| Περίληψη |
Η σημασία του νερού ως περιβαλλοντικού αγαθού και ως φυσικού πόρου για την
επιβίωση των ανθρώπων και της φύσης είναι θεμελιώδης. Λόγω της συνεχούς και
αυξανόμενης ποσοτικής και ποιοτικής υποβάθμισής του τίθεται σε κίνδυνο η
βιωσιμότητά του και εγείρονται ηθικές υποχρεώσεις για την προστασία του. Ηθικά
καθήκοντα υφίστανται μεταξύ ηθικών προσώπων, αλλά και απέναντι στη φύση τα
οποία εν συνεχεία μπορούν να θεμελιωθούν και δικαιϊκά. Ένα δικαίωμα στο νερό
απορρέει από την αξιοπρέπεια και την ανάγκη για επιβίωση. Τα ζητήματα
οικονομικής και φυσικής προσβασιμότητας όλων των ανθρώπων σε επαρκείς
ποσότητες και καλής ποιότητας νερό καθώς και σε υπηρεσίες ύδρευσης, εμπίπτουν
στο πλαίσιο της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μέσα από την ανάλυση των
χαρακτηριστικών του νερού (κοινό, δημόσιο, ιδιωτικό αγαθό ή εμπόρευμα) και με
την έρευνα να επικεντρώνεται στις χώρες της Ευρώπης της κρίσης, η παρούσα
εργασία αναζητά τους καλύτερους τρόπους διαχείρισής του. Με έρεισμα τις θεωρίες
δικαιοσύνης των Rawls και Nozick, συμπεραίνουμε ότι οι πολιτικές νερού πρέπει να
έχουν ένα ηθικό πλαίσιο βασισμένο στις αρχές της δικαιοσύνης και της ισότητας
αφού το νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα (ανεξάρτητο ή δευτερεύον). Για την
ορθή διαχείριση του νερού με όρους βιώσιμης ανάπτυξης είναι αναγκαίο οι
κυβερνήσεις να προστατεύσουν τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού από την
εμπορευματοποίηση και να αναγνωρίσουν το δικαίωμα των ανθρώπων για πρόσβαση
σε επαρκείς ποσότητες νερού, με συνταγματικές και νομοθετικές ρυθμίσεις. Σύμφωνα
με την θεωρία της δικαιοσύνης ως ακριβοδικία , πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν όλοι
οι άνθρωποι σε μια κοινωνία με την εξασφάλιση τουλάχιστον των βασικών τους
αναγκών σε νερό και με προτεραιότητα σε εκείνους που είναι οι λιγότερο ευνοημένοι
μέσα στην κοινωνία.
|
Υδατικοί πόροι και περιβαλλοντική δικαιοσύνη
