| Περίληψη |
Υπάρχοντα δεδομένα: Το πολλαπλό μυέλωμα είναι μια νεοπλασματική νόσος των
πλασματοκυττάρων, εντοπιζόμενη στο μυελό των οστών. Αυτά τα νεοπλασματικά κύτταρα
αλληλοεπιδρούν με το μυελικό μικροπεριβάλλον, με αποτέλεσμα να το τροποποιήσουν. Η
αγγειογένεση, δηλαδή η δημιουργία νέων αγγείων από τα προϋπάρχοντα, εξαρτάται από
αυτές τις αλληλεπιδράσεις, και τελικά εμπλέκεται στην ανάπτυξη του όγκου με πολλαπλούς
τρόπους. Η διαδικασία της αγγειογένεσης έχει ήδη μελετηθεί σε διάφορα καλοήθη και
κακοήθη νοσήματα, συμπεριλαμβανομένου του μυελώματος, και ήδη έχουν προκύψει
ειδικές αντιαγγειογενετικές θεραπευτικές παρεμβάσεις, ακόμα και στο πολλαπλό μυέλωμα
με ικανοποιητική αποτελεσματικότητα. Όμως, παρά την εξέλιξη στην κατανόηση της
παθοφυσιολογίας της νόσου και στην κλινική εφαρμογή της, το πολλαπλό μυέλωμα
παραμένει ανίατο και συνεπώς απαιτεί περισσότερη διερεύνηση των εμπλεκόμενων
μηχανισμών στη βιολογία της εξέλιξής του.
Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να μελετήσει το ρόλο των
ELR CXC+ χυμοκινών και των μαστοκυττάρων στην αγγειογενετική δραστηριότητα του
πολλαπλού μυελώματος. Μετρήθηκε η περιφερική ανίχνευση αυτών των χυμοκινών καθώς
και η εντόπιση των μαστοκυττάρων στο μυελό και εξετάσθηκε η σχέση τους, τόσο με την
αγγειογενετική δραστηριότητα του μυελού.
Υλικά και μέθοδοι: Μελετήθηκαν 63 ασθενείς κατά τη διάγνωση του μυελώματος, καθώς
και 30 από αυτούς, που μπήκαν σε ύφεση μετά από θεραπεία. Επίσης μελετήθηκαν 30 υγιείς
μάρτυρες. Η μελέτη έγινε σε 2 φάσεις. Αρχικά μελετήθηκαν οι ELR+ CXC χυμοκίνες
(GRO-α, ENA-78 και ΙL-8) στο περιφερικό αίμα, σε συνδυασμό με την εκτίμηση της
αγγειογενετικής δραστηριότητας του μυελού, μέσω άμεσης μέτρησης της μικροαγγειακής
πυκνότητας του (MVD) και μέσω έμμεσης μέτρησης των αγγειογενετικών κυτταροκινών
HGF, VEGF, TNF-α, αγγειογενίνη και PDGF-AB, στο περιφερικό αίμα.. Στην επόμενη
φάση μετρήθηκε η μαστοκυτταρική πυκνότητα στο μυελό (MCD) σε συνδυασμό με την
εκτίμηση της αγγειογενετικής δραστηριότητάς του, μέσω άμεσης μέτρησης της MVD του
και μέσω έμμεσης μέτρησης των αγγειογενετικών κυτταροκινών VEGF, bFGF, TNF-α
καθώς των ELR+ CXC χυμοκινών.
Αποτελέσματα: Τα επίπεδα των ELR+ CXC χυμοκινών, των μετρούμενων αγγειογενετικών
παραγόντων καθώς και η MVD και η MCD στο μυελό, ήταν όλα στατιστικά σημαντικά
αυξημένα στους ασθενείς σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες. Επίσης όλες οι παραπάνω
παράμετροι αυξάνονταν με την πρόοδο του σταδίου της νόσου, με εξαίρεση την ΕΝΑ-78.
Παρόμοια, όλες οι παραπάνω παράμετροι ελαττώνονταν στατιστικά σημαντικά μετά από
20
αποτελεσματική θεραπεία, με εξαίρεση την ENA-78 και το GRO-α, όπου δε διαπιστώθηκε
διαφορά. Σημαντικές θετικές συσχετίσεις βρέθηκαν ανάμεσα στις τιμές του GRO-α με αυτές
των HGF, VEGF, TNF-α αλλά και με τη MVD και MCD. Επίσης η ΕΝΑ-78
συσχετίσθηκε με τον VEGF και τον TNF-α, καθώς και με τη MCD, αλλά όχι με τη MVD.
H IL-8 σχετίσθηκε με τον TNF-α, τον PDGF-AB, την αγγειογενίνη και τη MCD, αλλά όχι
με τη MVD. Τέλος η MCD συσχετίσθηκε τόσο με τη MVD, όσο και με τις υπόλοιπες
αγγειογενετικές κυτταροκίνες..
Συμπεράσματα: Τα κυκλοφορούντα επίπεδα των ELR+ CXC χυμοκινών (IL-8, GRO-α
και ΕΝΑ-78) καθώς και η μαστοκυτατρική πυκνότητα του μυελού είναι αυξημένα στους
ασθενείς με πολλαπλό μυέλωμα, εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου και ελαττώνονται μετά
από αποτελεσματική θεραπεία. Οι συσχετίσεις τους με την αγγειογενετική διαδικασία
προτείνει τη συμμετοχή των ELR+ CXC χυμοκινών και των μαστοκυττάρων στη
διαδικασία της μυελωματικής αγγειογένεσης.
|
Διερεύνηση του ρόλου των μαστοκυττάρων και CXC ELR motif (ELR+)χυμοκινών στην αγγειογένεση του πολλαπλού μυελώματος
