| Περίληψη |
Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν ο προσδιορισμός των παραγόντων που επηρεάζουν τη δημιουργία αλογονωμένων παραπροϊόντων απολύμανσης σε κολυμβητικά ύδατα, όπου χρησιμοποιείται ως μέσο απολύμανσης το χλώριο. Η χλωρίωση του νερού, ως μέθοδος απολύμανσης των υδάτων, πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1850, και χρησιμοποιείται ευρύτατα μέχρι και σήμερα. Πρόσφατα όμως διαπιστώθηκε ότι αν στο νερό υπάρχει οργανική ύλη, παράγονται παραπροϊόντα χλωρίωσης (DBPs), που σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες είναι τοξικά για τον άνθρωπο.
Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην ουρία, η οποία είναι η κύρια αζωτούχα ένωση που εισάγεται στις πισίνες, από τους κολυμβητές κυρίως μέσω των ούρων και του ιδρώτα. Επίσης είναι πρόδρομη ένωση των χλωραμινών, οι οποίες, με κυριότερη τη τριχλωραμίνη, είναι τοξικές για τον ανθρώπινο οργανισμό και η μακροχρόνια έκθεση σε αυτές προκαλεί άσθμα.
Πιο συγκεκριμένα, μελετήθηκε η κινητικότητα της ουρίας σε δείγματα νερού πισίνας ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσον το ελεύθερο υπολειμματικό χλώριο, το pH και ο ολικός οργανικός άνθρακας επηρεάζουν τα επίπεδα συγκέντρωσής τους και τη δημιουργία παραπροϊόντων. Η ουρία προσδιορίστηκε με τη χρήση υγρής χρωματογραφίας συζευγμένης με ανιχνευτή υπεριώδους (Ultra-Violet UV) και προσδιορίστηκαν τιμές από 0 μέχρι 4.86 mg L-1 με μέση τιμή 1.42 mg L-1 ± 0.03 mg L-1. Τα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης μεθόδου είναι η ταχύτητα και η ευκολία χρήσης της, ενώ συγχρόνως είναι αξιόπιστη, επαναλήψιμη με χαμηλά όρια ανίχνευσης, της τάξεως των ng L-1 και παρέχει ικανοποιητικό διαχωρισμό της ουρίας από την αλλαντοΐνη, σε πραγματικά δείγματα κολυμβητικού ύδατος.
Κατά την παρούσα διατριβή διαπιστώθηκε, πως ο αριθμός των κολυμβητών επηρεάζει το οργανικό φορτίο στο νερό, καθώς οι συγκεντρώσεις του ολικού οργανικού άνθρακα (Total Organic Carbon, TOC), της ουρίας και των νιτρικών ανιόντων ήταν σημαντικά αυξημένες στα κολυμβητικά ύδατα συγκριτικά με τις αντίστοιχες που προσδιορίστηκαν στο δίκτυο ύδρευσης, όπου προσδιορίστηκαν 4.4 mgTOC L-1, 1.42 mgU L-1 και 58.63 mgNO3 L-1, και στα αντίστοιχα πόσιμα ύδατα 0.446 mgTOC L-1, δ.α και 1.531 mgNO3 L-1. Η συγκέντρωση της ουρίας εμφανίζει αυξητική τάση, κατά τη διάρκεια της ημέρας, γεγονός που υποδηλώνει πως η αντίδραση της ουρίας με το χλώριο είναι πολύ αργή για να παρατηρηθεί. Τέλος, διαπιστώθηκε πως τα επίπεδα χλωρίου, το pH και η θερμοκρασία έχουν σημαντική επίδραση τόσο στη συγκέντρωση του υπολειμματικού χλωρίου όσο και στην αντίστοιχη της ουρίας.
|
Μελέτη των παραμέτρων που καθορίζουν την παρουσία τοξικών αλογονομένων παραπροϊόντων απολύμανσης στα πόσιμα νερά
