| Περίληψη |
ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΣΚΟΠΟΣ: Έχει παρατηρηθεί διεθνώς ότι η ένταση και οι επιπτώσεις των μαζικών καταστροφών έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Σε περιπτώσεις μαζικών καταστροφών, ιδιαίτερα σημαντικό έργο διαδραματίσουν οι μονάδες υγείας και ειδικότερα τα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.), τα οποία καλούνται να ανταποκριθούν κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες πίεσης και εξαιρετικά αυξημένου εργασιακού φόρτου. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η καταγραφή των γνώσεων και των απόψεων του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που εργάζονται σε Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών ως προς την αντιμετώπιση μαζικών καταστροφών. Παράγοντες όπως η επίγνωση των σχεδίων διαχείρισης κρίσεων, η ενδεχόμενη εμπειρία και οι τεκμηριωμένες γνώσεις αναφορικά με την ετοιμότητα του προσωπικού και η υλοποίηση σχετικών ασκήσεων έχει βρεθεί ότι συντελούν στην καλλίτερη προετοιμασία του προσωπικού για την αντιμετώπιση μαζικών καταστροφών.
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ – ΜΕΘΟΔΟΣ: Η συλλογή των δεδομένων έγινε με την συμπλήρωση ερωτηματολογίων από το υγειονομικό προσωπικό (Ν=83) που εργαζόταν στο Τ.Ε.Π. του «Πα.Γ.Ν.Η» (Ν=45) και «ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ- ΠΑΝΑΝΕΙΟ» (Ν=38) νοσοκομείου. Το ερωτηματολόγιο που δόθηκε περιλάμβανε δημογραφικά στοιχεία και άλλες μεταβλητές που αφορούσαν γνώσεις σχεδίων διαχείρισης κρίσεων, τον βαθμό γνώσεων ενεργειών για την αντιμετώπιση μαζικών καταστροφών και απόψεις σχετικά με την ετοιμότητα του προσωπικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μεγάλο ποσοστό του προσωπικού (Ν=33, 39,8%) γνωρίζει ότι υπάρχουν σχέδια διαχείρισης κρίσεων χωρίς να έχει πρόσβαση σε αυτά, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του προσωπικού (Ν=75, 90,4%) πιστεύει ότι είναι απαραίτητη η ύπαρξη και εφαρμογή σχεδίων αυτών σε περίπτωση κρίσεως. Υπάρχουν ωστόσο σημαντικές διαφοροποιήσεις μεταξύ του προσωπικού ως προς τον βαθμό επίγνωσης των υπαρχόντων σχεδίων διαχείρισης κρίσεων και του σκοπού για τον οποίο προορίζεται καθένα.
Δημόσια Υγεία & Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας
Τμήμα Ιατρικής – Πανεπιστήμιο Κρήτης
iv
Μόλις το 1/3 (32,5%) του προσωπικού γνωρίζει πού πρέπει να μεταβεί και τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση μαζικής καταστροφής. Η συντριπτική πλειοψηφία (90,4%) δεν γνωρίζει πού θα πρέπει να κατευθύνει τις εισερχόμενες εθελοντικές δυνάμεις, ενώ τα 2/3 περίπου (72,3%) δεν γνωρίζουν ποιος συντονίζει επιχειρησιακά το τμήμα σε περίοδο διαχείρισης κρίσεως. Εξαιρετικά υψηλό ποσοστό (65,1%) δεν γνωρίζει πού βρίσκεται το απαιτούμενο υλικό και εξοπλισμός που πρέπει να χρησιμοποιηθεί κατά την περίοδο διαχείρισης κρίσης ενώ ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό (86,7%) δεν γνωρίζει τον τρόπο επικοινωνίας με τον συντονιστή.
Το 10,8% πιστεύει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει με μεγάλο βαθμό επιτυχίας σε περίπτωση κρίσης ενώ ποσοστό 16,9% πιστεύει ότι συνάδελφοί του μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μεγάλο βαθμό επιτυχώς σε περίπτωση διαχείρισης κρίσης
Μόνο το 13,3% πιστεύει ότι το τμήμα διαθέτει σε μεγάλο βαθμό τον απαραίτητο εξοπλισμό για την αποτελεσματική αντιμετώπιση κρίσης και μόλις το 12% πιστεύει ότι θα υπάρχει κατάλληλος συντονισμός σε μεγάλο βαθμό.
Τέλος, η πλειοψηφία του προσωπικού (86,11% το ιατρικό και 80,56% το νοσηλευτικό) προτιμά ως επικρατέστερη μέθοδο εκπαίδευσης στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών την συμμετοχή σε ασκήσεις με εφαρμογή σχεδίων διαχείρισης κρίσεων, και έπειτα άλλες μεθόδους όπως σεμινάρια κ.α.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα σχέδια διαχείρισης κρίσεων που έχουν εκπονηθεί για τα νοσηλευτικά ιδρύματα δεν είναι γνωστά στην πλειοψηφία του προσωπικού. Διαπιστώνεται έντονη επιφύλαξη και περιορισμένη αυτοπεποίθηση του προσωπικού των Τ.Ε.Π. να ανταπεξέλθει επαρκώς σε περίπτωση μαζικής καταστροφής. Τονίζεται η ανάγκη συστηματικής προετοιμασίας του υγειονομικού προσωπικού με συγκεκριμένες δράσεις για την καλλίτερη αντιμετώπιση μαζικών καταστροφών. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες που θα συμβάλλουν στην ανάδειξη του θέματος, την προαγωγή της πληροφόρησης και την ανάπτυξη προγραμμάτων εκπαίδευσης του προσωπικού.
|
Γνώσεις και απόψεις των επαγγελματιών υγείας που εργάζονται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών σχετικά με την αντιμετώπιση μαζικών καταστροφών
