| Περίληψη |
Τα έμφυτα λεμφοειδή κύτταρα είναι ένας ετερογενής πληθυσμός ανοσοκυττάρων της έμφυτης ανοσίας που εμφανίζουν μεγάλη αντιστοιχία με τα Τ λεμφοκύτταρα. Η απορρύθμιση διαφόρων υποπληθυσμών της ομάδας των έμφυτων λεμφοειδών κυττάρων έχει ήδη περιγραφεί σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ). Δεδομένα από δημοσιευμένες μελέτες έχουν δείξει ότι τα έμφυτα λεμφοειδή κύτταρα της ομάδας 2 (γνωστά και ως ILC2s) είναι αρκετά υψηλά στην περιφέρεια των ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα και εμφανίζουν αντιστρόφως ανάλογη συσχέτιση με τη ενεργότητα της νόσου. Παράλληλα, έχει αποδειχθεί σε πειραματικά μοντέλα αρθρίτιδας στο ποντίκι ότι τα ILC2s μπορούν να ελαττώνουν την ενεργότητα της νόσου ενεργοποιώντας τις ανοσολογικές αποκρίσεις τύπου 2 και αναστέλλοντας τα ενεργά μακροφάγα και τους οστεοκλάστες στην άρθωση, προστατεύοντας τον οστικό ιστό από τη διάβρωση. Από την άλλη, πρόσφατα δεδομένα αποκάλυψαν ότι η μεσολαβούμενη από το κυτταρικό υποπληθυσμό των Th17 ενεργοποίηση των ILC2s επιδείνωσε το φαινότυπο της αρθρίτιδα μέσω της παραγωγής ενός προφλεγμονώδους μορίου, του GM-CSF, από ILC2s, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση των μακροφάγων και των κυττάρων του στρώματος. Η υπόθεσή μας βασίζεται στο γεγονός ότι τα ILC2s εμφανίζουν πλειοτροπικούς ρόλους στη παθοφυσιολογία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, αποκτώντας είτε ανοσορυθμιστικό είτε προφλεγμονώδη φαινότυπο ανάλογα με τα ερεθίσματα από το μικροπεριβάλλον του ιστού. Έτσι, στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσουμε τη πλαστικότητα των ILC2s, να αναλύσουμε την κατανομή τους μεταξύ των ιστών και να χαρακτηρίσουμε το ρόλο τους στην αρθρική φλεγμονή, χρησιμοποιώντας μοντέλα πειραματικής αρθρίτιδας ποντικών. Βάση των αποτελεσμάτων, εντοπίσαμε τα ILC2s σε ιστούς που σχετίζονται με το περιβάλλον φλεγμονής στην αρθρίτιδα, όπως οι λεμφαδένες αποστράγγισης, ο σπλήνας και ο αρθρικός ιστός των αρθριτικών ποντικών, καθώς εντοπίσαμε και σημαντικούς αριθμούς των ILC2s και στην περιφέρεια καθώς και σε περιφερικά όργανα όπως οι πνεύμονες. Επιπλέον, παρακολουθήσαμε την κινητική του πληθυσμού των ILC2 στην περιφέρεια από την έναρξη της νόσου έως την πλήρη εγκαθίδρυση του φαινοτύπου και παρατηρήσαμε το προφίλ κατανομής τους. Τέλος, απομονώσαμε τα ILC2s από ζωικά μοντέλα με ενεργή νόσο και αξιολογήσαμε τα επίπεδα έκφρασης κομβικών γονιδίων και μεταγραφικών παραγόντων που σχετίζονται με διαφορετικές πτυχές της λειτουργικότητάς τους στο πλαίσιο της νόσου. Τα δεδομένα μας αποκαλύπτουν μια διαφορική κατανομή των υποσυνόλων των ILC2 μεταξύ των ιστών, με τον υποπληθυσμό των φυσικών ILC2s (nILC2s) να αυξάνονται κυρίως στους λεμφαδένες που γειτνιάζουν τις αρθρώσεις και τον αρθρικό ιστό των αρθριτικών ποντικών, ενώ ο υποπληθυσμός των φλεγμονωδών ILC2s (iILC2s) να αυξάνονται στην περιφέρεια και τους πνεύμονες των αρθριτικών ποντικών με εγκατεστημένη νόσο. Ο αυξημένος αριθμός των iILC2s στον πνεύμονα μπορεί να υποδεικνύει μια συστημική ενεργοποίηση των ILC2s στη περιφέρεια καθώς και την παρουσία ενός ισχυρού μεταναστευτικού πληθυσμού που μπορεί να μεταναστεύσει στον αρθρικό ιστό. Τέλος, παρατηρήσαμε, στο K/BxN μοντέλο, ότι τα ILC2s εμφάνισαν έναν φαινότυπο ex-ILC2 κοντά στα έμφυτα λεμφοειδή κύτταρα της ομάδας 3 (ILC3s), με αυξημένη έκφραση της IL-17 που μπορεί να σχετίζεται με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της νόσου.
|
Analysis of group 2 innate lymphoid cells in murine models of experimental arthritis
