καρκίνος του στόματος. Ο ρόλος του οικογενειακού ιατρού στην πρόληψη και διαχείριση της νόσου. : Συστηματική ανασκόπηση
