| Περίληψη |
Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να πραγματευθεί, τον παιδαγωγικό ρόλο των παραμυθιών στη προσχολική εκπαίδευση μέσω των αφηγήσεων τους και κατά πόσο επιδρούν στη κινητική δημιουργικότητα των μικρών παιδιών. Η δημιουργικότητα συνδέεται άρρηκτα με τον άνθρωπο. Αφορά στη τάση του να προοδεύει, να αυτενεργεί και να εκφράζει πρωτότυπες ιδέες. Ένα εργαλείο λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε που μπορεί να ενισχύσει ένα άνθρωπο και ένα παιδί ειδικότερα και μάλιστα προσχολικής ηλικίας, είναι το παραμύθι. Η αφήγηση παραμυθιών προκαλεί εντυπώσεις, συναισθήματα, οδηγεί σε ένα βιωματικό τρόπο μάθησης, σε ένα βιωματικό τρόπο μετουσίωσης των συναισθημάτων σε πράξεις, όπως ακριβώς επιχειρήθηκε να επιτευχθεί αυτό στην παρούσα εργασία. Βάσει αυτής της αφορμής, πραγματοποιήθηκε μια μικτή έρευνα βασισμένη σε ερευνητικές υποθέσεις, συνδυάζοντας ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα. Το δείγμα της έρευνας αποτελούνταν από δυο ομάδες, την πειραματική και την ελέγχου, που περιλάμβανε η κάθε μια 16 παιδιά προσχολικής ηλικίας. Για την συλλογή των ποσοτικών δεδομένων, στη πρώτη φάση της παρέμβασης χρησιμοποιήθηκε ένα επιστημονικά αποδεκτό ψυχομετρικό εργαλείο κινητικής δημιουργικότητας, στην ενδιάμεση φάση της παρέμβασης καταμετρήθηκαν οι παράμετροι της έρευνας σύμφωνα με τις ποσοτικές αποτιμήσεις τους και στη τελευταία φάση της παρέμβασης χρησιμοποιήθηκε πάλι το ίδιο ψυχομετρικό εργαλείο. Για την συλλογή των ποιοτικών δεδομένων, χρησιμοποιήθηκαν οι ημερολογιακές παρατηρήσεις των συναντήσεων των παιδιών με την υπεύθυνη της έρευνας, όπου καταγράφονταν η συμπεριφορά και η κινητική αντίδραση κάθε παιδιού. Ειδικότερα η στατιστική ανάλυση των ποσοτικών δεδομένων έγινε με τη χρήση του SPSS21, βάση των δύο εργαλείων, t-test και independent t-test, που κρίθηκαν κατάλληλα για το εύρος του δείγματος της έρευνας. Ανεξάρτητα της επίδοσης που παρουσίασαν τα παιδιά και των δύο ομάδων στη πρώτη φάση της παρέμβασης, παρατηρήθηκε μια σημαντική πρόοδος των παιδιών της πειραματικής ομάδας που συμμετείχαν στην ενδιάμεση φάση παρέμβασης, μεγαλύτερη από αυτή των παιδιών της ομάδας ελέγχου. Δυστυχώς όμως στη σύγχρονη εποχή το επίκεντρο της προσοχής στο τομέα της προσχολικής εκπαίδευσης δεν περιλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό την αφήγηση παραμυθιών, όπου εξασφαλίζεται αυτόματα η δημιουργική παρότρυνση και ένα πλαίσιο οικείο για τα μικρά παιδιά να εκφραστούν. Όσον αφορά την κινητική δημιουργικότητα στην προσχολική εκπαίδευση, εστιάζει κυρίως στη κριτική σκέψη των παιδιών και σε μικρότερο βαθμό στη κινητική τους ανάπτυξη.
|
Η επίδραση της αφήγησης παραμυθιών στην κινητική δημιουργικότητα παιδιών προσχολικής ηλικίας / Μαρία Νικολέτα Αναστασάκη.
