| Περίληψη |
Εισαγωγή: Η επικοινωνία μεταξύ νοσηλευτών και ασθενών είναι σημαντικό κομμάτι για την καλύτερη παροχή υπηρεσιών υγείας και εξέλιξης της υγείας τους. Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) όπου ο ασθενής βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και συνήθως σε μηχανικό αερισμό και καταστολή, είναι δυσχερής η επικοινωνία του με το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό. Το περιβάλλον της ΜΕΘ είναι «ιδιαίτερο», διότι η παρεχόμενη φροντίδα είναι εντατική και το προσωπικό είναι συνεχώς απασχολημένο, με αποτέλεσμα τόσο η μεταξύ τους σχέση όσο και με τον εκάστοτε ασθενή να είναι περιορισμένη. Η επικοινωνία μεταξύ νοσηλευτών και μηχανικά αεριζόμενων ασθενών σε ΜΕΘ, δεν έχει πλήρως διερευνηθεί στην Ελλάδα.
Σκοπός: Η καταγραφή των απόψεων και των γνώσεων των νοσηλευτών Μ.Ε.Θ. σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην επικοινωνία τους με ασθενείς που βρίσκονται σε μηχανικό αερισμό στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, καθώς και η καταγραφή των επικοινωνιακών δεξιοτήτων που απαιτούνται. Τα ερευνητικά ερωτήματα που τέθηκαν είναι τα εξής:
- Ποιοι είναι οι παράγοντες που επηρεάζουν την επικοινωνία στις Μ.Ε.Θ.;
- Ποιες οι γνώσεις, η στάση και η συμπεριφορά των νοσηλευτών σε θέματα σχετικά με την επικοινωνία με διασωληνωμένους ασθενείς;
- Επηρεάζεται η συμπεριφορά των νοσηλευτών από παράγοντες, όπως το φύλο, η προϋπηρεσία, το εκπαιδευτικό επίπεδο κ.λ.π.;
- Υπάρχει ανάγκη εκπαίδευσης του νοσηλευτικού προσωπικού για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις επικοινωνίας με μηχανικά αεριζόμενους ασθενείς; Μεθοδολογία: Πρόκειται για συγχρονική μελέτη παρατήρησης (cross sectional observational study). Η έρευνα έγινε σε 3 μονάδες του ΠαΓΝΗ: ΜΕΘ Παίδων, ΜΕΘ Ενηλίκων και Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης Καρδιοπαθών. Για τη συλλογή των δεδομένων δόθηκε ερωτηματολόγιο με 37 ερωτήσεις κλειστού και ανοιχτού τύπου καθώς και κλίμακα οπτικού αναλόγου, σε όλους τους νοσηλευτές των συγκεκριμένων μονάδων, για το οποίο έχει ζητηθεί άδεια χρήσης από την ερευνήτρια, Κορμεντζά – Καραμπότσου Σοφία. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν κατά την χρονική περίοδο Ιούνιο – Ιούλιο 2019. Τιμές p<0,05 θεωρήθηκαν στατιστικά σημαντικές.
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των 60 συμμετεχόντων (81,7% γυναίκες) ήταν τα 43.17 (±7.91) έτη. Το 60% (n=36) ήταν παντρεμένοι και το 70% (n=42) είχαν παιδιά. Οι νοσηλευτές φάνηκε πως δεν έχουν κάποια εξειδίκευση στην Μ.Ε.Θ. 66,7% (n=40) και η εμπειρία με τους μηχανικά αεριζόμενους ασθενείς προήλθε με τα χρόνια που εργάζονται εκεί (p<0.001). Οι νοσηλευτές με λιγότερη εμπειρία στον χώρο της μονάδας διατύπωσαν πως αισθάνονται φόβο 26% και λύπη 31% για τους ασθενείς που βρίσκονται σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής καθώς και πως θα επιθυμούσαν να είχαν λάβει περισσότερη γνώση στην τετραετή εκπαίδευση 68,33% (p=0.01) τους για την ειδική κατηγορία αυτών των ασθενών. Προστατευτικοί παράγοντες (p=0.02)είναι ο τρόπος σκέψης 21,8%, πολλοί νοσηλευτές επισήμαναν πως τα ρεπο και οι άδειες, οι εξωνοσοκομειακές δραστηριότητες τους βοηθούν να σκέφτονται αισιόδοξα, η ομαλή συνεργασία με τους συναδέρφους 16,7% και ο φόρτος εργασίας 16,7% («υγιής» καταμερισμός των βαριά ασθενών).
Συμπεράσματα: Το φύλο των νοσηλευτών, η νευρολογική κατάσταση του ασθενή, το περιβάλλον των Μ.Ε.Θ. και η έλλειψη προσωπικού είναι παράγοντες που επηρεάζουν την επικοινωνία με μηχανικά αεριζόμενους ασθενείς. Οι γνώσεις των νοσηλευτών είναι ελάχιστες (έρχονται με την εμπειρία στον χώρο) και επιθυμούν συνεχιζόμενη εκπαίδευση. Νιώθουν συνεχή πίεση και την αντιμετωπίζουν με τον τρόπο σκέψης τους και το κλίμα συναδελφικότητας.
|
Προκλήσεις επικοινωνίας μεταξύ νοσηλευτών και μηχανικά αεριζόμενων ασθενών στη μονάδα εντατικής θεραπείας
