| Περίληψη |
Η πρωτοπαθής χολική κίρρωση (PBC ) είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος
του ήπατος, πιθανόν αυτοάνοσης αιτιολογίας. Χαρακτηρίζεται από
καταστροφή των μικρών ενδοηπατικών χοληφόρων αγγείων και έχει ως
συνέπεια την χολόσταση , ίνωση, κίρρωση και ηπατική ανεπάρκεια.
Σκοπός
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι :
Ο προσδιορισμός της συχνότητας εμφάνισης, στους ορούς ασθενών
με PBC, αυτοαντισωμάτων που αναγνωρίζουν αντιγόνα του
πυρηνικού φακέλου.
Στην διερεύνηση της σημασίας της συχνότητας εμφάνισης αυτών των
αυτοαντισωμάτων, στην διάγνωση, πρόγνωση και κλινική πορεία των
ασθενών με PBC
δημιουργία βάσης δεδομένων των ασθενών, όπου αναγράφονται τα
κλινικό- εργαστηριακά στοιχεία, ιστολογικά χαρακτηριστικά καθώς και
τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης.
Προσδιορισμός του είδους των κυττάρων που αποτελούν στόχο των
αυτοαντισωμάτων που περιέχονται σε ορούς ασθενών
Μεθοδολογία
Για την ανίχνευση των αντισωμάτων έναντι του πυρηνικού φακέλου (ANEA)
έγινε έμμεσος ανοσοφθορισμός (IIF) σε κύτταρα Hep2 καλλιεργημένα στο
εργαστήριο. Η ανίχνευση των αντισωμάτων gp210 έγινε με την εμπορικώς
διαθέσιμη ELISA της Quanta lite TM . Επίσης για τον προσδιορισμό των ειδών
των κυττάρων που αποτελούν στόχο των αυτοαντισωμάτων που περιέχονται
σε ορούς σθενών έγινε έμμεσος ανοσοφθορισμός σε τομές παραφίνης.
Τα διάφορα κλινικά, ιστολογικά και ορολογικά χαρακτηριστικά συγκρίθηκαν
χρησιμοποιώντας πολυπαραγοντική ανάλυση παλινδρόμησης. Το Fisher’s
exact test χρησιμοποιήθηκε για την σύγκριση των αιτιών θανάτου μεταξύ
ANEA θετικών και αρνητικών και gp-210 θετικών και αρνητικών ασθενών. Ο
χρόνος επιβίωσης υπολογίστηκε με την μέθοδο Kaplan-Meier και συγκρίθηκε
με το Breslow τεστ. Τιμή p < 0,05 θεωρήθηκε στατιστικά σημαντική.
Αποτελέσματα
ANEA ανιχνεύτηκαν στο 46,9 % των ασθενών. Οι ΑΝΕΑ θετικοί ασθενείς
είχαν μικρότερη περίοδο επιβίωσης σε σχέση με τους ΑΝΕΑ αρνητικούς
ασθενείς, είχαν υψηλότερους τίτλους ΑΜΑ, βρισκόταν σε προχωρημένο
ιστολογικό στάδιο, καθώς επίσης πεθαίνουν συχνότερα από ηπατική
ανεπάρκεια και /ή ΗΚΚ, ενώ οι ΑΝΕΑ αρνητικοί ασθενείς πεθαίνουν
συχνότερα από κιρσορραγία. Επίσης, οι ANEA θετικοί ασθενείς είχαν
υψηλότερου βαθμού ίνωση, φλεγμονή στο πυλαίο διάστημα, περιπυλαία
ηπατίτιδα και πολλαπλασιασμό των χοληφόρων σε σχέση με τους ANEA
αρνητικούς ασθενείς.
Από τους 69 ANEA θετικούς ασθενείς οι 38 (55,1%) ήταν αρνητικοί για τα
αντί-gp210 αντισώματα και οι 31 (44,9%) ήταν θετικοί, που
αντιπροσωπεύουν το 21% του συνόλου των ασθενών που μελετήθηκαν.
Οι αντί-gp210 θετικοί ασθενείς είχαν υψηλότερο Mayo risk score σε σχέση με
τους ANEA θετικούς, αντί-gp210 αρνητικούς ασθενείς.
Οι αντί-gp210 θετικοί ασθενείς εν συγκρίση με τους ANEA αρνητικούς
ασθενείς είχαν σημαντικά υψηλότερο τίτλο AMA, υψηλότερο Mayo risk score,
μικρότερη επιβίωση και βρίσκονταν σε πιο προχωρημένο στάδιο της νόσου.
