| Περίληψη |
Τα διαλυτά τάξης ΙΙ MHC μόρια (sMHCII) είναι παρόντα στα σωματικά υγρά υγιών ατόμων και θεωρείται πως εμπλέκονται στην διατήρηση της ανοχής σε αντιγόνα του εαυτού αλλά σχετίζονται και με μία σειρά ασθενειών. Από τις μελέτες προκύπτει ότι τα διαλυτά μόρια έχουν σημαντικό ρόλο στην παθογένεια των ασθενειών, αλλά δεν έχει ξεκαθαριστεί αν αποτελούν προϊόντα της πάθησης ή αν συνεισφέρουν κάπως στην εξέλιξή της. Η συγκεντρωσή τους αυξάνει κατά την in vivo αντιγονοειδική ανοχογόνα διέγερση και έχει αποδειχθεί σχετικά πρόσφατα πως η ανοχή η οποία μεσολαβείται από εξωσώματα (exosomes) είναι εξαρτώμενη από τάξης ΙΙ MHC μόρια. Σε κυτταρικό επίπεδο, οι διαλυτές τάξης ΙΙ πρωτεΐνες ανταγωνίζονται με τις αντίστοιχες μεμβρανικές για την πρόσδεση στον TCR των CD4+ T-λεμφοκυττάρων.
Τα διαλυτά μόρια απομονώνονταν με τεχνικές ανοσοσυγγένειας από ορό ανοχοποιημένων Balb/c ποντικών με την πρωτείνη Human Serum Albumin (HSA). Η πηκτή πολυακρυλαμίδης αποκάλυψε μία μοναδική ζώνη των 60.000Da υψηλά γλυκοζυλιωμένη, η οποία αλληλεπιδρούσε ειδικά με μονοκλωνικό anti-class II αντίσωμα σε στύπωμα κατά Western και τεχνικές ELISΑ. Επιπλέον, η αλληλεπίδραση επιβεβαιώθηκε και με πειράματα ακουστικών βιοαισθητήρων. Η ανάλυση μετά από τη φασματομετρία μάζας αποκάλυψε πως τα διαλυτά μόρια είναι «φορτωμένα» με ανοχογόνα πεπτίδια καθώς και αντιγονικά πεπτίδια του εαυτού.
Σε κυτταρικό επίπεδο, τα διαλυτά τάξης ΙΙ MHC μόρια κατέστειλλαν τον αντιγονοειδικό, και σε μικρότερο βαθμό τoν μη-αντιγονοειδικό πολλαπλασιασμό των σπληνοκυττάρων τόσο in vitro όσο και in vivo ενώ αφού επιβεβαιώσαμε μέσω πειραμάτων ακουστικών βιοαισθητήρων την ειδική αλληλεπίδραση CD4+ T-λεμφοκυττάρων και διαλυτών μορίων, τα τελευταία επήγαγαν την έκφραση του επιφανεικού δείκτη CD25 σε ανώριμα CD4+ Τ-λεμφοκύτταρα. Επιπλέον, σε CD4+ Τ-λεμφοκύτταρα, τα οποία είχαν ενεργοποιηθεί από μακροφάγα, τα διαλυτά μόρια μείωσαν την έκφραση του μεμβρανικού δείκτη CD28 και αύξησαν τον μεμβρανικό δείκτη CTLA-4 ενώ ταυτόχρονα μείωσαν την έκκριση της κυτοκίνης IL-2 αυξάνοντας αυτή της κυτοκίνης IL-10. Όσον αφορά τα μονοπάτια σηματοδότησης του TCR, τα διαλυτά μόρια ήταν ικανά να μειώσουν την φωσφορυλίωση των ZAP-70 και LAT κινασών.
Η σύγκριση πρωτοκόλλων ανοχοποίησης, διαφορετικών ημερών, υπέδειξε πως η ανοχοποίηση ενός οργανισμού η οποία μεσολαβείται από κύτταρα είναι μια διαδικασία που αργεί και πιθανά στα αρχικά στάδια να μεσολαβείται από διαλυτούς παράγοντες
Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται εδώ παρέχουν αποδείξεις για το ρόλο των διαλυτών τάξης ΙΙ MHC πρωτεϊνών στην καταστολή ανοσολογικών αποκρίσεων και τη διατήρηση της ανοχής, αποκαλύπτοντας νέους ρυθμιστικούς μηχανισμούς για την διαχείριση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Συμπερασματικά, η παρούσα μελέτη απέδειξε πως οι διαλυτές τάξης ΙΙ πρωτείνες απομονωμένες από τον ορό ποντικού ανοχοποιημένου για την HSA πρωτείνη μπορούν να επάγουν τόσο ειδικά όσο και μη ειδικά κατασταλτικά γεγονότα στα CD4+ Τ-λεμφοκύτταρα τα οποία μεσολαβούνται όχι μόνο από την έκφραση επιφανειακών κατασταλτικών δεικτών αλλά και με την παραγωγή κατασταλτικών διαλυτών προιόντων όπως της IL-10.
|
Η ανοσοκατασταλτική δράση των διαλυτών MHC class-ΙΙ μορίων του ορού σε CD4+ T-λεμφοκύτταρα
