Περίληψη |
Η παρούσα εργασία ερευνά τις υφιστάμενες πρακτικές υποδοχής και ένταξης των
προσφύγων και των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα. Εξετάζεται καταρχήν το νομικό
πλαίσιο της προστασίας των ευάλωτων αυτών ομάδων σε διεθνές, ευρωπαϊκό και
εθνικό επίπεδο. Στη συνέχεια, παρατίθενται οι εφαρμοζόμενες πρακτικές σχετικά με
την υποδοχή και την ένταξη των στην ελληνική κοινωνία, ειδικότερα εκείνες που
αφορούν τους ανήλικους, καθώς και τα προβλήματα που απορρέουν από τις
πρακτικές αυτές. Περιγράφονται επίσης, τα υφιστάμενα στην Ελλάδα Κέντρα
Φιλοξενίας, και οι λειτουργίες που αυτά επιτελούν ως φορείς κοινωνικής και
πολιτισμικής ένταξης.
Στο εμπειρικό μέρος της εργασίας, αντικείμενο αποτελούν οι ίδιες οι μαρτυρίες των
ανήλικων προσφύγων και αιτούντων άσυλο. Μέσω συνεντεύξεων, ζητήθηκε από
νέους που διέμειναν σε Κέντρα Φιλοξενίας να αξιολογήσουν με βάση τις προσωπικές
τους εμπειρίες, τις επιμέρους διαστάσεις των πρακτικών υποδοχής και ένταξης στην
ελληνική κοινωνία, σε διαφορετικά επίπεδα.
Τόσο η βιβλιογραφική όσο και η εμπειρική έρευνα διαπιστώνουν ότι ο τρόπος
εφαρμογής του ελληνικού νομοθετικού πλαισίου για την προστασία των προσφύγων
και αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα, παρουσιάζει σοβαρές αδυναμίες. Οι αδυναμίες
του συστήματος ασύλου, αφήνουν τους πρόσφυγες σε κατάσταση παρατεταμένης
παρατυπίας, και αντιμέτωπους με μια σειρά παραβιάσεων των δικαιωμάτων τους.
Εξίσου ανεπαρκείς είναι και οι πρακτικές με στόχο την ένταξη στην ελληνική
κοινωνία. Η απουσία στοιχειώδους κοινωνικής μέριμνας, οδηγεί σε περιθωριοποίηση
και τροφοδοτεί φαινόμενα αρνητικών διακρίσεων και αποκλεισμού.
|