| Περίληψη |
ΣΚΟΠΟΣ: Να μελετήσουμε τη μονο-όραση με μία εναλλακτική,
ηλεκτροφυσιολογική μέθοδο όπως αυτή των Οπτικών Προκλητών Δυναμικών
(ΟΠΔ) σε μια ενδιάμεση απόσταση (του 1 μέτρου), και να συγκρίνουμε τις
καταγραφές των ΟΠΛ με αυτές της Οπτικής Οξύτητας (ΟΟ), διερευνώντας
πιθανές διαφορές όταν η μονο-όραση πραγματοποιείται στον επικρατή ή το
μη επικρατή οφθαλμό. Επιπλέον, να εξετάσουμε τη σημασία της
φωτεινότητας σε συνθήκες μονο-όρασης κάτω από τις ακριβώς ίδιες
συνθήκες.
ΜΕΘΟΔΟΣ: Η επίδραση της θόλωσης, προκαλούμενη τεχνητά από
θετικούς φακούς, αξιολογήθηκε με pattern reversal ΟΠΔ και μετρήσεις ΟΟ.
Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν σε 12 νεαρούς (29±6,84) εθελοντές για
θόλωση σε συνθήκες μονο-όρασης έως και 3,00 D και για συνθήκες
διόφθαλμης θόλωσης έως και 2,50 D. Όλες οι μετρήσεις έγιναν διόφθαλμα,
στις συνθήκες μονο-όρασης με θολωμένους και τους δύο οφθαλμούς
(επικρατής και μη- επικρατής). Τα ΟΠΔ πραγματοποιήθηκαν για check sizes
(μεγέθη τετραγώνου σκακιέρας) 10 arcmin, contrast 100% και μέση
φωτεινότητα στις 30 cd/m2. H ΟΟ μετρήθηκε κάτω από τις ίδιες ακριβώς
συνθήκες με τη βοήθεια των ETDRS πινάκων. Όλες οι μετρήσεις
πραγματοποιήθηκαν για την απόσταση του 1 m και με την καλύτερη
σφαιροκυλινδρική διόρθωση. Τέλος, ακολουθήσαμε ακριβώς την ίδια
διαδικασία, και πραγματοποιήσαμε τις ίδιες μετρήσεις (σε 3 εθελοντές που
προηγουμένως έγινε ενστάλαξη κυκλοπληγικού κολλυρίου) με τη βοήθεια
διαφραγμάτων 3 & 6 mm.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στις συνθήκες μονο-όρασης καταγράψαμε καλύτερους
χρόνους και μεγαλύτερα πλάτη της P100, απ’ ότι στις συνθήκες διόφθαλμης
θόλωσης. Στατιστικά σημαντικές διαφορές παρουσιάστηκαν, μεταξύ
Περίληψη
vi
μονόφθαλμης και διόφθαλμης θόλωσης, από 1,50 D έως και τις 3,00 D.
Στατιστικά σημαντικές διαφορές δεν παρουσιάστηκαν μεταξύ επικρατή και μη
επικρατή οφθαλμού. Τα αποτελέσματα των διαφραγμάτων έδειξαν καλύτερα
αποτελέσματα όταν έγινε εφαρμογή του μεγαλύτερου διαφράγματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Στις συνθήκες μονο-όρασης δεν παρατηρήθηκαν
διαφορές όταν αυτή εφαρμοζόταν στον επικρατή ή το μη επικρατή οφθαλμό.
Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των καταγραφών των ΟΠΔ με αυτά της ΟΟ
διαπιστώσαμε πως τα ΟΠΔ αποτελούν πιο ευαίσθητη μέθοδο αξιολόγησης της
μονο-όρασης, απ’ ότι η ΟΟ. Τέλος, με τη βοήθεια των διαφραγμάτων,
καταλήγουμε πως η απόδοση όρασης σε συνθήεκς μονο-όρασης, όπως
αξιολογείται με τα ΟΠΔ επηρεάζεται περισσότερο από τη διάμετρο της κόρης
(που συνεπάγεται υψηλότερη αμφιβληστροειδική φωτεινότητα) από το βάθος
πεδίου (που εξασφαλίζουν οι κόρες μικρής διαμέτρου).
|
Μελέτη της μονο-όρασης με τη χρήση οπτικών προκλητών δυναμικών
