| Περίληψη |
ΕΙΣΑΓΩΓΗ. Η λορνοξικάμη είναι ένα υδατοδιαλυτό μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (ΜΣΑΦ) της κατηγορίας των οξικαμών που χορηγείται συστηματικά για τη διαχείριση του πόνου. Η αντιφλεγμονώδης δράση αυτής της κατηγορίας φαρμάκων οφείλεται στην αναστολή της σύνθεσης των προσταγλανδινών, που μεσολαβούν σε αντιδράσεις φλεγμονής και αναφυλαξίας. Μέχρι σήμερα, τα κορτικοστεροειδή αποτελούσαν την τυπική αγωγή για ποικίλες φλεγμονώδεις καταστάσεις του οφθαλμού, όπως το κυστοειδές και το διαβητικό οίδημα της ωχράς, η ραγοειδίτιδα και η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς. Δυστυχώς όμως, η ενδοϋαλοειδική έγχυση κορτικοστεροειδών έχει αναφερθεί ότι προκαλεί αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης και ανάπτυξη καταρράκτη. Συνεπώς, δημιουργείται η ανάγκη για την εύρεση μίας εναλλακτικής θεραπείας. Γενικά, είναι επιθυμητό να βρεθεί ένα φάρμακο με μεγάλο χρόνο ημιζωής, άρα και μεγαλύτερη διάρκεια θεραπευτικής δράσης, που να μην προκαλεί τοξικές παρενέργειες. ΣΚΟΠΟΣ. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να εκτιμηθεί το φαρμακοκινητικό και τοξικολογικό προφίλ της λορνοξικάμης μετά από μία εφάπαξ ενδοϋαλοειδική χορήγηση, σε κουνέλια. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ. Για τον καθορισμό των φαρμακοκινητικών χαρακτηριστικών του φαρμάκου, και οι δύο οφθαλμοί 15 αλφικών κουνελιών ενέθηκαν ενδοϋαλοειδικά με 250 μg εμπορικώς διαθέσιμης λορνοξικάμης (Xefo® 8 mg κόνις και διαλύτης για ενέσιμο διάλυμα, για ενδοφλέβια/ ενδομυϊκή ένεση, Nycomed Hellas S.A.). Πραγματοποιήθηκε εξόρυξη των οφθαλμών από 3 κουνέλια 0, 1, 2, 6 και 24 ώρες μετά την ένεση. Οι συγκεντρώσεις της λορνοξικάμης μετρήθηκαν στο υαλοειδές σώμα με έναν HPLC-UV/VIS ανιχνευτή. Σε ένα επόμενο πείραμα, χρησιμοποιήθηκαν 10 αλφικά κουνέλια για τη διαπίστωση εκδήλωσης αμφιβληστροειδικής τοξικότητας μετά από ενδοϋαλοειδική έγχυση λορνοξικάμης. Τα ζώα χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 5 (Ι και ΙΙ). Παρασκευάστηκαν δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις λορνοξικάμης, 250 μg/0,1 ml και 1500 μg/0,1ml. Η ομάδα Ι έλαβε τη χαμηλή δόση και η ομάδα ΙΙ έλαβε την υψηλή δόση. Οι δεξιοί οφθαλμοί έλαβαν το διάλυμα του φαρμάκου (πειραματικοί οφθαλμοί), ενώ οι αριστεροί οφθαλμοί ενέθηκαν με 0,1 ml ύδατος για ενέσιμα (ομάδα ελέγχου). Όλα τα ζώα υποβλήθηκαν σε κλινική εξέταση με έμμεση οφθαλμοσκόπηση, τονομετρία και ηλεκτρο-αμφιβληστροειδογραφία (ERG) πριν την ένεση. Η ίδια σειρά εξετάσεων πραγματοποιήθηκε και 1, 15 και 30 ημέρες μετά την ένεση. Με το πέρας των 30 ημερών παρακολούθησης τα ζώα θυσιάστηκαν και οι αμφιβληστροειδείς εξετάστηκαν με οπτική μικροσκοπία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Η ενδοϋαλοειδική λορνοξικάμη αποβάλλεται μέσω μίας πρώτης τάξεως κινητική με σταθερά ρυθμού αποβολής 0.235h-1 και χρόνο ημιζωής 3,0 ώρες. Η ανάλυση διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων δεν έδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά, συγκριτικά με το χρόνο, ούτε στην ενδοφθάλμια πίεση [F(3,24) = 0,979, p = 0,419], ούτε στο photopic flash b-wave [F(3,24) = 0,112, p = 0,952], ούτε στο scotopic flash b-wave [F(3,24) = 1,918, p = 0,568]. Αντιθέτως, ιστολογική εξέταση των δειγμάτων έδειξε εκτεταμένη αμφιβληστροειδική βλάβη των πειραματικών οφθαλμών από όλα τα άτομα της ομάδας ΙΙ, ενώ η μορφολογία των πειραματικών οφθαλμών της ομάδας Ι δε διέφερε από αυτή των οφθαλμών της ομάδας ελέγχου. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. Η ενδοϋαλοειδική λορνοξικάμη εμφανίζει τοξικότητα στον οφθαλμό που σχετίζεται με τη δόση. Εντούτοις, μία δόση μικρότερη ή ίση των 250 μg είναι ασφαλής και μπορεί να ληφθεί υπόψη ως εναλλακτική θεραπεία σε φλεγμονώδεις παθήσεις του οφθαλμού.
|
Μελέτη της κάθαρσης και της τοξικότητας της λορνοξικάμης μετά από ενδοϋαλοειδική χορήγηση σε αλφικά κουνέλια
