Περίληψη |
Μελετήθηκαν 96 παιδιά με κακοήθεις νεοπλασίες που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση αιμοποιητικού ιστού στο M.D. Anderson Cancer Center του University of Texas από τον Ιούλιο του 1992 έως τον Αύγουστο του 1996 προκειμένου να μελετηθούν οι ιογενείς λοιμώξεις. Ο διάμεσος χρόνος παρακολούθησης των ασθενών ήταν 212 ημέρες (διακύμανση: 15 έως 758). Ιοί απομονώθηκαν από 49 ασθενείς σε διάμεσο χρόνο τις +46 ημέρες (διακύμανση: - 18 έως + 630) και αφορούσαν τους: CMV (24 περιπτώσεις), VZV (21), HSV (10), αδενοιό (4), ροταιό (3), RSV (2), ιό της γρίππης (2), ιό της παραγρίππης (1) και εντεροιό (1). Συνολικά 39 ασθενείς εμφάνισαν 51 επεισόδια ιογενών νόσων σε διάμεσο χρόνο τις +73 ημέρες (διακύμανση: -18 έως +630), και περιελάμβαναν 21 επεισόδια από VZV, 10 από HSV, 5 από CMV, 4 από αδενοιό, 3 από ροταιό, 2 από RSV, 2 από ιό της γρίππης, 1 από ιό της παραγρίππης, και 1 από εντεροιό. Πέντε (10%) από τα 51 επεισόδια ιογενούς νόσου κατέληξαν σε θάνατο του ασθενούς. Όλα τα θανατηφόρα επεισόδια συνέβησαν τους πρώτους τέσσερεις μήνες μετά τη μεταμόσχευση. Η μεγαλύτερη θνησιμότητα (75%) αφορούσε την εμφάνιση πνευμονίας από CMV. Ο κίνδυνος ενός ασθενούς που υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση να καταλήξει από ιογενή νόσο μέσα στα επόμενα δύο έτη ήταν 5%. Στατιστικώς σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση ιογενούς νόσου ήταν η εμφάνιση GVHD και η διάρκεια της ουδετεροπενίας μετά τη μεταμόσχευση. Στατιστικώς σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για τη εμφάνιση λοίμωξης από CMV ήταν ο CMV-οροθετικός ασθενής και η μεταμόσχευση μυελού των οστών έναντι αιμοποιητικών προγονικών κυττάρων από το περιφερειακό αίμα.
|