| Περίληψη |
Οι εξελίξεις στις νευροεπιστήμες, την ηθική ψυχολογία και τη φιλοσοφία, επιτρέπουν τη
δημιουργία ενός πλαισίου φυσιοκρατικής πραγμάτευσης της ηθικής. Στοιχεία αυτού του
πλαισίου μπορούν να αναζητηθούν στην οντολογία της ηθικής έξω από το δυισμό νου και
σώματος (εγκεφάλου). Ένας φιλοσοφικός μονισμός που υιοθετεί την ταυτότητα
εγκεφαλικών και νοητικών στοιχείων σε ένα επιστημολογικά διευρυμένο φυσιοκρατικό
πλαίσιο μπορεί να αποτελέσει βάση για την κατανόηση της ηθικής. Σε αυτό το πλαίσιο
μπορεί κανείς να μιλήσει για μια επιστημονικά ενημερωμένη ηθική μέσω δεδομένων και
υποθέσεων εμπειρικής τεκμηρίωσης. Ο καταστατισμός υποδεικνύει την εξάρτηση της
ηθικής κρίσης από εξωηθικά στοιχεία συνεπικουρούμενος από την υπόθεση της
εκτεταμένης νόησης. Η συναισθηματική λειτουργία του εγκεφάλου σχετίζεται με τη
δυνατότητα της παραγωγής και το εύρος της διαφοροποίησης των ηθικών κρίσεων, σε
συνδυασμό με γνωσιακά στοιχεία. Η αρχιτεκτονική της νοητικής λειτουργίας σε
συνδυασμό με την εγκεφαλική αρχιτεκτονική προσφέρει μια δόκιμη βάση για τη
διαμόρφωση βασικών ηθικών ενοράσεων οι οποίες φέρουν σημαντική πολιτισμική και
κοινωνική συνιστώσα. Η υπόθεση μιας ξεχωριστής ηθικής λειτουργίας ως νοητικό module,
με υπολογιστικής υφής διαδικασίες, όπως θα μπορούσε να περιγραφεί από τη θεωρία της
καθολικής ηθικής γραμματικής, δεν φαίνεται να υποστηρίζεται. Περισσότερη σημασία για
τη διαμόρφωση της ηθικής αντίληψης και κρίσης μοιάζει να έχουν το βασικό
ψυχοβιολογικό προφίλ του ανθρώπου και η πολιτισμική και κοινωνική συνιστώσα μέσα
στην οποία αναπτύσσεται. Παρά τις μεθοδολογικές και εννοιακές ελλείψεις των θεωριών
για την επιστημονική ενημέρωση της ηθικής, η κανονιστικότητα του φυσικού μπορεί να
αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο για την οργάνωση της ανθρώπινης κανονιστικότητας
ιδίως σε τομείς όπως η νευροβελτίωση. Η τελευταία επιδιώκεται σήμερα με
αμφισβητούμενη επιτυχία μέσω φαρμάκων που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα, και
στο μέλλον μέσω τεχνολογικών παρεμβάσεων στον εγκέφαλο, για βελτίωση των
συναισθηματικών και γνωσιακών λειτουργιών του υγιούς ανθρώπου. Η ηθική αποτίμηση
αυτών των προσπαθειών δεν μπορεί να συμβεί χωρίς την επιστημονική καθοδήγηση από τη
γνώση του εγκεφάλου. Η δημιουργία ρυθμιστικών πολιτικών που θα λαμβάνουν υπόψη την
επιστημονική γνώση για τη φύση της ηθικής, όσο και το πώς οι άνθρωποι λαμβάνουν
αποφάσεις, θα οδηγήσει σε ατομική και κοινωνική πρόοδο και όχι σε δυστοπίες.
|
Ανακατασκευάζοντας το ανθρώπινο περιεχόμενο