Συγκρίνοντας τους 78 ANEA αρνητικούς ασθενείς με τους 38 ANEA θετικούς
gp210-αρνητικούς ασθενείς, βρήκαμε ότι οι ΑΝΕΑ αρνητικοί ασθενείς έχουν
στατιστικής σημαντικότητας χαμηλότερο τίτλο AMA και βρίσκονται σε
πρωιμότερο ιστολογικό στάδιο. Οι ΑΝΕΑ αρνητικοί ασθενείς είχαν, λιγότερο
σοβαρή ίνωση, μικρότερου βαθμού φλεγμονή στο πυλαίο διάστημα,
μικρότερου βαθμού περιπυλαία ηπατίτιδα και λιγότερο πολλαπλασιασμό των
χοληφόρων.
Στο σύνολο τους δοκιμάστηκαν 21 ιστοί με ομόλογο ορό ασθενών με PBC.
Από αυτούς το 47,6% έδωσε χρώση στα λεμφοκύτταρα, το 38% στα
χοληφόρα, το 33,3% στα ηπατοκύτταρα και το 85,7% στα κολποειδή του
ήπατος.
Ο ορός PBC με ετερόλογο ιστό PBC μειώνει τα παραπάνω ποσοστά στο
20% για τα λεμφοκύτταρα, στο 20% για τα χοληφόρα, στο 13,3% για τα
ηπατοκύτταρα και στο 20% για τα κολποειδή του ήπατος.
Όταν χρησιμοποιήθηκε ορός υγιούς σε ιστό ασθενών με PBC υπήρξε θετική
χρώση σε ποσοστό 14,3% στα κολποειδή του ήπατος. Όταν όμως,
χρησιμοποιήθηκαν οροί ασθενών με PBC στον ίδιο ιστό υγιούς, τότε οι οροί 3
ασθενών (14,3%), έδωσαν θετική χρώση στα χοληφόρα του ιστού.
Οι οροί ασθενών με disease control (χρόνια ιογενή ηπατίτιδα Β και
στεατοηπατίτιδα) σε ιστούς με disease control (στεατοηπατίτιδα, οξεία
αλκοολική ηπατίτιδα, χρόνια ιογενή ηπατίτιδα Β και C) έδωσαν τα παρακάτω
αποτελέσματα: Οι 2 στους 3 ορούς με χρόνια ιογενή ηπατίτιδα Β που
χρησιμοποιήθηκαν έδωσαν θετικό φθορισμό στα κολποειδή του ήπατος του
ιστού του ασθενούς με στεατοηπατίτιδα, αλλά κυρίως πρόκειται για
ενδοκολποειδικά λεμφοκύτταρα και όχι για κύτταρα κολποειδών, ενώ 2 στους
3 ορούς έδωσαν θετική χρώση σε χοληφόρα και ηπατοκύτταρα σε ιστό
ασθενούς με οξεία αλκοολική ηπατίτιδα και ο ένας από τους παραπάνω
ορούς έδωσε επιπλέον θετική χρώση σε χοληφόρα ασθενούς με χρόνια
ιογενή ηπατίτιδα Β.
Σε ιστό 8 ασθενών με PBC κάναμε ανοσοφθορισμό για το έλεγχο των IgM
αυτοαντισωμάτων, χρησιμοποιώντας ομόλογο ορό. Από αυτούς το 75%
έδωσε θετική χρώση σε λεμφοκύτταρα, το 62,5% σε χοληφόρα, το 37,5% σε
ηπατοκύτταρα και το 50% στα κολποειδή του ήπατος.
Συμπεράσματα
Συμπερασματικά, τα δεδομένα μας επιβεβαιώνουν ότι στους Έλληνες
ασθενείς με PBC υπάρχει συσχέτιση των αντισωμάτων ANEA με τη
σοβαρότητα της νόσου και μικρότερη επιβίωση. Η παρουσία των αντί-gp210
αντισωμάτων φαίνεται να είναι ένας επιπλέον παράγοντας ο οποίος, μειώνει
την επιβίωση.
Η μελέτη των ιστών έδειξε ότι αντισώματα κατά των κολποειδικών κυττάρων
φαίνεται ότι είναι χαρακτηριστικά για την πρωτογενή χολική κίρρωση, όπως
φαίνεται από την αδρή αυτή μελέτη.
|
Ρόλος αυτοαντισωμάτων που αναγνωρίζουν χαρακτηρισμένα και νέα αυτοαντιγόνα του πυρηνικού φακέλου στη διάγνωση, πρόγνωση και θεραπευτική ανταπόκριση ασθενών με πρωτοπθή χολική κίρρωση
