Your browser does not support JavaScript!

Αρχική    Spatial and temporal variability in the atmosphere and surface of Titan's atmosphere: Simulation and interpretation through space and ground-based observations  

Αποτελέσματα - Λεπτομέρειες

Προσθήκη στο καλάθι
[Προσθήκη στο καλάθι]
Κωδικός Πόρου uch.physics.phd//2007lavvas
Τίτλος Spatial and temporal variability in the atmosphere and surface of Titan's atmosphere: Simulation and interpretation through space and ground-based observations
Άλλος τίτλος Χωρικές και Χρονικές Μεταβολές των ιδιοτήτων της Ατμόσφαιρας και της επιφάνειας του Τιτάνα: Προσομοιώσεις και Ερμηνεία μέσω Διαστημικών και Επίγειων Παρατηρήσεων
Συγγραφέας Λάββας, Παναγιώτης
Σύμβουλος διατριβής Βαρδαβάς, Ηλίας
Περίληψη Ένα νέο μονοδιάστατο υπολογιστικό μοντέλο το οποίο συνδέει τη διάδοση της ακτινοβολίας, τη φωτοχημεία και τη μικροφυσική σε μια πλανητική ατμόσφαιρα, κατασκευάστηκε και εφαρμόστηκε για τη μελέτη των χωρικών και χρονικών μεταβολών της ατμόσφαιρας του Τιτάνα, και ειδικότερα τη φωτοχημική παραγωγή των αερολυμάτων της ατμοσφαιράς του. Οι χωρικές μεταβολές αφορούν την καθ' ύψος δομή της ατμόσφαιρας όπως αυτή καθορίζεται από τις διαφορετικές φυσικές και χημικές διεργασίες καθώς και τη διάδοση της ακτινοβολίας που λαμβάνουν χώρα. Οι χρονικές μεταβολές αφορούν την επίδραση του 11-ετή ηλικακού κύκλου στη καθ' ύψος δομή της ατμόσφαιρας. Το μοντέλο περιλαμβάνει λεπτομερείς υπολογισμούς για τη ροή της ακτινοβολίας για τα μικρά (υπεριώδες, ορατό και κοντινό υπέρυθρο) και μεγάλα (υπέρυθρο) μήκη κύματος, που παρέχουν τη καθ' ύψος δομή του πεδίου της ακτινοβολίας και καθορίζουν τη δομή της θερμοκρασίας. Αυτές χρησιμοποιούνται για τη περιγραφή της δημιουργίας της φωτοχημικής σύστασης και της δομής των αερολυμάτων οι οποίες ξεκινούν με τη φωτόλυση των κυρίων συστατικών της ατμόσφαιρας του Τιτάνα, του αζώτου και του μεθανίου. Τα χημικά στοιχεία που δημιουργούνται χρησιμοποιούνται για την παραγωγή των δομικών δομών των αερολυμάτων, η εξέλιξη των οποίων περιγράφεται από το μικροφυσικό τμήμα του μοντέλου. Οι υπολογισμένες δομές της χημικής σύστασης και αυτή των αερολυμάτων στη συνέχεια εισέρχονται στους υπολογισμούς της διάδοσης της ακτινοβολίας και στη γεωμετρική ανάκλαση της ατμόσφαιρας. Ο βασικός στόχος αυτού του υπολογιστικού μοντέλου είναι η κατανόηση του άγνωστου μέχρι στιγμής κρίκου μεταξύ της παραγωγής των αερίων στοιχείων στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα και της μετατροπής τους στα παρατηρούμενα αερολύματα. Το μοντέλο δημιουργεί τη δομή των αερολυμάτων από την αέρια φωτοχημεία. Τα αποτελέσματα του μοντέλου για τη καθ' ύψος συγκέντρωση του κάθε στοιχείου, τη δημιουργία των αερολυμάτων και τις οπτικές τους ιδιότητες, τη καθ' ύψος δομή της θερμοκρασίας και της ατμοσφαιρικής πυκνότητας και τη γεωμετρική ανάκλαση παρουσιάζονται και συγκρίνονται με τα τελευταία αποτελέσματα από τη διαστημική αποστολή Cassini/Huygens καθώς και με προηγούμενες επίγειες και διαστημικές παρατηρήσεις. Το μοντέλο καταφέρνει να αναπαράγει σωστά τις περισσότερες από τις τελευταίες μετρήσεις για τη συγκέντρωση και καθ' ύψος δομή των χημικών στοιχείων της ατμόσφαιρας του Τιτάνα. Για την παραγωγή των αερολυμάτων χρησιμοποιήθηκαν διαδικασίες οι οποίες περιλαμβάνουν καθαρούς υδρογονάνθρακες, αζωτούχους υδρογονάνθρακες καθώς και συνδυασμούς των δύο (συν-πολυμερή). Από αυτούς, οι αζωτούχοι υδρογονάνθρακες και τα συν-πολυμερή, βρέθηκαν να έχουν τη σημαντικότερη συνεισφορά στη παραγωγή των αερολυμάτων. Αυτό το αποτέλεσμα είναι σε συμφωνία με τις μετρήσεις από το όργανο ACP της ακάτου Huygens, το οποίο έδωσε ενδείξεις για την ύπαρξη αζώτου στη δομή των αερολυμάτων. Το μοντέλο αποκαλύπτει την ύπαρξη μιας νέας σημαντικής ζώνης παραγωγής αερολυμάτων μεταξύ 500 και 900 χλμ. η οποία προέρχεται από τα συν-πολυμερή και η οποία έχει σημαντικές επιδράσεις για τη δομή της θερμοκρασίας και τη γεωμετρική ανάκλαση. Τα αποτέσματα του μοντέλου συγκρίθηκαν και με τη καθ' ύψος δομή των οπτικών ιδιοτήτων των αερολυμάτων, όπως αυτή μετρήθηκε από το όργανο DISR, με την οποία βρέθηκε να είναι σε καλή συμφωνία. Επίσης, ετερογενής χημικές διαδικασίες στην επιφάνεια των αερολυμάτων, οι οποίες μετατρέπουν ατομικό υδρογόνο σε μοριακό, συμπεριλήφθηκαν στο μοντέλο. Αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα τη βελτίωση των αποτελεσμάτων για το μοριακό υδρογόνο σε σχέση με τις μετρήσεις από το όργανο INMS και για τη δι-ασετιλίνη με βάση τις μετρήσεις από το όργανο CIRS.
Γλώσσα Αγγλικά
Ημερομηνία έκδοσης 2007-10-25
Συλλογή   Σχολή/Τμήμα--Σχολή Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών--Τμήμα Φυσικής--Διδακτορικές διατριβές
  Τύπος Εργασίας--Διδακτορικές διατριβές
Εμφανίσεις 786

Ψηφιακά τεκμήρια
No preview available

Κατέβασμα Εγγράφου
Προβολή Εγγράφου
Εμφανίσεις : 33