Περίληψη |
Εισαγωγή: Ο καρκίνος είναι η 2η αιτία θανάτου στα παιδιά 1-14 ετών, με 11000 περιπτώσεις κατά το 2020. Οι όγκοι του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) είναι οι συχνότεροι συμπαγείς όγκοι στον παιδικό πληθυσμό(1). Συνήθως εντοπίζονται στον εγκέφαλο, είτε ως μονήρης εστία, είτε ως πρωτογενής βλάβη που μέσω του ΕΝΥ επεκτείνονται και στο νευράξονα. Εξελιγμένες απεικονιστικές εξετάσεις, νευροχειρουργικές επεμβάσεις, νέες συστηματικές θεραπείες (χημειοθεραπεία, ανοσοθεραπεία) καθώς και σύγχρονες τεχνικές ακτινοθεραπείας (ΑΚΘ), έχουν επιφέρει αύξηση του τοπικού ελέγχου της νόσου καθώς και της συνολικής επιβίωσης (OS) των παιδιατρικών ασθενών.
Σκοπός: Με την παρούσα εργασία, πραγματοποιήσαμε ανασκόπηση της τρέχουσας διεθνούς βιβλιογραφίας, για την εφαρμογή όλων των σύγχρονων τεχνικών ακτινοθεραπείας και το κλινικό όφελος που έχουν σε παιδιατρικούς ογκολογικούς ασθενείς, πάσχοντες από κακοήθεις όγκους του ΚΝΣ.
Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήσαμε ανασκόπηση της τρέχουσας δημοσιευμένης διεθνούς βιβλιογραφίας. Συμπεριλάβαμε δημοσιεύσεις με κλινικά δεδομένα για παιδιατρικούς ασθενείς πάσχοντες από όγκους του ΚΝΣ, που υποβλήθηκαν σε εξελιγμένες τεχνικές ΑΚΘ. Οι βάσεις δεδομένων που χρησιμοποιήσαμε ήταν το PubMed, Cochrane Database of Controlled Trials και SCOPUS έως και το 2020. Χρησιμοποιήσαμε μόνο εργασίες στην αγγλική γλώσσα. Οι μελέτες που δεν χρησιμοποίησαν τα κριτήρια εισαγωγής της αναζήτησής μας, αποκλείσθηκαν.
Αποτελέσματα: Οι νεότερες τεχνικές ακτινοθεραπείας όπως 3DCRT, IMRT, VMAT, πρωτόνια μπορούν να βελτιώσουν την κατανομή καθώς και της κλιμάκωσης της δόσης ακτινοβολίας στον όγκο-στόχο. Κρίσιμες εγκεφαλικές δομές όπως οφθαλμοί, οπτικό χίασμα, στέλεχος και ιππόκαμπος μπορούν να προστατευτούν στους παιδιατρικους εγκεφαλικούς όγκους. Παράλληλα η ΑΚΘ με πρωτόνια μειώνει την έκθεση σε χαμηλές δόσεις ακτινοθεραπείας που βρίσκονται προσθίως του νευράξονα. Κατά αυτόν τον τρόπο μειώνεται η ανάπτυξη δεύτερων κακοηθειών μελλοντικά. Η χρήση των πρωτονίων μειώνει τις οξείες αιματολογικές και γαστρεντερικές παρενέργειες, καθώς και τις απώτερες νευρολογικές, αγγειακές και αναπτυξιακές παρενέργειες.
Συμπεράσματα: Οι νεότερες τεχνικές ακτινοθεραπείας εξασφαλίζουν καλύτερη συμμόρφωση της χορηγούμενης δόσης ακτινοθεραπείας με βάση το μέγεθος και το σχήμα του όγκου. Η θεραπεία με πρωτόνια ελαχιστοποιεί τα ποσοστά ανάπτυξης χρόνιας τοξικότητας, διότι εναποθέτει το μέγιστο της δόσης στον όγκο στόχο και μειώνει τη δόση εξόδου στους παρακείμενους υγιείς ιστούς.
|